Shine ~ TakeMikey

²⁵

"Takemichi, akşam dışarı biryerlere gidelim mi? Neredeyse 3 haftadır dışarı çıkmadın."

Düşündü Takemichi, sahi ya ne olmuştu ona?

Konuşmak istiyordu, fakat sanki bir anda tüm kelimeleri unutuyordu, cevap veremiyordu..

#FLASHBACK#

"Takemichi!! Neredesin?! Buraya gel kahrolası! Kahretsin!"

Sarılı yatağının altına sıkışmış ve gözlerinden akan yaşları kontrol etmeye çalışıyordu. Aynı zamanda da söylemek istediklerini kendi kendine fısıldıyordu karanlığa.

"Özür dilerim.. özür dilerim.. gerçekten anlatmama izin vermeliydin.."

"AH! YETTİ BE! Seni bir bulayım! Elimden kimse alamayacak!!"

"Anlatmama izin vermeliydin.. konuşmama.."

"Hah? Buradasın demek ha?"

Sarılı dolu gözlerle önündeki kadına bakmıştı.

"Özür di-"

"KAPA ÇENENİ!"

Kadın sarışın çocuğu kollarından çekiştirerek salona kadar götürmüş ve içindeki bütün öfkeyi çocuğa kusmaya başlamıştı.

"SANA DÜZGÜN BİR ÇOCUK OLMANI SÖYLEMİŞTİM! SADECE NORMAL BİR İNSAN OLMANI, NORMAL BİR ÇOCUK OLMANI İSTEDİM. Neden herşeyi zorlaştırıyorsun Takemichi?"

Sarışın olan zar zor nefes almış ardından konuşmaya çalışmıştı.

"Gerçekten.. ben yapma-"

"Kapa çeneni! Sana konuş diyen olmadı?! Ben konuş demeden sesin çıkmasın!"

"Anne.. ona artık kızma.."

"Ne? Bana bu lanet olası çocuğu mu savunuyorsun?"

Kadın, sarılının kalbini hiç umursamıyordu.

"Biliyor musun Takemichi, babana benziyorsun.. ikinizde iğrenç insanlarsınız.."

"Anne.. be-"

"Kapa çeneni! Konuşman gerektiğini söylemedim!"

#FLASHBACKSONU#

Takemichi aklına doluşan anılar ile titremeye başlamıştı, Chifuyu endişeli bakışlar ile Takemichi'ye döndüğünde, sarışının gözünden akan yaşları anca fark edebilmişti.

"Mitchi? Ne oldu.. neyin var? Yanlış bir şey mi söyledim? Özür dilerim özür dilerim.."

Yeşilli çocuk sarışına var gücüyle sarılmıştı.

"Üzgünüm Takemichi.. "

Sarılı göz yaşlarını kontrol etmeye çalışmıştı. Tek istediği mutlu bir aileydi, sahi ya.. Manjirou'nun ona aile sözü yok muydu..?

Manjirou..

Man.. Manjirou??

"Ma-.."

Takemichi'nin söylediği yalnızca ufak bir heceydi, Chifuyu heyecanla ayrılıp konuşmak üzere olan arkadaşına bakmıştı.

"Takemichi.. bir şey mi istiyorsun? Söyle lütfen hadi.."

Sarılı gözlerini kapatmış ve bir süre göz yaşlarının düşmesini beklemişti.

"Manjirou.."

Chifuyu olabildiğince kaşlarını çatmış, arkadaşının söylediği isme odaklanmıştı. Onu bu hale getiren kişi de o değil miydi..?

İstemeden sertçe yutkundu Chifuyu,

"M-manjirou..? Onu mu istiyorsun.."

Takemichi'nin hıçkırık sesleri odayı doldururken Chifuyu anlam veremez şekilde yere bakıyordu.

"Takemichi.. cidden 'o' mu..? Bunu sana yapan oydu tamam mı? Neden şimdi.. "

Takemichi çaresizce Chifuyu'ya bakmıştı, Chifuyu Takemichi'nin gözlerine bakamamıştı çünkü biliyordu bir saniye bile baksa, kabul edeceğini.

"Manjirou.."

Takemichi.. Takemichi yalnızca bir aile istiyordu..

Monjirou verdiği sözü tutmalıydı..

_____________
Ilham kusum kaybolan mutlulugum ile ucup gitmis arkadaslar..
O degilde iki İlham geldi yazarim bu gazla
Her neysee

Düşüncelerinizz??