Yavaşça kulağıma eğilip, fısıltıyla
- seni öyle bir sikicemki güzelim, inlemenden korkacaksın...
elleri belimden aşağıya doğru ilerledi ve sertçe kasıklarımı sıktı.
- ah..
Hamileydim.... Karnımda yaşayan bir parça sadece beni bu dünyaya tutmaya yeterdi.....bir umuttu benim için ..yepyeni tertemiz bir sayfa için bu bebeğe ihtiyacım vardı...
Emir öylece bana baktı...yutkundu... birşey diyemedi belkide inanmadı bile... Bora tuttuğu kolumu bıraktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öylece bana baktı sanki nefesi kesilmişti... birşey söyleyecek gibi oldu ama sonra susmayı denedi... - ceren...ahh...
Kafası karışmıştı... haklıydı içindeki o iğrenç düşünceleri tahmin edebiliyordum karnımdaki bu bebeğin emirin olmasından korkuyordu...
Emire dönerek...sanki herşeyin bittiğini anlatan buruk bir gülümseme bıraktım...ve elimi karnıma koyup.. - ben artık bir ailem olsun istiyorum emir..ve ben bunu yıllar sonra buldum... Yıllar sonra ilk defa birini sevebilecegime inandım...
Sanırım anlamıştı...ne ben....ne de karnımdaki bu küçücük canlı ona ait değildik...
EMİR ONAT
İçimde kendime olan öfkeden başka birşey yoktu... o Bebek boradandı...oysa bu kadın benimdi.. bana aitti...ve şimdi onu kaybettim...bir hiç uğruna... Sinirden kaskatı olmuş kaslarımı gerdim....cerenin gözlerine bakamadım o gözler beni çoktan unutmuştu...her bir hücresi bana ait olan kadın şimdi gözüne bile bakamadığım bir yabancı oldu...
Konuşacak çok şey vardı ama sustum...o gözler beni susturdu Eğilip yerdeki ceketimi de alıp o açık kapıdan çıktım...
CEREN ATAHAN
Sabah 09.00
Gözümü açtığımda yatağımdaydım kimse yoktu hızla kalkıp başımı tuttum... - bora... Beni bırakmış olabilirmiydi... geçmişim yüzünden beni yargılayacakmıydı...yutkundum...ilk defa birini kaybetmekten korkuyordum... Yataktan kalkıp odadan çıktım üstüme sadece beyaz geceliğim vardı Merdivenlerden yukarı doğru çıkan evimizde çalışan Ayşe'yi gördüm... Seslenerek... - bora nerde ?? Ayşe elindeki çiçekleri bana doğru göstererek... - bahçedeler efendim ayliz hanim ve Serhan beyler de geldi bu çiçekleri de tam sizin odanıza getiriyordum Ayşe'nin elindeki kocamam gülleri görünce elime alıp kokladım... - neden geldiklerini biliyomusun bora mi çağırdı... - hayır kendileri geldiler sizde uyuyunca kaldırmak istemediler bora beyde hem şimdi geldi...
Bora evde degilmiydi yani...beni akşam evde tekmi bırakmıştı yani....
Elimdeki çiçekleri Ayşe'ye vererek... aşağı bahçeye doğru indim... Ayliz beni görür görmez.. hızla ayağa kalkıp sarıldı... - cerennn seni çok özlemişim...yaaa Gülümseyerek.. - bende ayliz abla.. Serhan abide gülümseyerek kahvesinden bir yudum alıp bana doğru.. - günaydın uyuyan Güzel... - günaydın.. Boraya baktığımda sadece beni izliyordu... yüzünden hiçbir şey anlamıyordum...ne bana karşı öfkeli gibiydi ne de sevgi dolu...
Boranın tam karşısına geçerek oturdum... Ayliz gülerek... - çok iyi olmadımı böyle...bunu hep yapalım... Serhan abi karısına katılarak... - tabi bencede....bu mesafeler kardeşler içinde geçerli dimi bora atahan... Kafasini onayla sallayıp bana baktı... - kesinlikle abi...
Önüme servis açan Ayşe biranda çay yerine bana portakal suyu getirince.. - Ayşe bu ne... - şey bora bey yemek listesi verdi ona göre hazırlıyorum efendim... Boraya anlamayarak baktım...ayliz kahkaha atarak.. - düşünceli olduğunu bilirdim de bu kadar abartacagini bilmiyordum boracim...cerenin yediği içtiği herseyi sen mi ayarliyosun... Serkan abi öksürerek aylizin fazla ileri gitmemesi gerektiğini işaret etsede ayliz abla umursamadı... Bora sırıtarak... - yengecim...karım atahanların yeni bir soyunu taşıdığı için daha sağlıklı beslenmesini istiyorum.. Ayliz abla biranda ayağa kalkarak bana sarıldı... - ceren hamilemisin...!!?? - şey evet... - inanamıyorum çok mutlu oldum şuan...bunu hemen babamlara söylememiz gerek..bu akşam yemek hazırlıyorum ve bu müjdeli haberin benim evimde vermenizi istiyorum... Serkan abi boranın omzuna vurarak güldü...ve ayliz ablaya bakıp.. - tamam canım biz en iyisi şimdi kalkalım akşam Beraber olucaz zaten..
Serkan abi ile ayliz gidince bora ile bahçede ikimiz tek kaldık... Dün gece yaşananlardan sonra gerçekten hayatımıza hiçbir şey değişmemiş gibi devam edebilir miydik...
Bora bir anda ayağa kalkıp yanıma geldi... elini karnıma götürüp gülümsedi... - sen bana bir umut verdin ceren...bu bebek seni bana ait kıldı... Gözlerinde ki sevinci görebiliyordum...eskiden bana sadece kıskançlıktan deliren gözler ilk defa umut ve şefkatle bakıyordu... Karnımdaki elini tutup dudaklarımı eline götürdüm...ve küçük bir buseyle gözlerine baktım.. - seni seviyorum.... Şaşırmıştı... sırıtarak dudaklarını dudaklarıma dokundurdu.. - beni delirtiyorsunuz ceren atahan...
