TAKINTILI TUTKU (+18)

42.bölüm

BORA ATAHAN

2 saat önce....

- karım... karım iyimi...
Doktor öylece yüzüme acıyla baktı...
- anne iyi ama bebeği kaybettik...
Duraksadım....ne diyeceğimi bilemedim....
- tamam...
Ağlamak istedim... haykırmak... boğazım yırtılana kadar bağırmak ama yapamadım...

- karımı görmek istiyorum...
- sadece yarım saat... hastanın dinlenmesi gerek...
Onayla başımı salladım ve hızla odaya girdim...
Öylece uzanıyodu... gözleri gözlerimi bulur bulmaz ayağa kalkmaya çalıştı...
- kendini yorma...
Ama beni dinlemedi kolundaki serumu sertçe çıkarıp kolunun kanamasını umursamadan karşıma geçti...
Sadece durdu... konuşmadı... konuşmadım....
Kolunu tutup kanayan yaraya baktım...
- acıdı mı...?
Ağlamaya başladı sanki bunu sormamı bekliyormuş gibi ama acıyan o yara değildi...biliyordum...bu göz yaşları başka birşey içindi... başka bir yara için....

...

- Bora bey ne yapmamızı istersiniz...
- yaşarken öldürün onu....her Allah'ın günü ölmek için yalvarsın...

Kapısının önüne gelerek onu izledim delirmiş gibi kafasını defalarca yere vurdu...
Adamlarımdan biri koluna iğneyi batırarak sakinleştirdi...ilk önce gülümsedi sanki onu mutlu eden birşey vardı sonra hayal kırıklığı gördüm o gözlerde ve o gözler beni buldu...