TAKINTILI TUTKU (+18)

35.bölüm

EMİR ONAT

Ona ilk defa sahip olduğum o eve gittim...kokusu hâlâ o yataktaydı....ruhu hâlâ buradaydı sanki.... yaşayan birini ölü olarak kabul etmek zordu... Ama başka çarem yoktu ne unutabilecek gücüm kalmıştı ne de onu düşünecek...

O bebeğin benim olmasını o kadar isterdim ki...ahhh ceren o karnındaki bebeğin benim olmasını hâlâ deli gibi istiyorum...

Derince nefes aldım...sanki kokusu bu odada hapsolmuş ve ben onu ciğerlerim patlayana kadar çekmek zorundaymisim gibi...balkonun kapısını açıp terasa çıktım...burdan denize bakmayı çok severdi... çünkü o kadar sonsuz görünüyordu ki hiç sonu yokmuş gibi... O denize bakarak buyulenirken ben ona bakarak deliriyordum...

Koltuğa oturup kafamı geriye doğru yasladım... ayaklarımı masaya koyacakken kalemin düşmesiyle kafamı kaldırdım masanın üstünde siyah ajanda gibi defter vardı...anlamayarak içini açtım ve ikimizin bir fotoğrafıyla karşılaştım...

Ellerim titriyodu...ceren benim için günlük mü tutmuştu...bu kadar sevmişmiydin beni be kızım....

Sayfayı çevirdim...

Bugün yine onu okulda gördüm hergün görmek için onun arkadaşlarının olduğu sınıfa gitmekten bıkmadım tabikide ....ama bir türlü beni fark etmiyo.....ne zaman fark ediceksin be adam 40 yıl sonra gelirsen bu sefer ben bakmam bak....

Neyse işte bende sınıftan çıkacakken tam o sırada o da arkamdan çıktı....biran yürümeyi unutucam diye o kadar korktum ki... Sanırım yürüyemedim zaten Allah'ım şuan çok utanıyorum....

...

Diğer sayfaya geçtim

Bugün ilk defa göz göze geldik gözleri o kadar güzelki sanırım bana sadece baksa hiçbir şey söylemese ona da razı olurdum....kampta o hep arkadaşlarıyla takıldı ama akşam uyuamamistim ve yanıma geldi...o kadar şaşırmıştım ki ikimiz ve önümüzde yanan ateş...o ateş gibi yakıyordu yakınlığı beni ama fark etmedi bile...

Sadece derslerden konuştuk... Ama o bile yeterdi bana....

....

5-10 sayfa atladım...en son ne hissediyordun bana karşı ceren...o gün benim için bu sayfalara ne yazdın...

Öylece o kadından çocuğu olduğunu söyledi bana.... ne dememi bekliyordu ki... bebeği aldır... bana geri dön...hiçbir şey yaşanmamış gibi mi yapalım... Bunu yapamazdım...

Bakışları bile bana artık acı veriyordu...oysa herşeyin bebeğimizle daha güzel olacağına o kadar inanmıştım ki....ama tüm inancımı yıktın yerle bir ettin Emir onat...bana bunu neden yaptın ki....

Sana bu son satırları yazarken bugünü asla unutmıcam bu bebeği aldırdığım zaman sende benim için ölmüş olacaksın...ve biliyomusun ismini bile unutacak kadar öldürücem seni kendi bedenimde.... kokun o kadar tenime geçmişki bugün o kapkaynar sudan çıkmadım...o kadar yıkadım ki kendimi
Derim artık sıcaktan kabardı...ama senin kokun... çıkmadı... Dokunuşlarını dahi hâlâ hissedebiliyordum...

Defteri kapattım... boğazım düğümlenmisti...yutkunamadim....
Ceren o gün bana hamile oldugunu mu söyleyecekti...
Ayağımla tekme atarak masayı fırlattım...
-ALLAH KAHRETSİN!!!!!...
Masayı alıp bu sefer pencereye fırlattım...
- AAAAAAAAAA!!!!!!
paramparça olan cam etrafa dağıldı..
Dizlerimin üstüne düştüm...
- özür dilerim....