-Θα κάνεις αυτό που σου λέω κατάλαβες; Φώναξε ο μπαμπάς μου από το τηλέφωνο.
-Άκου... Δεν είμαι πια μωρό για να με διατάζεις. Του απάντησα.
-Αν δεν έρθεις σε τρεις ημέρες ξέχνα πως είσαι κόρη μου. Είπε και μου το έκλεισε στα μούτρα.
Θα σας εξηγήσω αμέσως τι συμβαίνει. Ονομάζομαι Έμμα Ροντρίγκεζ και είμαι είκοσι επτά χρονών μοναχοπαίδι. Έχω την τέλεια ζωή στο Λας Βέγκας ως σχεδιάστρια μόδας και διατηρώ σχέση με τον Τζέικ εδώ και τρία χρόνια. Οι γονείς μου είναι οι πιο υποστηρικτικοί άνθρωποι στον κόσμο αλλά ο μπαμπάς μου ώρες ώρες με εκνευρίζει αφάνταστα όπως τώρα. Πριν από κάποια χρόνια είχε την φαϊνή ιδέα να ανοίξει ένα κλαμπ στο Μαϊάμι με τον κολλητό του και όταν πια δεν θα ήταν σε θέση να το διευθύνουν θα αναλάμβαναν τα παιδιά τους. Ο κολλητός του μπαμπά μου έχει έναν γιο τον Ντάνιελ, τον πιο εγωκεντρικό άντρα που έχω γνωρίσει ποτέ, έναν άντρα που τρώει τα λεφτά του μπαμπάκα του και εκμεταλλεύεται ότι είναι θηλυκού γένους. Τώρα πλέον είναι και οι δυο σε μια ηλικία που δεν μπορούν να ασχολούνται με το κλαμπ και υποθέτω πως ήρθε η ώρα να ασχοληθώ εγώ με τον Ντάνιελ. Εγώ όμως δεν θέλω κάτι τέτοιο διότι έχω χτίσει κάτι πολύ όμορφο και ο πατέρας μου, μου ζητάει να τα παρατήσω όλα για να εκπληρώσω το καπρίτσιο του. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν θέλω να επιστρέψω με τίποτα στο Μαϊάμι και δεν θέλω με τίποτα να ξαναδώ τον Ντάνιελ. Πρέπει να βρω την άκρη οπωσδήποτε.
-Όλα καλά αγάπη μου; Με ρώτησε ο Τζέικ.
-Όχι. Ο μπαμπάς μου είναι τόσο ξεροκέφαλος και εγωιστής. Είπα με παράπονο.
-Κάποια μου θυμίζει. Απάντησε.
-Δεν είναι αστείο Τζέικ. Αύριο κιόλας θα πάω στο Μαϊάμι να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Του είπα.
-Ωραία θα έρθω μαζί σου. Είπε.
-Όχι, θα πάω και θα γυρίσω. Δεν έχω σκοπό να του κάνω την χάρη. Είπα νευριασμένη.
-Όπως και να έχει, θα ξεφύγω και εγώ για λίγο. Απάντησε.
-Εντάξει όπως θέλεις. Είπα.
-Ωστόσο θα ήθελα να μην συναντήσω τον πατέρα σου γιατί λίγο με τρομάζει. Είπε.
-Ο μπαμπάς μου δείχνει σοβαρός αλλά δεν σε αντιπαθεί Τζέικ. Απάντησα.
-Ναι αλλά θα ήθελε να ήταν στην θέση μου αυτός ο Ντάνιελ σωστά; Με ρώτησε.
-Τώρα γιατί τον ανέφερες αυτόν; Είπα ενοχλημένη.
YOU ARE READING
Forever Your's
Short Story-Ελπίζω αυτό το φόρεμα να μην είναι απο τα αγαπημένα σου. Είπε και ήρθε ακριβώς μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. -Και γιατί ρωτάς; Ρώτησα καρφώνοντας τα μάτια μου στα δικά του. -Για αυτό... Ειπε και ένιωσα τα χέρια του με μια μόνο κίνηση να σκίζου...