Έφυγα αμέσως σιγά, σιγά για να μην ξυπνήσω τον Ντάνιελ. Από εδώ και στο εξής τέλος τα παιχνίδια. Θα μείνω μακριά του πάση θυσία. Την επόμενη ημέρα πήρα την απόφαση να παω να μείνω στο νεο μου σπίτι. Εφόσον είχα τα κλειδιά πήγα στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, πλήρωσα, μάζεψα τα πράγματα μου και εγκαταστάθηκα στο δικό μου πλέον σπίτι. Ήταν τεράστιο κυριολεκτικά. Χωρούσαν άνετα άλλα δέκα άτομα μαζί μου. Ήταν όλο το σπίτι σε αποχρώσεις του γκρι και του μαύρου. Λίγο σκοτεινό κατά τη γνώμη μου αλλά αν ήθελα μπορούσα να το αλλάξω. Οι καναπέδες ήταν σε νουντ χρώματα με βελουτέ ύφασμα και υπέροχα χρωματιστά χάλια. Η κουζίνα ήταν μπορντό με χρυσές λεπτομέρειες. Ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο είχε αρκετά δωμάτια, γύρω στα τέσσερα υπολογίζω και το καθένα είχε δικό του μπάνιο. Επέλεξα οποίο βρήκα μπροστά μου για να κοιμηθώ καθώς όλα κινούνταν σε ίδια διακόσμηση. Ήταν απίστευτο που είχα ένα τέτοιο σπίτι. Αφού πέρασε αρκετή ώρα ετοιμάστηκα και πήγα στο κλαμπ. Το αμάξι του Ντανιελ ήταν εκεί.
-Τι κάνεις εσύ εδώ άρρωστος; Ρώτησα.
-Είμαι μια χαρά. Ευχαριστώ για εχθές. Απάντησε.
-Πως πάνε τα πράγματα εδώ; Ρώτησα.
-Προχωράει πολύ καλά. Τα γραφεία μας είναι σχεδόν έτοιμα και μένουν μόνο τα έπιπλα. Οι τουαλέτες τελειώνουν και έχουν μπει μπαρ καρέκλες, τραπέζια και καναπέδες για τους vip πελάτες και μετά αρχίζουν οι εργασίες εδώ στον κάτω όροφο. Νομίζω πως μέχρι τέλη Νοεμβρίου θα έχουν τελειώσει όλα και θα αρχίσει η επίπλωση. Είπε.
-Θέλω και στα δύο μπαρ στύλους για τις χορεύτριες. Και πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουμε να βλέπουμε κοπέλες και άντρες για χορό. Επίσης πρέπει να έχουμε έτοιμο πρόγραμμα για όταν ανοίξουμε. Απάντησα.
-Μπορούμε και τώρα αν θέλεις όσο θα δουλεύουν οι εργάτες. Πρότεινε.
-Προτιμώ να σου στείλω ένα πρόχειρο πρόγραμμα σε μέιλ αν δεν σε πειράζει. Του είπα.
-Εντάξει. Όπως θέλεις. Είπε.
-Πάω πάνω να δω πως έγινε. Είπα.
Μπήκα μόνο στο γραφείο μου που είχε γίνει πολύ όμορφο έστω και χρωματικά.
Ο Ντάνιελ μπήκε και αυτός και έκλεισε την πόρτα πίσω του.-Έγινε πολύ καλή δουλειά. Είπα.
-Γιατί με αποφεύγεις πριγκίπισσα; Είπε με αυστηρό τόνο.
-Δεν θέλω πάρα μόνο τα τυπικά μαζί σου πλέον. Είπα.
-Α ώστε έτσι; Είπε.
BINABASA MO ANG
Forever Your's
Short Story-Ελπίζω αυτό το φόρεμα να μην είναι απο τα αγαπημένα σου. Είπε και ήρθε ακριβώς μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. -Και γιατί ρωτάς; Ρώτησα καρφώνοντας τα μάτια μου στα δικά του. -Για αυτό... Ειπε και ένιωσα τα χέρια του με μια μόνο κίνηση να σκίζου...