-Έμμα ξύπνα γλυκιά μου. Ήταν η μαμά μου η οποία με ξύπνησε.
-Τι έγινε; Γιατί με ξυπνάς; Τι ώρα είναι; Ρώτησα προσπαθώντας να ξυπνήσω.
-Είναι εννιά και σε ξύπνησα γιατί θα έρθει από εδώ ο Ντάνιελ και πιστεύω πως θα ήθελες να τον δεις. Μου είπε.
-Του είπα χθες να έρθει αλλά δεν περίμενα τόσο νωρίς. Είπα.
-Είπε πως θα έρθει για δουλειά αλλά υποθέτω πως πρέπει να μιλήσετε. Μου είπε η μαμά και βγήκε από το δωμάτιο μου.
Η αλήθεια ήταν πως δεν είχα όρεξη για τίποτα. Σηκώθηκα μόνο για να κάνω ένα ντους και να ντυθώ και αμέσως ξαναπήγα στο κρεβάτι μου. Ένιωθα ζαλισμένη, εξαντλημένη και πολύ κουρασμένη. Το γεγονός ότι ο Ντάνιελ με απέφευγε έκανε την κατάσταση χειρότερη. Μετά από λίγα λεπτά άκουσα το κουδούνι και την φωνή του Ντάνιελ ωστόσο δεν ήρθε να με δει. Θεωρητικά θα έπρεπε να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που θα έπρεπε να δει μα αντιθέτως εκείνος πήγε στο γραφείο του μπαμπά μου για να μιλήσουν όλοι μαζί με τον Μιγκέλ. Καμία ώρα μετά ο Ντάνιελ χτύπησε την πόρτα μου και ήρθε μέσα.
-Θυμήθηκες ότι υπάρχω βλέπω. Μπράβο. Του είπα ειρωνικά.
-Έχεις δίκιο σε όλα. Είπε και έκατσε όρθιος να με κοιτάζει.
-Έγινε ότι έγινε εχθές και έρχεσαι εδώ και αντί να έρθεις αμέσως να με δεις πας να μιλήσεις για δουλεια; Ρώτησα θυμωμένη.
-Ναι. Ακριβώς αυτό έκανα. Πως μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια όταν εγώ ο ίδιος σε έβαλα σε κίνδυνο; Είπε.
-Φθηνή δικαιολογία δεν νομίζεις; Είπα.
-Αυτός είμαι. Έτσι αντιδρώ εγώ. Απάντησε.
-Πολύ ώριμο και καθόλου εγωιστικό. Με αφήνεις ειλικρινά άφωνη. Είπα.
-Έμμα συγχώρεσε με γαμώτο τα έχω χαμένα. Είπε και ήρθε να κάτσει δίπλα μου στο κρεβάτι.
-Τι ήταν αυτά που έλεγες εχθές το βράδυ; Ειλικρινά θα με άφηνες; Ο μόνος λόγος που θέλησα να είμαι ξανά μαζί σου είναι γιατί βλέπω το καλό μέσα σου και το πόσο σίγουρος είσαι για εμάς. Είπα.
-Από την στιγμή που σε βάζω σε κίνδυνο πως θέλεις να είμαι σίγουρος μου λες; Ρώτησε πληγωμένος.
-Δεν θα πάθω ξανά κάτι τελείωσε. Μπορείς να ηρεμήσεις; Είπα.
-Όχι δεν μπορώ Έμμα και ειλικρινά θέλω λίγο χρόνο συγγνώμη. Είπε και σηκώθηκε να φύγει αλλά πριν βγει από την πόρτα τον σταμάτησα.
ESTÁS LEYENDO
Forever Your's
Historia Corta-Ελπίζω αυτό το φόρεμα να μην είναι απο τα αγαπημένα σου. Είπε και ήρθε ακριβώς μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. -Και γιατί ρωτάς; Ρώτησα καρφώνοντας τα μάτια μου στα δικά του. -Για αυτό... Ειπε και ένιωσα τα χέρια του με μια μόνο κίνηση να σκίζου...