Forever Your's

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Την πόρτα άνοιξε η μαμά μου η οποία με αγκάλιασε κατευθείαν.

-Μην προκαλέσεις καυγά σε παρακαλώ. Είπε βλέποντας πόσο νευριασμένη ήμουν.

-Λίγο αργά δε νομίζεις; Είπα ειρωνικά και κατευθύνθηκα έντονα προς το σαλόνι.

-Καλώς ήρθες Έμμα. Είπε ο μπαμπάς.

-Ήρθα όπως μου ζήτησες. Να φάμε σαν οικογένεια είπες σωστά; Ρώτησα.

-Ολόσωστα. Είπε.

-Ωστόσο καλέ μου πατέρα δεν θυμάμαι ο όρος οικογένεια να περιλαμβάνει κάπου τον Ντάνιελ. Είπα.

-Έμμα μην είσαι αγενής. Φώναξε ο μπαμπάς.

-Έχει δίκιο η Έμμα, καλύτερα να πηγαίνω. Άλλωστε δεν ανήκω στην οικογένεια. Είπε ο Ντάνιελ.

-Δεν έχεις να πας πουθενά. Ελάτε να κάτσουμε σας παρακαλώ. Είπε ο μπαμπάς.

Η μαμά μου είχε στρώσει έτσι το τραπέζι που δεν μπορούσα να αποφύγω να καθίσω δίπλα στον Ντάνιελ. Αφού κάτσαμε και η μαμά μας σέρβιρε όλους κάποια από τα ορεκτικά της η κουβέντα έπεσε πάλι πάνω μου.

-Λοιπόν Έμμα, πόσο σοβαρά είστε με αυτόν τον Τζέικ; Ρώτησε η μαμά.

-Δεν είμαστε πια. Δεν θέλω να αναλύσουμε τίποτα όμως. Είπα.

-Έμμα τι συνέβη; Ρώτησε η μαμά ανήσυχη.

-Απλώς τελείωσε και αυτό είναι όλο. Είπα.

-Επιτέλους μια σωστή απόφαση. Είπε ο μπαμπάς.

-Μην μπερδεύεσαι μπαμπά. Η πρώτη σωστή απόφαση που πήρα ήταν να φύγω από εδώ πριν οκτώ χρόνια. Είπα και τα μάτια μου συνάντησαν του Ντάνιελ κάνοντας τον να νιώσει αμήχανα.

-Πες μας λοιπόν. Πόσο καιρό μένεις στο καινούργιο σου σπίτι; Ρώτησε η μαμά.

-Στο ποιο; Αποκρίθηκε ο Ντάνιελ απορημένος.

-Στο καινούργιο μου σπίτι. Είπα και τον κλώτσησα διακριτικά κάτω από το τραπέζι.

-Α ναι, μου το είχες αναφέρει. Πως ξεχάστηκα έτσι. Είπε.

-Δεν μένω ακριβώς. Για την ακρίβεια ακόμα το ετοιμάζω. Πολύ σύντομα όμως θα εγκατασταθώ. Απάντησα.

-Μπορείς να μείνεις εδώ μέχρι τότε. Είπε ο μπαμπάς.

-Δεν υπάρχει περίπτωση αλλά ευχαριστώ. Απάντησα.

-Το θέμα του κλαμπ πως πάει; Ρώτησε ο μπαμπάς.

-Προχωράει και θα γίνει πολύ όμορφο. Να είστε σίγουρος ότι το αφήσατε σε καλά χέρια. Είπε ο Ντάνιελ.