In the Night Sky

KABANATA 18

"Alam ba ni mom na buhay ka?" nagtataka kong tanong habang kumakain na kami.

"Of course," she smirked.

"Without me knowing?!" gulat kong tanong.

"Not."

"What?" I asked, irritated.

"Ang daming tanong," umiling pa siya habang tumatawa. "Kanina ka pa, love."

"Whatawat!"

"Not that witty," she shrugged, inilipat niya pa ang tingin kay Kio. "Ang yaman mo na pala."

"Hindi naman," sagot ni Kio kaya napatingin ako sa kaniya.

"Feeler!" I rolled my eyes. "Iba talaga mga mayayaman, nagiging plastic."

"Excuse me?!" masungit na tanong ni Kio. "Hindi ba p'wedeng humble lang? We can eat outside later pala. My treat!"

I suddenly froze, "si Kevin?"

"Don't worry about that asshole, baby," ate said without looking at me. "I'm sure mom already knows this, magpapakita na rin ako sa kaniya. I'll figure out a way to ruin that man, especially now that I knew he's just in our industry, and I'll use the power I have. Aalamin ko rin ang plano ni mom tungkol dito."

"I know mom won't pay attention to what happened to me either. Till now, no one else knows I'm also her child," I said frankly.

"What are you on about, Aciellin? I don't want to play with you. Other people are probably aware that you are her child as well—"

"Ate, you're wrong!" hindi ko siya pinatapos sa sinasabi niya. "After the accident, lumayo na rin ang loob niya sa'kin. I was waiting for you..." nagsimulang tumulo ang luha ko nang tumayo siya, "I didn't know you and dad died while I was in the hospital and couldn't walk. Hirap na hirap ako sa sitwasyon ko lalo na walang tao ang hinayaan ni mom para kausapin ako. Silang kaibigan ko rito? Kinausap ni mom ang mga magulang nila na ilayo ako sa kanila," nakatayo na rin ako at nakataas ang kamay na nakaturo sa hagdan. Bumabalik ang alaala ko sa nangyari noon.

"What are you saying?" halos pabulong ang tanong ni ate sa akin.

"Hirap na hirap din ako ate. I hid after everything had happened lalo na't nalaman ko rin ang lahat. I can sense they don't want me there, na buhay ako sa paningin nila."

"Aciellin? Ano?!"

"I worked as a normal student, sa tulong ng trabaho ko sa isang maliit na grocery na discovered ako mismo ng sarili nating entertainment. How ironic, right?! So I decided to enter this fucking industry na kaunti lang ang nakakaalam sa pangalan ko. Bakit ko pinasok 'tong buhay na 'to kahit na pinagbawalan tayo ni dad na huwag pumasok dito? Isa lang 'yan! Upang makalapit muli ako kay mom, pero ano? Wala pa rin."

"N-No," sunod sunod ang iling niya.

"Ate, sobrang lapit namin lalo na't umingay na ang pangalan ko rito sa industriyang 'to, ang layo niya pa rin bilang ina ko, eh. Ang dami kong ginawa at sinakripisyo, wala na rin akong pake sa opinyon ng ibang tao ang gusto ko lang ay bumalik ang samahan namin ni mom."

Napatawa ako nang huminto siya bigla. Pagod na 'ko sa lahat. Sa kanya ko lang 'to nailabas na matagal ko nang bitbit ang bigat simula nang mamatay si dad. The only one person I have ever trusted to tell all of my stories is Him.

"I'm a failure," pilit na ngumiti ako sa harapan niya.

"No. You're not," ate suddenly covered my mouth with her hand.