#ប៉ាចុង
/១២៧
«បន្ទាបតម្លៃតែខ្ញុំមិនមែនជាទំនិញនោះទេ!»
ខ្លួនតូចច្រឡឹងត្រូវបានគេក្រវែងបោះមកលើពូកមួយទំហឹងធ្វើឲ្យនាងធ្លាក់លាន់សូរព្រូស ដូចកំណាត់ឈើដែរបាក់ពីដើមយ៉ាងដូច្នោះ។
«ឯឯទេ ដែរមិនឲ្យតម្លៃខ្លួនឯងនោះ ខ្ញុំព្យាយាមឲ្យតម្លៃឯងហើយតែឯង មិនទទួល'អ៊ុប'»និយាយមិនទាន់ស្រុះស្រួលផងស្រាប់តែនាយបន្ទាបខ្លួនចុះសង្កត់កាយតូចក្រោមទ្រូងរួចក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់ លើបបូរមាត់ស្ដើងទន់ដូចសាច់កូនង៉ែតរបស់រាងតូចច្រឡឹងធ្វើឲ្យនាង ប្រឹងវាយស្មានាយដឹបៗតែឥតប្រយោជន៍ព្រោះថានាយមិនឈឺហើយក៏មិនបញ្ឈប់ត្រឹមនេះដែរ។
«អឹុម!~អ្ហឹក!»
អណ្ដាតសើមក្ដៅដូចអណ្ដាតភ្លើងកំពុងតែរុលឲ្យនាងហើបបបូរមាត់ព្រមទទួល តែនាងមិនព្រមឡើយដោយនៅបិតបបូរមាត់ជិត ទាំងគ្រហឹុមដើមកបញ្ចេញសម្លេងខ្សាវៗចេញចូលក្នុងត្រចៀករបស់នាយ។
«រឹងណាស់មែនទេ?យើងនិងខាំបបូរមាត់របស់ឯងឲ្យដាច់ដូចមាត់កូនឆ្កែអញ្ចឹង»
«ពូឯងឆ្កួត យក មាត់ដែរធ្លាប់ខាំមាត់ឆ្កែរបស់ពូចេញទៅខ្ញុំខ្ពើមខ្ញុំមិនចង់ប៉ះមាត់ពូ មិនចង់ខាំរួមជាមួយឆ្កែទេ មនុស្សអាក្រក់សូម្បីតែឆ្កែក៏មិនលើកលែង»
«មែនហើយ ឆ្កែក៏យើងធ្លាប់រំលោភដែរវើយ សូមប្រាប់»
«អ្ហាយ!អ្ហឹស»
នាយងើបមុខមកនិយាយ រួចក៏ឱនចុះទៅខាំចុងបបូរមាត់របស់នាងពិតមែន តែនាយគ្រាន់តែបញ្ចេញចង្កូមស្រួច ចេញមកអណ្ដាតលិតបបូរមាត់នាងចុះឡើងតិចៗ រាងតូចច្រឡឹងក៏ស្រែកចាចឡើង នាងមិនឈឺដោយសានាយខាំទេ តែនាងស្រាវស្រើប ដោយសាតែដៃមាំរបស់រាងកាយខ្ពស់សង្ហាលើកទម្លាក់រុករុលចូលក្នុងអាវរបស់នាង នាយច្របាច់បាល់មូលដែរណែនខ្លុំ ពួនសម្ងំក្នុងអាវនោះទៅវិញ។«ឈឺ!ឈឺៗ ហ្អឹម»
នាយដកដៃចេញមកវិញរួចដូរមកចាប់ច្របាច់មាត់របស់នាងឲ្យហើបឡើង ទើបនាយឱនចុះម្ដងទៀតអណ្ដាតក៏លូកចូលទៅក្នុងក្រអូមាត់របស់នាងបានសម្រេច។នាយចាប់ផ្ដើមដួសដងប្រលែងលួងលោមរហូតដល់នាងតបតមកវិញយ៉ាងសកម្ម
តែពេលនាងតបតមកវិញហើយនាយបែរជាប្ដូរមកលិតទងត្រចៀកថើបបបោសអង្អែលលើថ្ពាល់ រួចក៏អូសចុះមកខាំបឺតកញ្ចឹងកសរលោងរបស់នាងទាំងសងខាងធ្វើឲ្យមានស្លាកស្នាមត្រាក្រហមពាសពេញ។
YOU ARE READING
🍂ប៉ាចុង🍂
Lobisomemកាលទុកចិត្តវាជារឿងមួយដែរគេគិតខុសឬត្រូវទៅតាមគំនិតរាងៗខ្លួន ការស្រលាញ់បោកប្រាស់វាជាក្ដីសុខតិចៗរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ លែក!នៅក្នុងរឿងមួយនេះសុទ្ធសឹងតែជារឿងប្រឌិតឡើងរបស់បុគ្គលម្នាក់តែប៉ុណ្ណោះអញ្ចឹងហើយ ខ្ញុំក៏មានក្ដីសង្ឃឹមថាមិនប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍លោកអ្នកទៅចុះ។ ...