Hatsukoi

Chapter 17:

Nakabibinging katahimikan, iyan ang bumungad sa corridors at hallways ng Epiphany Christian Academy sa nagdaang araw. Ang mga mag-aaral kasi ay abala na ngayon sa kanilang midterms examination, the shouting and applause smeared because the intramurals is now over.

Tunog ng panulat na lapis, pambura, ang lapis na kinakaling ang papel. Sa silid-aralan nila Bongbong ay walang nag-iingay ni isa dahil nakatuon ang mga matatalas na mata ni Professor Miriam sa kanilang lahat. Some are nervous because their professor is holding a timer. At any time she could say they the exam is done but they were not.

Dahil sa nag-aral naman sila Bongbong at Leni ay madali lang nilang nasagot ang kanilang mga exam, patapos na sa huling tanong si Bongbong at pinag-iisipang mabuti ang kaniyang isasagot nang marinig niyang nagsalita si Professor Miriam.

“Times up, pencils down.” Nagpakawala ng ingay ang lahat dahil natapos na rin ang pagsusulit sa wakas. Basta na lamang binilugan ni Bongbong ang kahit anong letra sa huling tanong dahil hindi niya na talaga maisip kung ano ang isasagot.

“Hay, sa wakas! Natapos na rin!” Ininat ni Isko ang kaniyang kamay at tumayo sa upuan para ipasa ang kaniyang exam sa kanilang propesor.

“Isko, pasama nito.” Inabot ni Ping sa kaniya ang papel nito at malugod naman itong inabot ni Isko.

“Ito rin, Isko.” Bongbong smiled and lent the paper to him, Isko nodded and proceeded to pass their papers to the professor.

“May exams pa tayo bukas sa iba niyong mga specialized subjects kaya mag-review na kayo. Sige, goodbye, Grade Twelve.” Nagsitayo silang lahat at tumugon kay Professor Miriam.

“Goodbye, Professor Miriam, goodbye, Classmates. See you tomorrow again.” Tumango ang propesor at tuluyan na ngang lumabas ng kanilang silid-aralan. The students then gathered up to talk about how they do in their midterms. Nagkita sila Pia, Sara, at Leni sa hallway at dito ay ibinalita nila ang palagay nilang resulta.

“Kamusta exams mo? Nasagot mo lahat?” Pia asked Sara, idinukdok naman ni Sara ang kaniyang sarili sa kaniyang armchair at Matamlay siyang sumagot.

“Terible, napaka-terible. Kalahati lang ’yong nasagot ko! Baka ’di ako pumasa!” she yelled. Napangiti naman si Pia at hinimas-himas ang likod ng dalaga.

“Don’t worry, Sara. Ako rin naman eh.” Kaagad napatingin si Sara sa dalaga at parehas silang nagkangitian. Out of nowhere, laugher then followed. Nang matapos silang magtawanan ay lumingon sila kay Leni na ngayon ay nagsisinop na Ng mga gamit nito.

“Ay siya, gumala tayo ngayon! Binigyan ulit ako ni Tatay Digs ng allowance, libre ko kayo. Para makalimot man lang tayo sa buwisit na midterms natin.” Nagyaya si Sara ngunit kalaunan ay napadukdok muli siya, she couldn’t bare it so she started to cry.

“Kung babagsak ako rito sa midterms natin baka putulin ni Tatay Digs ang pagbigay sa allowance ko! Ayo’kong bumagsak, ayo’kong bumagsak!” Kinalampag niya ang kaniyang lamesa, sandali pa ay pinakalma naman siya ni Pia.

“I can’t relate to you two, nasagot ko lahat eh.” Sinamaan ng tingin ni Pia si Leni.

“Buti nga ikaw eh, sana katulad mo rin kaming dalawa ni Sara. Sana nabiyayaan din kami ng utak.” Napahagikgik na lamang si Leni at lumapit na siya kay Sara para siya na mismo ang magpakalma rito.

“’Wag ka nang umiyak, papasa ka, magtiwala ka sa Diyos, saka lagyan mo kasi ng gawa ’di ’yong puro ka na lang dasal. Try mo na lang bumawi sa susunod, kaya mo ’yan.” She encouraged Sara, but she still kept crying.

“Ako na lang manlibre. Punta tayo do’n sa Cream and Berries, libre kita ice cream, game ka?” ngiti ni Pia. Sandali pa ay unti-unti nang tumahan si Sara at tumingin dito.

“Sige ba.” She smiled.

“Ice cream lang pala ang katapat, sama ka, Leni? Tuloy bibili na rin kami ng mga gamit.” Pia then asked Leni.

“Eh, para sa’n?” Leni then followed.

“Ay, Leni. Ilang taon mo nang istudyante rito sa Epiphany ’di ka pa nasanay sa schedule ng school. Pagtapos ng midterms natin ay magkakaro’n tayo ng school trip.” Tugon naman ni Pia.

“’Di ba may practice tayo ngayon?” tanong pa nito.

“Minsan ka lang naman a-absent, ’lika na, susmaryosep.” Marahang naman siyang napa-iling.

“After what happened last intramurals, I think I’m gonna pass on this one. Kailangan kong mag-practice dahil malapit na rin ang divisional track meet, kaya ’di na lang muna ako sasama sa inyo.” Napahinga sila nang malalim at pareho silang napangiti.

“Fine, but remember, you’ll be missing a lot.” Tawa nila at iniligpit na ang kanilang gamit, kalaunan ay tumakbo na sila pababa sa corridor.

In the their classroom, Bongbong was leaning on his table while scratching his head, malalim ang kaniyang paghinga habang nakadungaw siya sa bintana. He’s still worrying if he would pass the exams, hindi kasi siya sigurado kung tama ba ang kaniyang mga naaral, wala siyang kasiguraduhan sa resultang naghihintay sa kaniya.

“Bongbong!” he heard Isko but he ignored him. Inaalog-alog siya nito kaya naman mas lalo siyang nairita.

“What the hell do you want?” Naiirita niyang saad, napatawa naman si Isko at yumakap sa kaniya mula sa likod. Tipong mahigpit na yakap para masakal si Bongbong.

“’Wag ka naman gan’yan, don’t worry about your exams, ’di ka babagsak.” He encouraged him but Bongbong didn’t utter a single word, ni tingin ay ’di niya siya tinapunan.

“Hey, don’t ignore me!” Isko uttered like a kid.

“So, kamusta exams mo?” he followed.

“Hindi ko alam kung papasa ba ’ko o hindi, kaya ’wag na lang nating pag-usapan.” Bongbong exhaled, dumukdok muli siya sa kaniyang lamesa kinamot niya ang kaniyang ulo.

“Bummed out again?” Dito na sumulpot si Ping, nginitian naman siya ni Isko samantalang si Bongbong naman ay hindi rin siya tinapunan ng pansin.

“I will not say I spoke too soon, just look at him. Kahapon pa siya gan’yan.” Reklamo ni Isko at itinuro niya si Bongbong, napangiti na lamang si Ping at ininat niya ang kaniyang mga braso.

“I think I have a solution to his bumness.” Ngumiti si Ping nang nakakaloko, kaagad namang rumehistro sa utak ni Isko ang nais gawin ni Ping.

Isko quickly grabbed Bongbong’s hand from his head and he leaned his back on the seat. He put Bongbong’s hand on the back of the chair, nagulat si Bongbong sa pangyayari at sinubukan niyang pumiglas ngunit hindi siya nakawala.

Dito na lumapit si Ping at inirehistro niya ang kaniyang mga kamay sa baywang ni Bongbong—ang parte ng kaniyang katawan kung saan siya nakikiliti. Hindi kalaunan ay narinig sa ngayon ay tahimik nang kuwarto ang hagalpak ng kaniyang tawa.

“Hey, c-cut it out—” he couldn’t even utter his words properly. Tinignan naman silang tatlo ni Leni na nasa hindi kalayuan at napangiti rin ito sa nangyayari. Kalaunan din ay jtinigil na ni Ping ang pagkiliti kay Bongbong.

“See, I told you. Ito lang talaga ang katapat niyan.” Tawa rin ni Ping.

“Hindi kayo nakakatuwa, nakakainis kayo.” Reklamo naman ni Bongbong at isininop na nito na ang kaniyang gamit. Pero pinabayaan niya na lamang din sila.

“I got some club activities today, mauna na ’ko.” He packed his bag and excused himself.

“Sige, mag-aral ka kasi sa exam para ’di ka gan’yan.” Pabirong bilin ni Isko.

“Wow, says someone that doesn’t even take notes to review. Ironic!” ganti ni Bongbong at tuluyan na ngang labas ng kanilang silid-aralan.

~Midterm Things.