Hatsukoi

Chapter 35:

“Hay! Busog na ’ko!” Sumandal si Ping sa kaniyang kinauupuan habang hawak ang kaniyang tiyan. Busog na ito dahil sa kinain niya sa kaniyang pananghalian, ganoon din naman sila Bongbong at Isko na siyang kaharap niya at masaya silang nagkukuwentuhan.

Suddenly, Bongbong heard Grace ranted again about her live life. Kaharap naman ni Grace sila Nancy at Leni habang kumakain ito ng tanghalian.

“Iniisip ko nga na makipag-break na lang sa kan’ya eh!” Grace ranted as she eats her lunch.

“Ano?! Bakit naman?!” Nanlaki ang mga mata ni Nancy at ganoon na rin si Leni.

“Bakit naman, Grace?!” Leni was curious about it, matagal na kasing nagrereklamo si Grace sa relasyon nilang dalawa ni Isko pero ngayon ay handa na itong makipag-hiwalay.

“I mean, I’m not even enjoying dating him. Napakarami ko pang rason kung bakit, alam niyo ba?!” Sadyang ipinaparinig ni Grace kay Isko ang mga sinasabi niya sa mga kaibigan niya, pero hindi naman ito binibigyan ng punan ni Isko.

“We’ve advised you the other day about this matter, yet here you are again—ranting. I guess, things don’t really work out the way you expect them to be. Sayang kayo, sa totoo lang.” Pagkatapos sabihin iyon ni Nancy ay uminom siya ng tubig.

“Babae naman kasi ako, gusto ko naman ’yong may lambingan, kilig, cuddles, mga gano’n ba? Gusto kong maranasan ’yon eh, pero ano? Wala.” Grace complained once more.

“I know, Grace, I know.” Nancy took a deep breath.

“But he doesn’t do any of that!” sabad muli ni Grace.

“Let me guess, straight na kaagad sa hotel no’ng trip—” Grace interrupted Nancy as she speaks.

“Hindi ah?! Ano ako, pokpok?!” Nanlilisik ang mga mata ni Grace dahil doon, pasimpla na lamang tumawa si Nancy at Leni dahil sa inaasak ni Grace.

“Napakahirap pala makipag-relasyon ano?” Basta na lamang sumabad si Leni habang tinatawanan ni Nancy si Grace, napabaling naman ang dalawa kay Leni.

“Talaga lang, Lalo na’t kapag kagaya ng napunta sa ’kin ang napunta sa ’yo.” Grace rolled her eyes and she she catched her chin. Pumangalong-baba siya bahang nakapatong sa lamesa niya ang kaniyang kamay.

“Is it hard for you too, Leni?” Leni’s eyes widened when she heard Nancy said those words.

“What do you mean?” kaagad siyang nagtanong.

“Wala lang, what I mean is sa tingin mo lang.” Ngumisi si Nancy, Basta na lang napatango si Leni at napaiwas siya ng tingin.

“Isko, ’di ka ba naaapektuhan sa pagpaparinig ng jowa mo? Kanina pa ’yan eh?” Napalingon naman si Bongbong kay Ping na ngayon ay nag-iinat na ng braso nito.

“No, dahil alam kong mahal ako ni Grace. Alam kong babalik at babalik siya sa ’kin kahit hiwalayan niya pa ’ko. Mahal ko rin naman siya, kaso nga lang ay hindi naman enough ang efforts ko para mapasaya siya.” Ngumiti si Isko nang sabihin niya iyon at uminom siya ng tubig.

“Pero kahit na... you should atleast try to boost your efforts. ’Di ba’t gano’n naman ang gusto ni Grace?” Napalingon naman si Isko at Ping nang magsalita si Bongbong.

“Nakapagtataka na nanggaling sa ’yo ’yan, Bongbong. Have you even entered a relationship to say such?” Ping asked him, he felt heat rising from his face. Napaiwas siya ng tingin.

“Hindi pa, pero marami akong nababasang mga nobela na kagaya ng nangyayari kay Isko at Grace kaya masasabi kong nakaka-relate naman ako sa sitwasyon.” Pagtanggi niya.

“I doubt that, I know the difference between fictional and realistic. Base sa mga sinabi mo ay parang nakaranas ka na talaga eh, o baka itinatago mo lang sa ’min?” Ngumisi si Ping at inilapit niya ang kaniyang sarili kay Bongbong na mas lalo naman nitong ikinakaba.

“No! I’m not!” Bigla na lamang napatayo si Bongbong at dali-dali niyang isininop ang pinagkainan niya sa lunch box. Tumakbo siya palabas ng kanilang classroom kalaunan.

***

Kinahapunan ay muli nang nag-uwian, maagang natapos si Bongbong sa kaniyang cram school at nagdesisyon siyang magtungo sa library ng kanilang baranggay upang nagtibgin ng bagong babasahing nobela. Nawawalan na kasi siya ng inspirasyon sa kaniyang mga isinusulat kaya nagdesisyon muli siyang magbabasa siya.

Kasalukuyan siyang nagtitingin sa bookshelf ng mga libro nang biglang sumulpot si Ramon sa kaniyang likuran dala ang isang box. Sakto namang bumuntong-hininga si Bongbong kaya napansin ito ni Ramon. Ramon doubt that there’s something else in him besides lacking of inspiration for his ongoing story.

“May problema ka ba, Bongbong?” tanong ni Ramon sa kaniya. Dahan-dahan naman siya nitong nilingon at tumugon naman si Bongbong.

“Ah, wala po.” He smiled.

“Are you still having trouble with your novel?” Ramon asked him again.

“You mentioned, bukod sa pansarili mong kapakanan ay para rin sa story mo ’yong advice ko sa relasyon no’ng nakaraang gabi. So, what happened after that?” dagdag pa niya. Ngumisi siya kalaunan.

Bongbong just took a deep breath and he closed his eyes, he remembered what happened at the library yesterday. Hindi rin sila gaanong nagpansinan ni Leni matapos ang insidenteng iyon—bagay na prino-problema niya bukod sa sinusulat niyang istorya.

“It’s not working too well, Kuya Ramon. There was an accident about my plan yesterday that made her mad at me. Saka po... hindi na ’ko makahanap pa ng ibang lugar para makapag-usap kami.” Yumuko si Ramon upang mag-isip, base sa mga sinabi ni Bongbong ay nakabuo siya ng konklusyon.

“Sini-sikreto niyo ba ang relasyon niyo?” tanong ni Ramon.

“Opo, just to clarify.” Tugon muli ni Bongbong, dito na napangiti si Ramon at ibinaba niya ang hawak niyang box.

“I see, you can’t go on dates when you don’t have money either. Napakahirap ng sitwasyon mo, gan’yan din kami ng asawa ko no’n eh. Kaya ngayon, ’di ko na papayagan pang mangyari sa isang binatang itinuturing ko nang anak ang nangyari sa ’kin noon.” Napadilat si Bongbong at tumingin siya kay Ramon habang nakangiti ito.

“Tawagan mo si Leni, you know what I mean.” Ngumiti siya, napangiti rin naman si Bongbong.

“I know what you mean, Kuya Ramon.” Ngisi niya.

“Pareho tayong writer, pareho tayo ng pag-iisip. Now, bantayan mo muna ’tong shop ko kasi may gagawin ako sa Baranggay Hall ngayon, may kukunin akong mga donation books na idadagdag dito sa public library natin.” Pahabol naman ni Ramon.

Umalis na nga siya kalaunan at naiwang mag-isa si Bongbong sa loob ng library, dito niya na nga kinuha ang cellphone niya at kaagad niyang tinawagan si Leni sa Messenger. Online naman ang dalaga dahil palaging nakasindi ang data nito.

“Hello, Ferdinand?” Leni picked up the phone, napangiti naman si Bongbong dahil dito.

“Leni, I wanted to talk to you.” He replied.

“Huh, pero pauwi pa lang ako ngayon, nasa daan ako.” Sagot naman ni Leni na kasalukuyan ngang naglalakad sa sidewalk pauwi sa kanilang bahay.

“No, not in the phone. I wanna talk to you personally.” Bongbong encouraged himself to ask her.

“Ha? Kailan?” tumugon muli si Leni.

“Now, I wanted to talk to you now.” He said without hesitation.

“Pero saan?”

“Dito sa public library.”

~Giving Another Shot.