Red ze het wel!?

Hoofdstuk 3

Papa zei dat ik moest rusten. Ik keek om me heen. Raar... ik was opeens in mijn eigen kamer. Ik lag in bed. 'Was dit een droom' dacht ik bij mezelf. Toen voelde ik aan mijn hoofd, het deed pijn. Er lag een koud doekje met een ijspack op mijn voorhoofd. 'Pap? Waarom heb ik dit op mijn hoofd?' Vroeg ik. Maar op de een of andere manier was mijn stem schoor. 'Blijf je nog maar even liggen zo' Zei hij bezorgd. 'Je hebt zo hard geschreeuwt, je bent helemaal schoor!' Zij hij. 'Als ik geschreeuwt heb hoef ik toch geen koude doek op mijn hoofd?' Vroeg ik. Papa zei dat ik een verkeerde val op mijn.linker arm heb gemaakt en dat ik met mijn hoofd tegen de kast ben gevallen toen ik flauw viel. Nu pas voelde ik de pijn aan mijn linker arm. Ik vroeg aan papa waarom het zo pijn deed en hij zei dat het gebroken was en dat er een ambulance voor de deur stond. Onhandig liep ik naar beneden. Ik hoopte natuurlijk niet dat ik weer op mijn arm zou vallen terwijl ik van de trap liep. Eindelijk beneden aangekomen moest papa mijn schoenen aandoen, omdat ik dat niet kan met een gebroken arm. Ik moest natuurijk naar hetzelfde ziekenhuis als mama, als ze mij wel kunnen helpen ga ik ze nog even aanspreken over mama!