Red ze het wel!?

Hoofdstuk 17

Ik werd wakker. Het was gisteravond toch pizza geworden, er lagen er nog een paar in de vriezer. Het was zes uur 's ochtends. Pff ik kon echt niet uitslapen en ik was totaal niet lui, zoals altijd. Ik stapte mijn bed net iets te snel uit. Zwart voor mijn ogen. Tsjaa dat krijg je hè als je te snel opstaat. Ik werd misselijk, en ging kokhalzen. Snel liep ik naar de badkamer. Ik ging voor de wc op mijn knieën zitten. Het eten van gisteravond kwam uit mijn mond en mn neus zat vol. (Ik word nu zelf ook best wel misselijk, hahah) o nee! Ik zou vandaag met Melvin afspreken! Wat nu ik heb z'n nummer niet. Misschien heeft Vince zijn nummer wel... Maar om nu Vince iets te gaan sturen. Uhh nou nee gewoon niet handig. Ik kleed me wel aan en loop zo wel even langs bij hem. Maar nu niet want het is half zeven. Er werd geklopt op mijn deur, Lizzy kwam binnen. 'Geodlemrochen' zei ze. 'Hahah, goedemorgen schatje!' Zei ik. 'Wut deet ju nat?' 'Ik hoorte spuug geliutjas' zei ze bezorgt. 'Jaa dat klopt lieffie, Silke is een beetje ziekjes.' Zei ik. Ze kreeg traanoogjes. Waarschijnlijk had ze medelijden ofzo, maar ik vond het wel kjoett. Een tijdje later rond het middageten voelde ik me nogsteeds niet 100% gezond. Ik at mijn brood op, deed mijn jas aan. Uhggg deze joggingsbroek en deze jas stonden echt niet bij elkaar... Ach jaa boeie ik ben ziek wat wil je nog meer. Mijn schoenen trok ik snel aan en ik deed de deur open. En raad eens wie daar stond! Vince dus...