Het was bijna twaalf uur en ik was best wel zenuwachtig. Ik trok mijn schoenen aan. Het lukte amper met één hand. Stom gips! Dacht ik bij mezelf. Het douchen lukte ook al niet. Er moest een vuilniszak overheen, maar het werkte niet echt ofzo. Het water ging er gewoon doorheen. Ik kon niet eens normaal een blouse aan doen. Wat een ramp! Ik keek op de klok. 'Shit twaalf uur! Ik moet opschieten.' Ik gaf papa een kus, en kreeg van Lizzy een kwijlzoen. Ik ging naar buiten.Vince was er nog niet. Maar toen ik om me heen keek voelde ik twee handen voor mijn ogen en het werd zwart. Ik probeerde ze weg te halen, maar het lukte niet. 'Vi-hi-nce doe niet zo irritand!' Zei ik zeikerig. Vince vond het blijkbaar heel grappig, hij moest keihard lachen. Ik begon ook te lachen. Hij liet los en ging voor me staan. 'Wat zie je er mooi uit!' zei Vince. Ik blooste 'Dankje, je bent echt een slijmbal!' Zei ik. 'Nee hoor, ik geef graag coplimentjes' 'Dat zijn toch dingen die meisjes graag horen of niet soms?' Zij hij en hij gaf me een knipoog. Ik knikte, hij had wel gelijk. 'Gaan we?' 'Ik heb best honger' vroeg hij. 'Ja ik ook, kom je?' En we liepen samen naar het restaurantje.
JE LEEST
Red ze het wel!?
عشوائيDit verhaal heet: Red ze het wel? Het gaat over de 15 jarige Silke. Haar moeder (Lies) heeft longkanker... Ze woont samen met haar 2 jarige zusje Lizzy en haar vader Jan in één huis. ze beleeft veel dingen en dan onrmoet ze een leuke jongen: Vince...
