Hoofdstuk 21

1 0 0
                                    

Whutt dit kon nooit!!! Hoe kon hij...! Hij loog gewoon tegen me! Ik raakte in paniek, naar binnen of niet, naar binnen of niet! Ik liep naar binnen. Ik deed alsof ik nog niet wist of Vince hier was. 'Vince, wat doe jij hier!' Zei ik nep verbaast. 'Silke ik uhu...er is iets, maar ik wist het zelf ook nog niet.' Zei hij bangig. 'Vince wat wil je zeggen!' Vroeg ik verbaast. 'Toen ik weg ging en jij nog even je spullen moest pakken, riep jou vader mij of ik even wilde komen. Toen liep jij de deur uit en jou vader begon een verhaal over... dat ik pleegouders heb en dat jou vader ook mijn vader is en jouw moeder ook mijn moeder is. Pijn punt is dat wij broer en zus zijn en tsjaa meer dan dat, want we zijn een tweeling...' zei hij alsof hij het zelf niet begreep. 'En omdat ik nu eigenlijk weet dat Lies mijn moeder is wou ik haar nog zien voordat het te laat was...' ging hij verder. Ik keek hem met grote ogen aan. 'Weet je nog dat we in het ziekenhuis waren, onze eerste ontmoeting. Jij werd omgeroepen en je achternaam ook. Toen vond ik het al raar enz. En vandaag zag jij ons en zei je dat ik op je leek en toen vond ik het nog enger... en toen vertelde je vader of onze vader het verhaal en toen wist ik waarom wij dezelfde achternaam hebben en waarom wij zoveel op elkaar lijken.' Zei hij en toen keek hij naar mama. 'Duss jij heet Vince de Zwart?' Vroeg ik verward en ik keek mama raar aan. Mama knikte en Vince gaf me gelijk. DUS IK BEN GEWOON SMOORVERLIEFD OM MIJN TWEELINGBROER...!!!!!!!

Red ze het wel!?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu