Saplantılı Aşk ❤

Bölüm-8

(BUĞRA)
Tebrikler Buğra bey nur topu gibi bir kızınız oldu.
Ellerime mini minnacık bir bebeği verdiler.Dokunmaya korktuğum bu küçücük şey benim kızımmıydı.Bana aitti.Benimdi.Benim canımdan benim kanımdan.Şu zamana kadar çok şeyim olsada hıcbirsey bana ait değildi.En ufak bir şeyde babamın rest çekmesine karşılaşıyordum.Ama bu sefer farklıydı.Bu küçük varlık tamamen benimdi adeta hayatta tek sahip olduğum şeydi. Çok geç öğrenmiştim bir kızım olacağını birden baba oluvermistim. Minik minik gözleri, küçücük burnu ne harika birseydi bu Allahım.Ben artık istesemde ayrilamazdimki bundan.Bir yanim kızımın sevinci ile dolu iken bir yanım ise üzgündü.Annesi yoğun bakımda yaşam mücadelesi veriyordu.Çok kan kaybetmişti çok yıpranmıştı.Günlerce yoğun bakımda bekledim.Sıla hamileliginde nasıl tek başına mücadele ettiyse simdi içeride de tek başına hayatta kalma savaşı veriyordu. Pişmanlığımı tarif edecek bir kelime yoktu.Onu bu hayatta yalnız bırakmıştım.Yogun bakıma girip ellerinden tutmak istedim.Uyan ne olur kızımız bekliyor demek istedim.Ama ne yaptıysam içeri almadılar. Hayatta hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim.Bebegim ağlıyordu ama yanında annesi yoktu. Hastaneden taburcu olup çıkan çiftleri görüyordum.Bebekleri pusette ele ele çıkan çiftler. Göz yaşlarıma hakim olamiyordum.Bu nasıl bir duyguydu böyle.Ben bu yaşıma kadar hicbirseyi umursamadan yaşayan uçarı kaçarı biriydim.Şimdi ise bebeğimin annesi için ağlıyordum. Aşık değildim evet ama ona karşı içimde büyük bir minnet duygusu vardı. Bebeğimizden her zorluğa rağmen vazgecmemisti. Onu dünyaya getirmişti.Bedeni yıpranmışdı adeta .
Keşke bir uyansaydi.Her ne olursa olsun onunla evlenecektim.Belki zamanla severdim de onu.O iyi bir kızdı ve iyi bir eş olurdu.Belki bu serseri beni yola getirirdi.

Babam Sılanın hamile olduğunu öğrendiğinde bana demedigini bırakmamışdı.Ama bebeğimi onun kucağına verdiğimde o taş kalbi birazda olsa yumusamisti.Bana bile bu kadar sevgi dolu bakmamıştı hiç babam. Şimdi ise kızımı kucağından hiç düşürmüyordu.
"Bu çocuk aynı sana benziyor Buğra.Senin küçük kopyan gibi"
Evet kızım aynı bana benziyordu. Bunu gördükçe Sılaya karşı içim daha bir pişmanlıkla doluyordu.
Doğumdan sonra kızımı eve getirmişlerdi.Annem ve babam bakiyorlardi.Ben ise yoğun bakım kapisinda her gün Sılayı bekliyordum. Belki bir umut uyanır diye ümit etmekten başka çarem yoktu.