Saplantılı Aşk ❤

Bölüm-20 "Karanlık "

Nisanın dün Buğranin karşısında sorduğu soru hala kulaklarımda çınlıyordu. Nisa bir gün sorduğu sorunun cevabını öğrenecekti elbet. Ama şimdi onun sorduğu soruya verecek ne bir cevabım ne de gücüm vardı.
Dün babasıyla zorlada olsa dışarı çıkmışlardı.Beni ne kadar yanında sürüklemek istesede olmamıştı. Kızımın hayatta her istediğini yapmaya hazırdım ama konusu babası olunca onun isteğini yapamıyordum.Buğra ile yanyana olmak beni kötü hissettiriyordu. Onunla göz göze geldiğim her an her dakika her saniye gözlerinin derinlikleride kayboluyorum.Bunca yaşanmışlıklara rağmen hala böyle hissediyor olduğum için kendime kızsamda kalbime engel olamıyorum. Üstelik bir başkasıyla evlenecek olmama rağmen. Kaderimi seçmek elimde olsaydı eğer, Buğrayı sevmek şöyle dursun onun geçtiği yollardan bile geçmezdim.
Karanlık bir yolda kaybolmuşum yürüyorum nereye gittiğimi bilmeden. Bir ışık süzülüyor yolun sonundan bir el uzanıyor içinden sanki tutsam kurtulacakmış gibiyim .Bir adım yaklaşıyorum yaklaştıkça ışık dahada uzaklaşıyor.Karanlığın soğuğu içimi ürpertiyor.Bir el dokunuyor omzundan irkiliyorum.Arkamı dönüyorum karşımda Buğra . Sımsıkı sarılıyor bana beni bırakma dercesine. Murat görünüveriyor ışığın sonunda bana gel dercesine ellerini açıyor.Ben ise Buğra'nın kollarından kurtulmak isterken dahada sıkı sarılıveriyor bana.

Uyandığımda saat gece 3 tü.Ne tuhaf bir rüyaydı bu.Sırılsıklam terlemistim.Ama hala Buğranin kollarında gibi hissediyordum.Ilk defa böyle bir rüya görmüştüm.Rüyalarıma takılıp kalmazdım ama bu rüya anlam vermeyeceğim derecede tuhaftı. Gözlerimin altında bir damla yaş vardı.Rüyamda Buğra'nın kollarında ağlamıştım.Kalkip elimi yüzümü yıkadım.Nisanin odasına girdim. Nisa uyuyordu. Dayanamayıp öpmek istedim onu alnından bir öpücük kondurdum.Ama ne göreyim Nisa ateşler içinde yanıyordu.Bir korku salıverdi tüm bedenimi .Nisanın bakıcısı aksama kadar yanımızdaydı. Geceleri evine dönüyordu.Tek başıma ne yapacağımı şaşırdım. Normalde soğukkanlı olurdum ama söz konusu ķızim olunca çok telaşlanmıstim.Soguk suyla duş aldırdım.Ugraştim ama ateşi düşmüyordu. Aklıma ilk Bugrayı aramak geldi.Ne de olsa onunda kızıydı.
"Buğra "
"Sıla birseymi oldu hayırdır sesin niye bu kadar telaşlı"
"Buğra Nisa ateşler içinden yanıyor.Ne yaptıysam düşünemedim.Lütfen cqbuk gel"
"Tamam Sıla sakin ol lütfen hemen geliyorum ben"

Gerçekten de yarım saat geçmeden Buğra gelmiş.Birlikte Nisayi hastaneye götürdük.O sogukkanliligini koruyordu ya da bana belli etmiyordu.Yapılan müdahaleyle Nisanın ateşi düşmüştü.Hasta yatağında ben ve Bugraya gülümsüyordu.Bugra ve ben Nisanın iki yanında oturmuştuk. Birden Nisa babası ve benim ellerimden tutuverdi.Anlam veremedim.Daha sonra Buğra ve benim ellerimizi üst üste getirdi.Nisa'nın bu hareketi karşısında Buğra ve ben şaşkınlıkla izliyorduk.Tam elimi çekecektimki.Bu sefer Buğra sımsıkı tuttu.Ellerim sanki ateşin üzerinde yanıyor gibi hissettim.Ellerimi ne kadar geri çeksemde karşı koyamıyordum. Bu adamdan ayrılmak istedikçe kader neden bizi daha da yakınlaştırıyordu...