Διέξοδος στα θαύματα

Αδελφική φιλία

Πήγε στο ραφταδικο. Εκεί βρήκε την Ουράνια, τη Δροσω και τη Ριζω. Συζητούσαν.

- Τι λέτε εσείς εδω;
-Για τη χορωδία του σχολείου, απάντησε η Ουρανια, μέχρι και ο δικός μου που έχει αγριοφωναρα μπόρεσε να τραγουδήσει!
- Άντε καλέ μια χαρά φωνη έχει το παιδί! Και όταν μεγαλώσει θα δεις θα γίνει ένας τραγουδιστής σαν τον πατέρα του και τον αδερφό του! Ειπε η Ριζω
- Εσύ Ασημίνα που ησουν; Άργησες λίγο και ανησύχησα, της ψυθιρησε η Δροσω καθώς καθοταν στη θεση της.
- Σπιτι ήμουν. Ήρθε ο Νικηφόρος και μου ζήτησε να πάρει αυτός το παιδί το Σάββατο, να μην του παω εγώ, είπε με σπασμένη φωνή.
- Όλα καλα θα πανε! Την καθησύχασε η αδερφή της.

Γύρισε και την κοίταξε! Πόσο πονο είχαν προκαλέσει η μια στην άλλη; Γιατί; Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα; Αυτές οι δύο ήταν αχώριστες. Όλο το χωριό είχε να το λέει. Η Δροσω για εκείνη δεν ήταν μόνο η μικρη της αδερφή, την ένιωθε και σαν κόρη της. Ματωνε η καρδια της κάθε φορά που μάλωναν για το παιδί. Δεν ήθελε να γίνουν έτσι. Ήθελε να είναι αγαπημένες. Ίσως κάποια στιγμή να γίνει κι αυτό, σκεφτόταν. Προς το παρόν είχαν έρθει αρκετά κοντά και αυτό φαινόταν πως ήταν μια νεα αρχή για τις δύο αδερφες.

Η Δροσω είχε καταλάβει ότι η αδερφή της δεν ήταν καλά τον τελευταίο καιρό. Έκανε συχνά εμετούς τις τελευταίες μέρες και δεν ήθελε να φάει τίποτα. Είχε τυψεις για εκείνη. Ίσως έπρεπε να την είχε προσεγγίσει αλλιώς όταν γύρισε. Αλλά δυστυχώς δεν έγινε έτσι. Το μόνο που ήθελε ήταν να βλέπει το παιδί της. Και για αυτό το παιδί έγινε εχθρός με την αδερφή της, την κολλητή της φίλη, την "Παναγια" της, όπως την έλεγε. Μακάρι να μην την είχε απειλήσει ποτέ! Και η Ασημίνα και ο Σέργιος ήταν δυστυχισμένοι. Το ένιωθε! Το έβλεπε! Θα φτιάξουν τα πράγματα σκεφτόταν. Κατι της έλεγε μέσα της ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Και αυτή είχε ξαφνιαστει με την αισιοδοξία της. Αλλά η Ασημίνα δεν ήταν καλά ούτε ψυχικά ούτε σωματικά και αυτό φαινόταν πλέον.

- Βρε Ασημίνα μου έχεις αδυνατίσει τον τελευταίο καιρό, της είπε στοργικά η Ουράνια.
- Ιδέα σου είναι Ουρανιτσα μου! Κανονικά στα κιλά μου είμαι, απάντησε κρύβοντας τη ταραχή της.

Και εκείνη είχε καταλάβει ότι αδυνατίσε. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν ήταν ο εαυτός της. Θα γίνω καλά έλεγε και ξανάλεγε από μέσα της. Όμως ένιωθε ότι κάτι αλλάζει μέσα της. Μήπως ήταν άρρωστη σκέφτηκε προς τη στιγμή. Αλλά της έφυγε τελείως αυτή η σκέψη. Μάλλον από το χωρισμό της θα είναι έτσι. Και συνέχισε να ράβει στη ραπτομηχανη της, που την ηρέμησε όσο τίποτα άλλο.

- Πέρασε η ωρα πρέπει να παω στη χορωδία.
- Εντάξει Δροσουλα μου πήγαινε και να είσαι αυστηρή μαζί τους αν δεν ξέρουν τα λόγια τους, είπε χαριτολογώντας η Ουράνια.
- Να πηγαίνω κι εγώ, να πάω να βάλω του Βασίλη μου να φάει, είπε η Ριζω.
- Στο καλό!
- Γεια σου Ριζω!
- Και τώρα λεγε γιατί είσαι ετσι; Τρως τίποτα ή σου έχει φύγει και η όρεξη;
- Καλά είμαι Ουρανιτσα μου! Τίποτα δεν έχω απλώς δεν μου είναι εύκολο όλο αυτό. Άλλαξε όλη μου η ζωη από τη μια στιγμή στην άλλη. Πότε πήγαμε στο Παρίσι, ποτέ γυρίσαμε, ποτέ πήραμε την επιμέλεια με τη Δροσω ούτε που το κατάλαβα.
- Εγώ νομίζω πως εισαι σε καλό δρόμο! Είναι ευλογία να έχεις αδέρφια. Ρωτα και μένα που ειμαι μοναχοπαίδι. Πόσο θα θελα να έχω μια αδερφή...
- Έχεις εμένα! Εγώ αδερφη μου σε νιώθω Ουράνια μου!
Αγκαλιάστηκαν τόσο σφιχτά. Ήξερε η Ουράνια ποσο ανάγκη είχε αυτή την αγκαλιά η Ασημίνα και την κράτησε εκεί για λίγο μέχρι να ξεκινήσουν να δουλεύουν τις ραπτομηχανες τους και πάλι.

Η Ουράνια όλα αυτά τα χρόνια της είχε σταθεί σαν αδερφή της. Μόνο εκείνη είχε. Αλλά δεν μπορούσε να της πει όλα αυτά που τη βαραίνουν. Σε κανέναν δεν μπορούσε να πει. Η Ουράνια όμως και το σπίτι της ήταν το καταφύγιο της. Εκεί ξεχνιοταν για λίγο πριν γυρίσει πίσω στη κόλαση του σεβαστεικου. Και η Ουράνια την αγαπούσε πολύ! Κάποιες φορές καταλάβαινε ότι κάτι την απασχολεί αλλά σκεφτόταν ποσο ίσως είχε να κάνει με την Ελένη που βρισκόταν στη φυλακή ή με τη Δροσω που ήταν στην Αθήνα και της έλειπε. Που να φανταστεί γιατί η φιλενάδα της είχε αυτό το θλιμμένο ύφος καμία φορά. Κι όταν το έμαθε θύμωσε με τον εαυτό της που δεν το κατάλαβε τότε. Υποσχέθηκε από μέσα της να τη στηρίξει σε κάθε της απόφαση και να είναι δίπλα της ό,τι και να γίνει. Για αυτό δεν είναι οι φίλοι άλλωστε; Και η Ασημίνα ήταν πολύ τυχερή που είχε την Ουράνια!