Διέξοδος στα θαύματα

Στιγμές ευτυχίας

Τα νέα για τη γέννηση της μικρής Ανέτ ταξίδεψαν σε όλο το χωριό. Σχεδόν όλοι τους πέρασαν να ευχηθούν στο ζευγάρι για το νέο μέλος της οικογένειας τους. Ο Σέργιος δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει το σχολείο και να τρέξει κοντά στην αδερφούλα του. Της είχε μεγάλη αδυναμία και όλα έδειχναν ότι κι αυτή του είχε, αφού κάθε φορά που τον έβλεπε χαμογελούσε. Η Ασημίνα κάθε φορά που τους έβλεπε μαζί έβαζε τα κλάματα.
- Βρε αγάπη μου σε παρακαλώ μην κλαις! της έλεγε ο Νικηφόρος.
- Άσε με Νικηφόρε! Είμαι πολύ ευτυχισμένη! του έλεγε κι εκείνη με τη σειρά της.
Τότε εκείνος την έπαιρνε στην αγκαλιά του και της έλεγε ποσό την αγαπάει.
Οι αδερφές της είχαν ξετρελαθεί. Έφτιαχναν πίτες, γλυκά και κερνούσαν όλο το χωριό. Ότι δεν έκαναν για τον Σέργιο το έκαναν για την μικρή Ανέτ. Η Ελένη έβαζε κι εκείνη τα κλάματα καμία φορά με την ευτυχία της αδερφής της και περίμενε κι εκείνη να νιώσει αυτό το θαύμα της γέννησης. Η Δρόσω σκεφτόταν με τη σειρά της εκείνες τις μαύρες μέρες αλλά πάντα είχε την ελπίδα ότι θα κάνει έστω ένα παιδάκι που θα τη φωνάζει μαμά και θα το κρατήσει για πάντα στην αγκαλιά της. Αλλά χαιρόταν πραγματικά με την ευτυχία της αδερφή της, άλλωστε ήξερε ποσό πολύ ήθελε η Ασημίνα να βιώσει την εγκυμοσύνη και τη γέννα και ήταν πολύ χαρούμενη για εκείνη.
Ο Νικηφόρος κέρασε όλο το χωριό στο καφενείο για τη γέννηση της κόρης του αλλά κι ο Κωνσταντής δεν πήγε πίσω. Την επόμενη μέρα τους κέρασε και αυτός και πήγε στη Λάρισα να αγοράσει τα καλύτερα παιχνίδια για την ανηψιά του. Η Πηνελόπη έστειλε από το Παρίσι ρούχα και παιχνίδια αλλά και κάποια κοσμήματα της Ανέτ που σκέφτηκε ότι θα ήταν σωστό να τα πάρει η μικρή όταν μεγαλώσει. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι με τη γέννηση της μικρής Ανέτ και έφερε σε όλους την ελπίδα να συνεχίσουν να παλεύουν.

Τρεις μέρες μετά τη γέννηση της μικρής ο Κωνσταντής τους επισκέφτηκε και τους έφερε κι αλλά δώρα.
- Βρε Κωνσταντή δεν χρειάζονται τόσα δώρα μας έχεις υποχρεώσει. Σε ευχαριστούμε πολύ! του είπε η Ασημίνα.
- Η ανηψιά μου θα έχει τα καλύτερα! Και θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρη... ,είπε διστακτικά. 
- Τι χάρη; ρώτησε ξαφνιασμένος ο Νικηφόρος.
- Θα ήθελα να τη βαφτίσω εγώ! Το ξέρω ότι δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις τα προηγούμενα χρόνια αλλά θα ήθελα να κάνουμε μια νέα αρχή, είπε ελπίζοντας να δεχτούν.
Ο Νικηφόρος και η Ασημίνα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους ξαφνιασμένοι.
- Κωνσταντή έχουμε κάνει ήδη μια νέα αρχή, του είπε χαμογελώντας η Ασημίνα.
- Και θα ήταν χαρά μας να τη βαφτίσεις εσύ! του είπε ο Νικηφόρος και τα δυο αδέρφια αγκαλιάστηκαν πιο σφιχτά από ποτέ. Ο Κωνσταντής αγκάλιασε και την Ασημίνα, για να θέσουν τη σχέση τους σε νέες βάσεις. Έπειτα έσκυψε πάνω από την κούνια του μωρού και του υποσχέθηκε ότι θα γίνει ο καλύτερος νονός του κόσμου. Η μικρή του χαμογέλασε και όλοι κατάλαβαν ότι κι εκείνη ήθελε τον Κωνσταντή για νονό της. Όλοι χάρηκαν με αυτή την απόφαση και κυρίως η Δρόσω που ήθελε όλοι τους να είναι αγαπημένοι και κυρίως αυτή με τις αδερφές της.