Διέξοδος στα θαύματα

Ελπίδα

Έφτασε το Σάββατο. Δεν τη χωρούσε ο τόπος. Πήγε το παιδί στο σχολείο και αμέσως μετά στο ραφταδικο. Με τη δουλειά θα ξεχνιοταν και σίγουρα θα περνούσε ο χρόνος πιο γρήγορα. Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και δεν σήκωνε κεφάλι. Προσπαθούσε να άδειασε το μυαλό της από τις σκέψεις.

- Βρε Ασημινακι πήγαινε να μου φέρεις εκείνο το μεταξωτό ύφασμα, το κοκκινο, της είπε η Ουράνια
- Αμέσως, είπε και με το που σηκώθηκε έπεσε κάτω. Λιποθύμησε.
Μάταια η Ουράνια και η Δροσω προσπαθούσαν να τη συνεφερουν. Τίποτα. Η Δροσω έβαλε τα κλάματα. Τι μπορεί να συνέβη στην αδερφή της; Εκείνη έφταιγε,εκείνη έλεγε και ξανάλεγε μέσα της.

-Ξυπνά Ασημίνα μου! Ξυπνά αδερφούλα μου! έλεγε κλαίγοντας.
- Έλα Ασημινακι μου! Σε παρακαλώ, της έλεγε η Ουράνια κρατώντας την κολόνια στη μύτη της.
-Ασημίνα τι έγινε; ρώτησε ο Μπάμπης καθώς μπήκε μέσα.
-Τρέξε Μπάμπη πηγαινε βρες την Ριζω, ούρλιαξε η Δροσω μέσα στο κλάμα της.
Έφυγε τρέχοντας και βρήκε την Ριζω.
- Τρέχα Ριζω η Ασημίνα λιποθύμησε!
- Τι πράγμα; Τι έπαθε το κορίτσι;
- Δεν ξέρω! Με το που μπήκα την είδα κάτω στο πάτωμα και από πάνω την Ουράνια και τη Δροσω να προσπαθούν να τη συνεφερουν.
Έφυγαν αμέσως για της Ουρανίας.

Τις βρήκαν ακόμη εκεί στην ίδια κατάσταση που τις είχε βρει ο Μπάμπης.
- Ασημίνα, φώναξε η Ριζω, τι έπαθε; ρώτησε κοιτώντας τις άλλες δύο.
- Δεν ξέρω Ριζω με το που σηκώθηκε λιποθύμησε! είπε η Ουράνια με ταραγμένη φωνή.
- Εγώ φταίω! Εγώ φταίω! Εγώ! ούρλιαζε η Δροσω κλαίγοντας, πεπεισμένη πια ότι η αδερφή της ήταν άρρωστη.
Την μετέφεραν στο δωμάτιο της Ουρανίας. Εκεί για κάποια στιγμή άνοιξε τα μάτια της
- Νικηφόρε! Νικηφόρε μου! τον ζητούσε μέσα στη ζάλη της.
Πάγωσαν όλοι! Δεν ήξεραν τι να κάνουν! Η Ριζω την είχε συνεφερει κάπως και ζήτησε από τους υπόλοιπους να βγουν έξω να την εξετάσει. Η Ασημίνα δεν καταλάβαινε που την εξέταζε και για αυτό δεν είχε καμία σκέψη για τις υποψίες της μαμης. Η Ριζω είχε ένα ένστικτο που δεν έβγαινε λάθος. Όπως κι εκείνη τη μέρα το ενστικτο της βγήκε σωστό.
- Ασημίνα μου είσαι καλυτερα;
-Ριζω τι συνεβη; Που ειμαι;
-Στην κάμαρη της Ουρανίας κοκονα μου. Ησύχασε!
- Τι εγινε; Γιατί ειμαι εδω;
- Λιποθυμησες και ο Μπάμπης έτρεξε να με ειδοποιήσει.
- Λιποθυμησα; Χριστέ μου! Μάλλον πρέπει να κανω εξετάσεις!
- Ναι Ασημίνα μου , να κάνεις! Πρέπει να κάνεις! της είπε η Ριζω με ενα χαμόγελο ως τα αυτιά.
- Γιατί το λες έτσι Ριζω; απόρησε με την αντίδραση της.
- Γιατί Ασημίνα μου έγινε θαύμα! Είσαι έγκυος!
- Τι;
-Είσαι έγκυος και μάλιστα στον δεύτερο μήνα!