Διέξοδος στα θαύματα

Μπουάτ

Η ζωή στο χωριό κυλούσε με ομαλούς ρυθμούς. Ο Νικηφόρος και ο Λάμπρος συνέχιζαν να είναι μέλη της ΕΑΚ καθώς έψαχναν και το τρόπο να ξεσκεπάσουν τον Μεγαρίτη, ο οποίος ήθελε να κάνει στο Διαφάνι αεροδρόμιο. Ο Κωνσταντής βοηθούσε κι αυτός με την υπόθεση του αεροδρομίου και είχε πολλές αντιρρήσεις για τη συμμετοχή του αδελφού του και του ξαδέλφου του σε αυτή την οργάνωση.
Από την άλλη η Ελένη ένιωθε η πιο τυχερή γυναίκα στο κόσμο. Ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της με τον Λάμπρο και περίμενε πως και πως να ξαναζήσει αυτό το θαύμα.Η Δρόσω είχε πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία. Με την υποστήριξη όλων τελικά είπε το ναι. Είχε λοιπόν και γυρίσματα για την ταινία κι έτσι συνέχιζε να ζει το όνειρο της. Η Ασημίνα συνέχιζε να εργάζεται μαζί με την Ουράνια και να μεγαλώνει τα δυο αγγελάκια της μαζί με τον έρωτα της.

Απόκριες 1968
Στο Διαφάνι θα γινόταν γλέντι λόγω των ημερών. Όλοι θα πήγαιναν σε αυτό και φυσικά η οικογένεια Σεβαστού- Σταμίρη. Είχαν μαζευτεί στο σπίτι της Ασημίνας και του Νικηφόρου για να πάνε όλοι μαζί. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα. Ήταν ο Πέτρος ο φίλος του Νικηφόρου.
- Πέτρο τι κανείς εδώ; ρώτησε ο Νικηφόρος έκπληκτος.
- Νικηφόρε βρήκα κάτι πολύ σημαντικό, είπε ο Πέτρος και μπήκε στο σπίτι φουριόζος.
- Πέτρο τι συμβαίνει; ρώτησε ο Λάμπρος.
- Βρήκα μια έκθεση που μιλά για τον Ξανθό! Μιλάει για το καθεστώς κι αν βγει στο φως θα πέσουν τα καθάρματα, απάντησε ο Πέτρος.
- Ναι αλλά εμείς πρέπει να πάμε στη γιορτή! Θα μας υποψιαστούν αν δεν πάμε, είπε η Ασημίνα ανήσυχη.
- Ωραία ωραία θα κάτσουμε εδώ μαζί να ακούσουμε τις κασέτες και θα πάτε εσείς στη γιορτή, είπε ο Νικηφόρος.
- Θα κάτσω κι εγώ μαζί σας! είπε αποφασιστικά ο Λάμπρος.
- Όχι Λάμπρο δεν χρειάζεται! Έτσι κι αλλιώς πρέπει να κρατήσουμε σημειώσεις, σε περίπτωση που χαθούν οι μαγνητοταινίες, του απάντησε ο Νικηφόρος.
- Νικηφόρε θέλω να καθίσω κι εγώ! Μαζί θα τελειώσουμε πιο γρήγορα, είπε ο Λάμπρος.
Έτσι κι έγινε. Τα κορίτσια με τον Κωνσταντή και τα παιδιά πήγαν στη γιορτή. Τους είπαν ότι ο Νικηφόρος είχε μια δουλειά στη νομαρχία και πήγε και ο Λάμπρος μαζί του για να τον βοηθήσει. Βέβαια δεν θεώρησαν πως τους πίστεψε κανείς αλλά λίγη ώρα αργότερα ήρθαν στη γιορτή. Άφησαν μόνο του τον Πέτρο στο σπίτι για να δουλέψει κι έτσι έδωσαν κι εκείνοι το παρόν στη γιορτή του χωριού.

Το βράδυ θα είχαν γιορτή στη μπουάτ του Νικηφόρου και του Κωνσταντή. Η Ασημίνα δεν θα πήγαινε ήθελε να μείνει με τα παιδιά, να μην ταλαιπωρεί το Λένιω στην κατάσταση της. Ο Νικηφόρος της πρότεινε να φωνάξουν την Αγορίτσα αλλά ήταν σίγουρη πως θα ερχόταν και η Μυρσίνη μαζί της και δεν ήθελε δυσάρεστες συναντήσεις.
Είχε πάει με τα παιδιά στο σπίτι της Ελένης και του Λάμπρου. Μαζί είχε πάει και η Ουρανία με τον Φώτη να παίξουν με τον Σέργιο.
- Καλά βρε Ασημίνα μου γιατί δεν αφήνεις τα παιδιά σε μας να πας και εσύ στη μπουάτ; ρώτησε η Ελένη.
- Βρε Λενιώ μου δεν θέλω να σε ταλαιπωρώ στην κατάσταση σου. Ήδη έχεις ένα μωρό να φροντίσεις! της απάντησε η Ασημίνα.
- Γιατί τι γίνεται στη μπουάτ; ρώτησε η Ουρανία.
- Κάνουν ένα αποκριάτικο πάρτυ, απάντησε η Ασημίνα.
- Και δεν πηγές λόγω των παιδιών;
- Ε Ουρανίτσα μου δεν ήθελα να αφήσω τα παιδιά μόνα τους.
- Πως θα τα αφήσεις μόνα τους βρε αδερφή; Εμείς εδώ τι κάνουμε; Έλα άφησε τα και πήγαινε αφού σε βλέπω! Καίγεσαι να πας!
- Ποσά χρόνια έχω να ντυθώ μασκαράς! αναπόλησε η Ουρανία.
- Και γιατί δεν πας κι εσύ τότε; Θα πάτε, θα διασκεδάσετε και εμείς εδώ με τα παιδιά θα περάσουμε μια χαρά.
- Δεν... δεν ξέρω! Αν θέλει η Ουρανίτσα.
- Ουρανίτσα;
- Φύγαμε!

Κι έτσι ετοιμάστηκαν και πήγαν στη μπουάτ. Μόλις την είδε τα έχασε.
- Ασημίνα ήρθες! φώναξε ενθουσιασμένος και τη φίλησε.
- Και έφερα και παρέα όπως βλέπεις!
- Ουρανία!
- Πω πω πολύ γουστόζικο το μαγαζί σας! Καλά μου τα λέγε ο Μπάμπης! είπε η Ουρανία θαυμάζοντας το μαγαζί.
- Σε ευχαριστούμε Ουρανία μου! Να έρθεις όποτε θες να τον δεις τον Μπάμπη.
- Θα έρθω, να 'σαι σίγουρος!
Ήρθαν προς το μέρος τους ο Κωνσταντής και η Δρόσω.
- Μη με γελούν τα μάτια μου! είπε η Δρόσω.
- Δεν σε γελούν εμείς είμαστε! απάντησε η Ουράνια.
- Καλά εσύ δεν ήθελες να μείνεις με τα παιδιά;
- Η Λενιώ μας ξεσήκωσε και ήρθαμε!
- Άρα η κουνιαδούλα μου έπεισε τη γυναίκα μου να έρθει στο πάρτυ... Μάλιστα..., είπε τάχα ενοχλημένος ο Νικηφόρος.
- Έλα βρε παραπονιάρη! Αφού ξέρεις ποσό σ'αγαπάω! του είπε και τον φίλησε.
- Κάλε τι έρωτας είναι αυτός! Φτου φτου μη σας ματιάσω, είπε συγκινημένη η Ουρανία.
- Λοιπόν τι θα πιείτε; Κρασί; ρώτησε ο Νικηφόρος.
- Ναι ναι κρασί!
- Μηνά δυο ποτήρια κρασί για τις κύριες. Αγάπη μου πάω για δημόσιες σχέσεις και έρχομαι στην παρέα σας!
- Κι εγώ Δρόσω πάω να κοιτάξω κάτι τιμολόγια, είπε ο Κωνσταντής και έφυγε.
- Πάντως Ουρανία μου που να το 'ξέρες! Είναι εδώ ο Σαραντόπουλος, είπε η Δρόσω.
- Που είναι; ρώτησε η Ουρανία.
- Εκεί κάθεται στο πρώτο τραπέζι.
- Πάω να του μιλήσω!

Στην ώρα που ακολούθησε η διάθεση της Ουρανίας χάλασε και έφυγε μαζί με τη Δρόσω και τον Κωνσταντή που ήταν αρκετά κουρασμένοι. Έτσι έμειναν μόνοι τους ο Νικηφόρος και η Ασημίνα. Ήπιαν, χόρεψαν, διασκέδασαν, έγιναν ξανά παιδιά! Εξάλλου σε εκείνο το σπίτι είχαν χάσει την νεότητα τους και κάπως έπρεπε να την ξαναβρούν. Κατέβηκαν από τη σκηνή και κατευθύνθηκαν προς το μπαρ.
- Μηνά βάλε άλλο ένα!
- Να σου πω Νικηφόρε, όχι άλλο! Πως θα μας δουν έτσι τα παιδιά;
- Τα παιδιά θα κοιμούνται!
- Βάλτε μου όμως από το καλό! Όχι από αυτό το ξύδι που με ποτίζετε!
- Ξύδι; Αα Μηνά τι είναι αυτό που της έβαλες;
- Αυτό που βάζω πάντα κύριε Νικηφόρε!
- Καλά φέρε δυο ποτήρια!
- Έλα! Έλα μαζί μου! στράφηκε στην Ασημίνα.
- Που πάμε;
- Να σου ανοίξω το καλύτερο κρασί!

Πήγαν μέσα στην κάβα και εκεί άρχισαν να πίνουν ένα μπουκάλι κρασί. Ο Νικηφόρος πήγε να της βγάλει τη μάσκα αλλά εκείνη απομακρύνθηκε.
- Έλα βγάλε λίγο τη μάσκα σου! Βγάλε την να δω λίγο τα μάτια σου!
Εκείνη την έβγαλε και τον κοίταζε βαθιά μέσα στα μάτια.
- Μην τα κοιτάς πολύ όμως μπορεί να σε μαγέψουν, του είπε όλο νόημα.
- Το ξέρω, της απάντησε.
Άρχισαν να φιλιούνται και να χαϊδεύουν ο ένας τον άλλον.
- Από τη πρώτη στιγμή που σε είδα με μάγεψαν τα μάτια σου!
- Κι εμένα το βλέμμα σου! Αυτό το βλέμμα που με κάνει να χάνω τα λογικά μου!
- Ασημίνα είσαι το μεγαλύτερο δώρο που μου έχει κάνει η ζωή!
- Καρδιά μου!
- Σ'αγαπώ Ασημίνα!
- Κι εγώ σ'αγαπώ Νικηφόρε!
Κι έτσι μέσα σε εκείνο το δωματιάκι τα σώματα τους έγιναν ένα. Έγιναν ξανά δυο νέοι που χαίρονται τον έρωτα τους. Δυο νέοι χωρίς ανασφάλειες, υποχρεώσεις και οτιδήποτε άλλο.
Εκείνο το βράδυ όμως θα έφερνε μαζί του και ένα απρόσμενο δώρο!