ငြိမ်းသက်ခြင်း ဂယက်ထခြင်း ဆိုတဲ့ဖြတ်တည်မူနှစ်ခုရဲ့ အဆိုးအကောင်း ထက်မှာ တည်ရှိနေသော ရေပြင်ကျယ်ကြီးဟာ
သူလုပ်ဆောင်ရာအတိုင်း စီးဆင်းသွားသည်ဟု အများက သတ်မှတ်ကြမယ်
သို့သော် လူတစ်ယောက်ရဲ့ဖြတ်တည့်မူတစ်ခုချင်းစီးတိုင်းကတော့ ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးကြတာပဲလေ
လေတိုက်မှ ကြွေရမယ့် ရွက်ရော်မဖြစ်ခင်လေ
မုန်းတိုင်းကြီးကြားမှာ ကြံကြံခံနိုင်တဲ့ သစ်ရွက်လို့မျိုး အညှာခိုင်အောင် ကြိုးစားရအုံးမယ်
Jisoo: : Chae နင်ဆုံဖြတ်ပြီးပြီလာ
ဆိုဖာပေါ် ပလပ်လဲနေပြီး သူ့ဆုံဖြတ်ချက်နှင့်သူ မေ့မျော့နေသော
သူမ
မသိရင် သူမ တစ်ယောက်တည့်ရှိနေသလို့
Soo: : Yar ငါမေးတာကြားလာ
Chae: : အေ ငါကြားတယ် ပြောနင်ဘာမေးတာလဲ
Soo: : Yar Chae! !!!
စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ထအော်မှ ပလပ်အနေထားကနေ သူမ ထိုင်ကျသွားတယ်
နူတ်ခမ်းလေးစုပုပ်ပြီး
မျက်မှောက်ကြုတ်ကာ
Soo ကိုကြည့်တော့
ဟိုက ဒေါသတွေ 90° လောက်တက်နေပြီ
Soo: : နင်ပြန်ဖို့အစီစဥ်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလားလို့ မေးတာ
Chae: : Soo ငါလေ
သူမ ပြောဖို့အားယူနေစဥ်မှာပဲ
Mr.Kim: : သမီးပြန်သွားမလို့လား
Mr.Kim ဘက်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးလှည့်ကြည့်လာတယ်
Mr.kim က သူမ ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တယ်
Mr.Kim: : သမီးဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလာ
Chae: : ဟုတ် အန်ကေ သမီးဒီမှာ ဆက်မနေချင်တော့ဘူ
Mr.kim: : ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးရေ နေရတာ အဆင်မပြေလို့လာ ဒါမှမဟုတ် သမီးအဆင်မပြေတာရှိရင် အန်ကေ တို့ကို ပြောနိုင်ပါတယ် အန်ကေတို့စီစဥ်ပေးမှာပေါ့
သူမ နေရာမှာ တခြားသူဆို အခွင့်ရေးတစ်ခုလို့ဖြစ်နေပေမယ့်
အမြဲအသင့်ရှိနေပါတယ်ဆိုတဲ့ ကြိုဆိုမူ
တစ်ခုတည့်မှာ သူမ စိတ်တွေ မရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး
ရင်ကော့ခေါင်းမော့နိုင်တာ ဘာဂုဏ်အတွက်ကြောင့်ပါလို့ သူမ မတွေးခဲ့သည်အပြင် အဆင်မပြေတာက ဘာလဲ ဆိုတာ သူမ ကိုယ်တိုင်တောင်မသိပါဘူး ရောက်တဲ့အရပ်မှာ အဆင်ပြေနေသလို့နေတတ်တဲ့ သူမ က လောကကြီးကို အနိုင်ရလို့
ကံတရားနဲ့မိတ်ဖွဲ့ထားသလို့မျိုး
ပြုံးပြုံးလေးသာ သူမ စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်
မွန်မြတ်လှတဲ့ စစ်သည်တစ်ယောက်ရဲ့ ရှေ့မှာ ရင်ရဲ့လှတဲ့ ဘုရင်မ တစ်ပါးက
မေးခွန်းမိန့်ကြားဟန်သို့....
အရာအားလုံးဟာ အစကတည့်က ဒီလို့ဖြစ်သင့်ခဲ့ရမှာ
