တစ်နှစ်တောင်ကြာချိန် လည်ပတ်ခဲ့ပြီ ။
အဲ့ဒီလအတွင်း အလုပ်အရှုပ်ဆုံးက Jen နဲ့ Soo သာဖြစ်လိမ့်မယ်။
မနက်ခင်းတံခါးဖွင့်တာနဲ့...ကျမမြင်ရတာမူန့်ဝါးဝါး တမန်မူန့်တွေ။
နှင်းဆီပန်းလေးတွေလည်း လေယူရာဖြည့်ညင်းစွာ ယိုင်နေတယ်။
ရနံတွေရောထွေးနေတဲ့ပန်းတော့ကြားမှာ မနက်ခင်း ပွင့်တဲပန်းလေးထက်လှပတဲ့ အဖိုးတန်ပန်းလေးကိုယုယစွာ ငေးကြည့်နေမိပြန် သည်။
Lisa: : Darling...
Darling ဟာကျမကိုအလှပဆုံးပြုံးပြနေတတ်ပြီ။
လွန်းခဲ့တဲ့အတိတ်တစ်ဖက်မှာ ကျခဲ့တဲ့မျက်ရည်တွေအတွက် ကျမရဲ့ပေးဆပ်မူတွေကိုခံယူရင်းပေါ့ ။ကြီးမားတဲ့အမှားကြီးတစ်ခုကို ကံတရားကဖန်တီးလိုက်မိပြီ ထင်ပါရဲ့။ကျမရင်ထဲမှာတော့ Darling ကလွဲလို့အရာအားလုံးကိုလျုစ်လျူးထားချင်ပေမယ့် ဘယ်အရာကိုမှ လက်လွှတ်မဖြစ်တဲ့ စဥ်ဆက်လုပ်စရာတွေများနေခဲ့တယ်။ ဘယ်သူအတွက်လဲ့ တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အနာဂတ်အတွက်လာ အချစ်ကမ္ဘာလေးကလှပဖို့လိုနေတယ်မလာ။ဒါပေါ့ Darling ပြုံးရွှင်နေရင် ကျမ ကမ္ဘာဟာအလိုလိုလှပတယ်လေ ။
လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ပန်းလေးတွေထဲမှာအဖြူရောင်နှင်းဆီတွေမပါသလို့အဝါရောင်လည်းမပါခဲ့ဘူ ။ သူမလက်ထဲမှာ နှင်းဆီပွင့်နီနီရဲရဲ 12 ပွင့်ကိုင်ထားတယ်။ ခြေလှမ်းတွေတရွေ့ရွေးရွေးသွားတဲ့အခါ မကြာလိုက်ချိန်မှာပဲ Darling မျက်နှာလေးကိုနီးနီးကပ်ကပ်မြင်တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူမအရမ်းလှပတယ် ပုံမှန်ထက်လှပတယ် ။ ကျမအိမ်မက်နေတာလားလို့ သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို လက်မလေးနဲ့သပ်ကြည့်တော့ သူမမျက်နှာ နေမင်းထက်ပိုတောက်ပလေသလားထင်မှတ်ရတယ်။
ကျမ Darling ကိုအရိုးစွဲအသည်းနင့်အောင် ချစ်ခဲ့ရပါတယ်လောကကြီးရယ်။
Lisa: : Darling ကိုယ်အလုပ်သွားရတော့မယ်
ကျမပြောတော့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝှေ့လာတဲ့ကလေးငယ် ။နွေးထွေးမူတွေသိုလှောင်ထားတဲ့ကျမရဲ့အနွေးဓာတ်လေးပါ။
Chae: : Li
Lisa: : ပြောလေ Darling
Chae: : Li အလုပ်သွားရင်ကြာမှာလာ
Lisa: : ဟင့်အင်မကြာဘူး ခဏလေးပဲ ပြန်လာမှာ
Chae: : Oppa ကိုသတိရတယ် Li
