ဝိုင်းဝိုင်းဝန်းဝန်းနဲ့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကူညီဖေးမပြီး လုပ်ရတဲ့လုပ်ရတဲ့အလုပ်က ပျော်စရာလည်းကောင်းပြီး လက်ရှိကြုံတွေရတဲ့ပြဿနာအခက်ခဲ့တွေကိုတောင်မေ့သွားနိုင်သည် ။
မီးရောင်စုံအောက်မှာ ကခုန်ရတာ လူကိုဘယ်လောက် စိတ်ရွှင်လန်မူတွေပေးစေနိုင်သလဲ့ ကြည့်ပါအုံး ကွေးကွေးကောက်ကောက်နဲ့ ချာလပတ်ရမ်းအောင်ကနေလိုက်ကြတာ ။
ဝိုင်ခွက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မောသောက်နေရတဲ့အရသာက ဒီလို့အချိန်မျိုးမှာ ဘာအရည်နဲ့မှမလဲ့နိုင် ။
ကခုန်နေတာတွေ ရယ်မော့နေတာတွေ ခဏရပ်ထားပြီး ရုတ်တရက် သတိဝင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဒီနေ့ Jin ဟာ တာဝန်တစ်ခုနှင့် ပါတီကိုရောက်နေတာပဲ ပျော်ပါးဖို့ရာမဟုတ် ဒါကြောင့်လည်း သူ့တစ်ပည့်ကိုလူတော့ကြားမီာဆွဲ့ခေါ်လိုက်ရတာမျိုး သူတပည့်မှာစိတ်ကောက်သွားရှာသည် ။
" ဆရာရယ် ခဏလေး နေပါအုံး ဒီလိုအချိန်မျိုးက ကိုးရီးယား ဌာနမှာရ ခဲတယ်"
Jin: : ငါသိတယ် ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ငါတို့ဒီကိုရောက်လာတာ ဒီလို့မျိုးနေဖို့မဟုတ်ဘူးကွ
" ဘာလဲ့ သူက ဆရာကိုလုံခြုံရေးတာဝန်ငှားထားတာလာ "
Jin: : ရူးနေလာ မင်း တကယ်လို့ ဒီနေ့ တရားခံဖမ်းနိုင်ရင် မင်းမိသားစုကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ထားနိုင်ပြီ မင်းအမေလည်းမင်းအတွက်တွေးမပူရတော့ဘူး
သိလာ လူတွေကလည်း သူတို့ရဲ့အားချက်ကိုအားချက်ဘက်ပြောင်းပြောပေးလိုက်ရုံနဲ့ သေလောက်အောင်ဝမ်းသာပီတီကျပြီး တက်ကြွလိုက်ကြတာ ။ ဒီနည်းကို Jin မသုံးလည်းမရဘူး သူ့မှာယုံကြည်ချက်အပြည့်ရှိသလို့သူ့တပည့်မှာလည်း ဒီအလုပ်ပေါ်မှာမှီခိုပြီး မိသားစုရဲ့စားဝတ်နေရေးအကေခအနေကိုမြင့်တင်နိုင်မယ်လို့ယုံကြည်သည် ။
လူတော့ကြားထဲ Mile ဟာ Jin အကြည့်ခတ်ခံနေရတဲ့ VIP တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ Mile တစ်ယောက်ဒါတွေကိုဂရုမစိုက်မိသော်လည်း ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က သူ့နားလာပြီး ကပ်တိုးလေးတစ်ခုပြောလိုက်သလို့ပဲ Mile က လူတောကြားမှာ ပျောက်သွားသည် ။
ဆူညံသံတွေ သဲ့သဲ့လေးသာကြားနေရတဲ့ အခန်းထဲကနေ လူတစ်ယောက်ဟာ Mile ကိုစောင့်နေသည် ။
တခြားမဟုတ် Bright ဖြစ်သည် ။
