တစ်မိုးကုန် ဆောင်းဝင်တော့ နှင်းမှုန် လေတွေ ကျဲချသည် ။ ဝေဝေဝါးဝါးမြင်ရတဲ့ ကတ်တရာ လမ်းပေါ်ကနေ ရှေ့မီးကိုတောက်လျှောက်ဖွင့်ပြီး ကားကိုတောင်ဖြည်းဖြည်းသာသာလေးသာ မောင်းနေရတယ် ။ နာရီကြည့်တော့ နမက် ၆ နာရီ အဲ့လောက်လည်း မချမ်းသေးပဲ နှင်းမှုန်ကသာ လမ်းမပေါက်အောင်အုံဆိုင့်နေတာ ။
ရှေ့မှာ ခပ်မှိန်မှိန်လေးသာမြင်ရတဲ့ မီးလေးက လမ်းဘေးဆိုင်လေးဖြစ်လိမ့်မယ် အရေထဲ ကားက မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ။
" ကားကလဲ့ကွာ "
တစ်ချက်ညည်းပြီး စက်ကိုရပ်ကာ ဘေးမှာ ပါလာတဲ့ သူ့တပည့်ကို ကားအခြေအနေကြည့်ဖို့ ဆင်စေလိုက်တယ် ။
" ဆရာ ဆီကုန်နေပြီ ဗျာ "
" ခက်တာကွာ အရေထဲ ဆီစျေးတက်ပါတယ်ဆိုမှ ဆီလည်းခဏခဏကုန်တာပဲလား "
" ဆရာကလည်း ဗျာ ဆရာမောင်းလာတဲ့ကားကိုက နှစ်အတော်ကြာသွားခဲ့ပါပြီ"
" အေကွ ပြောမှပဲ ငါလည်း ကားအသစ်ဝယ်ဖို့ကို ကိစ္စတွေက မပြီးနိုင်ဘူး "
" ဒါနဲ့ရှေ့ကဆိုင်က ဓာတ်ဆီဆိုင်ဟုတ်မဟုတ်ကျတော်သွားကြည့်လိုက်မယ်လေ "
" အေအေ လမ်းလည်းသတိထားလျှောက်အုံး ကားတွေဘာတွေကြည့် "
ဆရာက ကားနားမှာရပ်ကျန်ခဲ့ပြီး ဟိုစမ်းစမ်းဒီစမ်းစမ်းနဲ့ကြည့်နေလိုက်တယ် တပည့်ဖြစ်သူမှာတော့ ခရီးပေါက်ဖို့အရေး ဆီဆိုင်ကိုတန်းပြေးသွားသည် ။
ကားက အရမ်းဟောင်းနေပြီးဆိုတော့ သူလည်း ဘီးတွေကိုထိုင်စစ်ဆေးလိုက်တယ် ။ ဘာထူးလို့လဲ အဟောင်းက အဟောင်းပဲကို ထဖို့ပြင်တော့ "
" ဝှန်း...."
" ဟ စောက်ကျိုးနဲ့ "
ဘေးနားကနေ ကပ်ရပ် မောင်းထွက်သွားသော ကားအရှိန်ကြောင်း သူလည်း လှန်ကျမတတ်ဖြစ်သွားသည် ။ တော်သေးတယ် ဘေးနားမှာ သူကားရှိလို့ အထိန်းရသွားတာ ။
" ဆရာ ဓာတ်ဆီရပြီ"
" အင်အင် "
ပြောသာပြောတာ မျက်လုံးကတော့ ဟိုရှေ့က ကားလမ်းအတိုင်း ကြည့်နေတုန်းပင် ။
