သာယာတဲ့ လသာညတစ်ညတော့မဖြစ်ခဲ့ဘူး ဒါပေမယ့် တိတ်ဆိတ်မူကိုလိုလာတဲ့သူတစ်ယောက်အတွက်နေတော့ နေစရာအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ့် ။
ကြားမှာ တစ်ပေ နှစ်ကွာဟမူတစ်ခုနဲ့ နေရာကိုယ်စီး တိတ်ဆိတ်မူတွေ အတိဖြစ်နေတယ် ။
ကြေကွဲနေတယ်လို့ထုတ်ပြစရာမလိုပဲ သိသာနေတဲ့မျက်နှာ ကိုယ်စီးနဲ့
နေရင်းထိုင်ရင်း မျက်ရည်က အရှက်မရှိ ပွင့်လင်းလာသေးတာ ။
Taehyuneg : : ဘယ်လို့လုပ်ရောက်လာခဲ့သေးတာလဲ Lisa
ဒါတော့ ဒါပေါ့ ဒါပေမယ့် Lisa ကိုမေးခဲ့ရမယ် မေးခွန်းမဟုတ်မှန်း သိစေချင်မိတယ် ။
Taehyuneg : : မင်းအလုပ်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ငါ့ကိုဆွေးနွေးစရာများရှိသေးလာ
Lisa: : ဟင့်အင့် ကျမ ဒီအတိုင်း ဦးတည်ရာခရီးကို ဆက်မိတာပါ
Taehyuneg : : တော်လောက်ပြီ Lisa မင်းနားလည်သင့်ပြီ
အရင်ဆုံးထို့နေရာကနေ ထမိသူက Taehyuneg ဖြစ်သည် သက်ပြင်ကို ပြင်းပြင်းလေးချတယ်
ပြီးရင် ကောင်းကင်မှာ ရှိမနေတဲ့ လမင်းကို တမ်းတဟန်နဲ့ ကြယ်တွေ ရေတွက်နေဟန် ဖြစ်နေတဲ့ Lisa ကို တစ်ချက်ကြည့်တယ် ။ သေချာပေါင် Taehyuneg သိနေတာ သူက Chae လေးဆီလာတာလေ ရှေ့မတိုးသင့်သေးတဲ့ ခြေလှမ်းကို ဦးစားမပေးပဲ ဒီနေရာလေးမှာ တင်ရပ်နေမိတာ Lisa ကို Taehyuneg ကျေးဇူးတင်ရမလိုပင် ။
Taeyouneg : : ဒီနေ့တော့ မင်းကိုငါပြောစရာမရှိသေးဘူး Lisa ဒါကြောင့် အိမ်ပြန်ပြီး ကောင်းကောင်း အနားယူပါ မင်းစိတ်ကိုမင်း နာလည်းလာတဲ့တစ်နေ့ သေချာပေါက် ငါမင်းကို ပြောစရာ အများကြီးရှိလာမှာပါ
Lisa: : အင် ကျမ Darling ကိုပဲပြန်လိုချင်တယ်လို့ပြောရင် ရှင့်ဘက်က ကတိကဝတ်တစ်ခုလုပ်ပေးဖို့လည်း အသင့်ပြင်ထားပေါ့
ပန်းမပွင့်သေးတဲ့ ပန်းခြံမှာ နောက်ပွင့်လာမယ့်ပန်းအတွက် အရှင်သခင်ရှာနေတာ Lisa တစ်ာက်တည့်လာ ။ မဟုတ်ဘူး Taehyuneg ရောပဲ ပန်းလေးကို တယုတယ ကြင်နာပေးနိုင်သူကို သူအမြဲ ရှာဖွေတတ်သလို့ အမြဲ သူကိုယ်တိုင်းစောင့်ရှောက်တတ်သေးတာ ။
တူညီတဲ့နေရာကနေ မတူညီတဲ့ လမ်းကိုယ်စီးသို့ရွေးသွားကြတဲ့ ထို့နှစ်ယောက်မှာကိုယ်ပိုင် နာကျင်မူတွေ ထွေးပိုက်ရင်းနဲ့ပေါ့ ။ Taehyuneg စိတ်ထဲမှာ ရော Lisa စိတ်ထဲမှာရော လွှမ်းမိုးနိုင်သူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ သတိမဲ့မူက ထို့နှစ်ဦးကို အမြဲ သောကတွေနဲ့ ခြောက်လှန့််နေခဲ့တော့တယ် ။
