"Mommy, Where are we going ?"Axel, asked.
Kasalukuyan kung Inaayos ang shoe lace ni Axel. Kagigising niya lang. At pupunta kaming hospital, like what I said kay Mama kanina.
I shifted my glance to him. "Where going to visit lolo George." I replied.
Alas 4 palang nang hapon. Kaya kahit may jet lag pa ako, ay ok lang. I want to see papa. Gusto ko na siyang yakapin. Pati na rin ang kapated ko.
"Where ?"
I kissed him on his cheeks. "In the hospital...Are you tired ?" I asked.
Umiling siya. "No, Im Not."
"Ok then."
*Knock Knock*
Sabay kaming napatingin sa may pinto ng may kumatok. At bumukas ito. Si mama.
I smiled. "Ma."
Lumapit siya sa amin. At umupo sa kama, katabi si Axel. Mama looks to Axel and smiled.
"Axel, why dont you hug lola Janice." I said. And my son did. Niyakap niya si Mama. At hindi mapigilan ni Mama ang maluha.
"Ang apo ko." Mama, sabay halik sa ulo ni Axel. Napangiti ako.
^_______^
Kumalas si Mama at pinunasan ang luha niya. Tinignan niya sa mata si Axel. "Ikaw bang bata ka, marunong magsalita ng tagalog ?" Natatawang tanong ni Mama.
Axel nodded. "A little.'' He replied.
At natawa nalang kami ni Mama sa sagot niya.
"Hay nako! Tara na po. Baka gabihin pa tayo nito." Natatawa kong sabi.
Ginulo ni mama ang buhok ni Axel. "Ang gwapo ng apo ako. Hahaha" mama, sabay kurot nang mahina sa pisnge ni Axel. "Tara na nga. Nawiwili na ako dito sa apo ko, baka hindi pa tayo matuloy. Haha" tumayo na si Mama.
"Hahahaha. Marami pa po kayong oras, Ma. Hahahaha. Lets go, Baby." Ako, sabay abot ng kamay ni Axel.
**
"Pa!" Agad akong yumakap kay papa.
Andito na kami sa loob ng hospital room ni Papa. Buti nalang gising siya, nang dumating kami.
Hindi agad nakagalaw si Papa. Mukhang nagulat ata siya.
"Ang anak ko." Yumakap na rin si Papa sakin. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko.
Tumingin ako sa mukha ni papa. " Pa, kumusta na po kayo ?. Ang payat payat muna. Hindi kana katawang Piolo Pascual. At hindi kana kamukha ni Coco Martin oh!." Biro ko kay Papa.
Tumawa si Papa, sabay punas ng mga luha ko. "Ang anak ko talaga oh oh. Syempre, katawang Piolo at mukhang Coco Martin parin to. Ano ka ba anak inborn na'to. At hindi na'to mawawala. Hahaha." Biro ni Papa na ikinatawa namin.
"Hahahahahaha"
"Papa talaga." At niyakap ko siya ulit. Nastroke si papa, at naapektuhan ang mga paa niya. Hindi na siya makakalad. Kaya, nalulungkot at the same time, nasasaktan ako. Seeing your father, lying in the hospital bed and knowing that he cant walk anymore is so painful. Sobrang sakit. Dahil wala naman sigurong anak, ang gugustuhing makita ang kahit na sino sa mahal niya sa buhay na nakalatay sa hospital at hinding hindi na makakalakad pa. "Namiss po kita nang sobra Pa"
TT_________TT
"Mas sobra kitang na miss, Anak" pinunasan ko ang mga luha ko at tumingin kay Papa at ngumiti.
"Ako ba Hindi mo na Miss ?!"
Agad akong napatingin sa may kaliwa ko. At agad na napangiti. Ang kapated ko. "Michael." I whispered.
Tumayo ako at lumapit sa kanya sabay gulo ng buhok niya. "Ang laki muna, Michael. Mas matangkad ka na sakin a. At ang gwapo" ako, sabay kurot ng pisnge niya. "Ilang babae na ba napaiyak mo ?" Biro ko.
Napahawak siya sa pisnge niya at sumimangot. " araaay ko naman ate. Grabi, hindi ka parin nagbabago. Wala pa akong girlfriend no. "
"Ayyieeh! Ang kapated ko, binata na. Hali ka nga dito." At niyakap ko siya. Namiss ko rin 'tong kapated ko na 'to eh.
"Pero may crush 'yan." Hirit ni Mama.
Kumalas ako sa pagkakayakap kay Michael. "Hala, sino yan ?. Marami na akong na mimissed sa buhay nang kapated ko a."
"Marami talaga, anak. Hahaha habulin kaya 'yan nang babae. Yang batang 'yan."
"Talaga, Michael?." Hindi ko makapaniwalang tanong.
Napakamot siya sa batok niya. "Hihi."
Pero sabay kaming napatingin kay papa ng magsalita siya. "Sino ang batang ito, Michelle ?" Si Papa habang nakatingin kay Axel. Oh! MY! Gulay! Muntik ko nang makalimutan ang anak ko.
Tumingin sakin si Papa. At bakas sa mukha niya, naghihintay siya nangsagot.
Tugudog dug dug
Nagsisimula na akong kabahan. Lumapit ako kay Axel, na hawak ni Mama. Hinawaka ko siya at pinalapit sa'kin. At pinaharap kay Papa.
Lumunok muna ako bago nagsalita. "P--pa.....si Axel po.........a---anak ko"
Saglit na katahimikan. Bakas sa mukha ni Papa ang pagkagulat.
"Anak mo Ate ?. M--may anak ka na ?!!' Bulalas ni Michael.
Bahagya akong tumango. "Oo, anak ko po siya. Siya po si Prince Axel Yap... Axel, you bless to Lolo."
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ni Papa ngayon. Nakatingin lang siya sa anak ko. Kinakabahan ako, baka hindi niya matanggap ang....anak ko.
Four years si so long. At ganun ko na katagal tinago sa kanila. Kaya alam kung hindi madaling tanggapin ang lahat. Lalong lalo na kay papa.
Hindi lumapit ai Axel. Siguro natatakot siya. Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Seryuso lang kasing nakatingin si Papa sa kanya.
But my thought suddenly faded when I saw Papa smile.
:)
And he motioned na lumpit si Axel. Ayaw pa sana lumapit ni Axel. "Its Ok, Baby. Lolo just wants to hug you. Diba, that is what you want too ?" Axel, nodded. And lumapit na siya kay Papa. Lumapit narin ako para buhatin si Axel, para makaupo siya sa Hospital bed ni Papa.
Ngumiti si Papa kay Axel. At pinag mano niya ito. At niyakap ni Papa. Gumaan yung pakiramdam ko. Pero alam ko. Magtatanong si Papa. Haaays!
Naramdaman ko nalang ang pagyakap ni Mama sa'ken.
**
Naglalaro ng ngayon ng scrable sina Michael at Axel. Habang pinapanood namin sila.
Nakaupo ako katabi ni Papa sa Hospital bed niya. At bigla ko nalang naramdaman ang paghawak niya sa kamay ko.
Tumingin ako sa kanya at nakatingin lang siya kay Axel. He throw a looks to me. "Pwedi ba tayo...mag-usap, anak ?"
At nagsimula na naman akong kabahan. Alam ko na kung ano ang pag.uusapan namin.
***
A/N: Hi MyleneSacamil :) hahaha
