Van POV
NAGISING ako dahil sa sakit at bigat ng ulo ko. Para bang may nakadagan saking sampung sako ng semento. Tsk! Hinawakan ko ang sentido ko at minasahe ito kahit nakapikit pa ang mga mata ko. Pero agad akong napabalikwas ng bangon ng makarinig ako nang boses na biglang nagsalita.
"Gising ka na ba, KUYA ?!" She said. Emphasizing the word kuya.
Minulat ko ang mata ko. And there I saw my lil sis na nakapameywang sa gilid nang ka---wait. At doon ko lang napansin na nasa sariling kwarto ko na pala ako. Pumikit muna ako ulit at isinandal ang ulo ko sa head board ng kama. Pano ako napunta dito sa kwarto ko ? I remember last night i was too drunk para makauwi dito.
Kaya agad kung tinignan si Lexie na ngayo'y nakataas na ang isang kilay habang matiim na nakatingin sakin. "Ano, Kuya ? Hang-over ?! Tsk! Siguro nagtataka ka ano kung bakit ka ngayon nandito sa kwarto mo. Tsk." Aniya.
Alam ko na kung bakit galit na naman 'to ngayon ang kapated kung 'to. Coz Naglasing na naman ako.
Biglang lumungkot ang kaninang galit niyang mukha at umupo sa kama ko habang nakayuko. "Anong nangyari, Kuya? May nangyari ba ?" She asked.
"Bigyan ? Bakit ? Mukha ba akong nangangailangan ng bulaklak ha. ? And please lang stop doing all of this. Nakalimutan mo na ba kung ano ang nangyari sa'tin ? Hindi tayo O--K. Kaya stop acting na parang walang nangyri. Dahil nakakabaliw Van. Nababaliw na nga ako kakaisip nung dahilan mo kung bakit mo ako sinaktan noon at dadagdagan mo pa ngayon ang mga tanumg dito sa utak ko, kung bakit mo na naman ito ginagawa ngayon. Nakakagaga ka Van alam mo 'yun.! Nakakainis dahil hindi ko maintindihan kung bakit.! Arrrghhh!"
Madiin akong napapikit as I remember her dialog. Nang naging dahilan nang paglalasing ko. I know it is just a simple sentence pero tagos 'yun hanggang buto ko. Para akong sinampal ng paulit-ulit. And it makes me feel dying knowing that I hurt her. At hindi lang basta basta sakit. Kundi I broke her heart.
Sinandal ko ang ulo ko sa head board ng kama at nakatitig lang sa kisame. "Sorry Lexie. Sorry dahil nakikita mo na naman akong ganito." Biglang nalang tumulo ang ulo ko. Para akong bakla nito pero hindi ko na kayang pigilan. Sobra na akong nasasaktan. Isa lang akong normal na lalaki na nagmamahal pero sa kasamaang palad ay hindi biniyayaang magkaroon ng masayang pag-ibig. Napakaunfair ni Tadhana. Sobra.
Agad kung pinunasan ang luha ko. Buti nalang at hindi 'yun nakita ni Lexie, dahil nakayuko lang siya.
"We meet again." I said.
Tinignan niya ako agad. "Sino ?" She asked. Pero biglang lumaki ang mata niya. I think she got it. "Talaga ?" Hindi makapaniwa niyang tanung that makes her stand.
Umupo ako nang maayos at tinanguan siya. And I smiled. A fake one. And I shifted my glance sa kawalan. "Yes. After four years nagkita na ulit kami, Lex. And ang laki na nang pinagbago niya. Ibang-iba na siya sa Michelle na nakilala ko noon."
****
Lexie POV
I SAW Kuya's tears that fell from his cheeks. Akala niya hindi ko 'yun nakita pero I saw it.
Last night. We received a call from we dont know. And we found out that kuya was drunk. And he's sleeping in the bar. Good thing is hindi siya nakipag-away.
