Elle POV
MAHIGIT tatlong araw narin simula nung magproposed sa'kin si Kean. Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na--Engaged na kami. Soon Mrs. Wilson na ako. Hindi ko lubos maisip na sobrang tagal na pala akong mahal ni Kean. Yes! He's been so nice and good to me. Pero hindi ko naman 'yun binibigyan ng meaning dahil ayaw kung maging assuming. Masakit ang umasa kaya.
And alam ko sa sarili ko na noon pa man ay may special na akong nararamdaman para kay Kean. Pero hindi ko lang nabibigyan ng pansin dahil sa mas binigyan ko nang pansin ang anak ko at ang pag-aaral ko. Dahil sa mga panahon na 'yun, hindi pa handa ang puso kung magmahal ulit. Pero ngayon, masasabi kung buo na ulit ang puso ko at dahil 'yun--kay Kean.
And wala namang masyadong nag-iba sa'min. Ganon parin 'yung turingan namin tho ngayon he has all the rights for me. May paki na siya sakin tho noon pa naman talaga siya may pakialam sa'kin. Ngayon mas masasabi kung may karapatan na siya sakin at ganon din ako sa kanya. Laking gulat ko nung nalaman ko nung unang araw niya palang naencouter ang pamilya ko ay humingi na siya kaagad nang permisyo na gusto niya na akong pakasalan. At pumayag naman kaagad ang pamilya ko.
At napag-usapan narin namin ang tungkol sa kasal at sa October na 'yun. 5 months from now. Ok na ang lahat pero isa nalang ang pinoproblema ko. Si Van. Pansin ko sa kanya this past few days ay parang may nag-iba sa kanya. I dont know what. Pero hayaan na. Labas na siya sa buhay ko. Kaya bahala na siya sa buhay niya.
Pauwi na ako ngayon. At hinihintay ko nalang bumukas ang elavator. Nag-Overtime kasi ako. At susunduin naman ako ni Kean. Sa wakas bumukas narin ang elevetor. Pumasok na ako. Magsasara na sana ang pinto nito pero may isang kamay ang pumigil kaya bumukas ulit. At napatingin ako sa taong papasok. We're both shocked nung makilala namin ang isa't isa. Tsk! Ang malas naman. He position at right side of the elevator. And me at the left. Tahimik lang kaming dalawa. Ni'tignan siya ay hindi ko ginawa. Pero biglang umalog ang elevator. Dahil sa bigla ay napayakap ako sa kanya. Medyo matagal bago ko narealize na nakayakap na pala ako sa kanya. Kaya mabilis pa sa alas kwatro akong kumalas. Dahil sa hiya ay hindi tuloy ako makatingin sa kanya.
"Sh*t* he cuss. Kaya napatingin ako sa kanya. "Anong nangyari ?" Tanung ko. "We're stock" siya, sabay labas ng cellphone niya. Kaya nilabas ko narin 'yung cellphone ko. Waaa hindi 'to pwedi. I kennot. Hindi kami pweding mastock sa elevator. Knowing na kami lang dalawa. Kaya medyo kinakabahan na ako.
"Oh my!" Bulalas ko nang makitang walang signal ang phone ko. Lumapit siya sa pinto at sinipa sipa ito. He even try to open it. But he failed. "Anong gagawin natin ?" Taranta kung tanung sa kanya. Habang nasa dibdib ko ang kamay ko na may hawak na cellphone. "Kailangan nating hintaying bumukas 'to." Napalaki ang mata ko sa sinabi niya. Baliw ba siya. Aantayin naming bumukas 'to. E'gabi na. Wala nang makakita sa'min.
