Kean POV
I TAKE my phone on my pocket nung maramdaman ko ang pag'vibrate nito.
1 message recieved
Binuksan ko ito.
From: Elle
Kean Im sorry pero hindi ako makakasunod. Pasensya na talaga. Ingat kayo :) Enjoy!
I sigh as I read her message. And nireplayan ko siya ng 'OK. Ingat ka din' pagkatapos kung isend yung replay ko ay tinignan ko si Axel na ngayo'y aliw na aliw sa panonood ng Animal show. May ibat ibang mga hayop ang magpeperform. At kasalukuyang nagbabasketball ang dalawang Unggoy.
At naalala ko si Elle. Pansin ko sa kanya parang may malaki siyang problemang dinadala. Simula nung araw na maabunuhan ng dugo si Axel ay don na nagsimula ang pagbabago sa kanya. Para siyang natatakot na hindi ko maintindihan. At minsan nakikita ko siyang natutulala at may iniisip na malalim. Alam kung may problema siya pero hindi ko kayang magtanung. Gusto ko siya ang magsabi sakin. Gusto ko maging open siya sakin. Ngayong malapit na kaming ikasal. And I smiled thinking of it. Our wedding. I can't wait for it.
***
5 DAYS LATER
Michelle POV
LIMANG araw na ang nakakalipas simula nung araw na nag-usap kami ni Tita Yanie. At sa loob ng limang araw na 'yun ay wala akong ibang ginawa kundi ang mag-isip. Halos hindi na nga ako lumalabas ng bahay. And sana tama 'tong nagawa kong disesyon. Para sa anak ko. Dahil tama siya. Its not about me now. Its about Axel. I want to give him a family. Gusto ko siya bigyan ng buong pamilya. At dahil narin sa natatakot ako. Natatakot ako natutuhanin ni Tita yung sinabi niya sakin na kukunin niya sa akin ang anak ko at ilayo.
At nung isang araw, yun ang unang beses na nagtanung si Axel tungkol sa daddy niya.
"Mommy?" Tawag ni Axel. Magkayap kami ngayon habang nakahiga sa kama. Gabi na kasi. Matutulog na kami. "Yes sweety ?" I asked.
"Why Nico has a daddy ?" Natigilan ako sa tanung ng anak ko. "Bakit po siya my Daddy ako wala ? I only have daddy/Ninong. But Nico said hes not my father. Then where is my real father, Mom ?" Bigla nalang tumulo ang luha ko. At niyakap ko nang mahigpit si Axel. For almost four years. Ngayon lang nagtanong ang anak ko tungkol sa ama niya. And I dont know what to say.
"Mommy ?"
"Mmm" i sigh. "Sweety, his not he--" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla nalang nakatulog si Axel. I felt relieved. Dahil hindi ko talaga alam ang isasagot ko.
After that night ay hindi na siya nagtanung pa. Siguro nakalimutan niya. But im sure, sooner or later magtatanung ulit siya. And by that maybe handa na ako. At sana. Sana tama 'tong nagawa kong disesyon. For the sake of my child.
"You ok ?" Agad akong napatingin kay Kean. Whos driving.
Tumango. "Ok lang" sagot ko. At tumingin sa bintana.
At hindi na siya nagsalita ulit. At ok na 'yun. Dahil kailangan ko nang maghanda. Malapit. Kailangan ko na siyang pakawalan.
"Were here." Kean said. Saka niya pinatay ang makina nang sasakyan. Tinignan ko ang paligid. Andito na nga kami.
Agad akong napatingin sa kamay ko na nasa legs ko nang bigla itong hawakan ni Kean. "Elle, may problema ba ? You know. Pansin ko sayo this past few days---palagi kang wala sa sarili." Kean asked. From our hands ay binaling ko ang tingin ko sa mata niya. Pinilit kong ngumiti kahit masakit. "Wala" i said in a low tone. "Lets go outside. Lets make this day a very happy and unforgetable day." I said. Kita ko ang pagtataka sa mukha niya. Kaya nagpout ako. "Ayaw mo ?" I said. Sounded na parang nagtatampo.
