Elle POV
Niyakap ko nang maghigpit si Axel, habang mahimbing na siyang natutulog. Kanina, sobrang takot ko nang mawala si Axel. Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko. I can't afford to lose my child. Ikamamatay ko.
Tinignan ko ang kamay ni Axel. Hanggang ngayon, hawak hawak niya parin ang Candy na bigay daw sa kanya nang taong tumulong sa kanya kanina.
Nagpapasalamat ako sa kanya, sa pagtulong niya sa anak ko.
I kissed Axel Cheeks. "Hindi ko kayang mawala ka, Anak. Hinding-hindi ko kaya. Mahal na Mahal kita. You are my Life, my breath. You are my everything." I whispered, as I closed my Eyes.
Van POV
Andito ako sa Mini Bar namin habang umiinom. That Kid I meet at the mall earlier is running on my mind. Kahit anong gawin ko, hindi ko makalimutan ang mukha niya.
Hindi ko alam, pero I have this feeling na kilala ko ang batang 'yun. Na nakita ko na siya-----somewhere. Pero hindi ko alam kong saan at kelan.
I shot the last wine na nasa baso ko. At nagsalin ulit. And I closed my eyes habang nakatungo. And I remember Sera. Kanina nalang ulit kami nagkita.
"Sera ?"
Nagulat siya, peru agad din naman siyang nakabawi. "Its nice to see you again. Mr. Yexel Van Jimenez."
"Ku----kumusta ka na ?" I asked.
"Eto masaya. Kasama ko ang mag-ama ko. Bumili lang nang ice cream." Nakangiti niyang sagot.
"Ahh. Diba 5 years old na ang anak mo ngayon.?"
Tumango siya at nginitian ako. "Yeah." Pero biglang nag-iba ang ekspresyon nang mukha niya. Parang nag-alangan. "Eh ikaw? Kumusta ka naman ?"
Ngumiti ako nang mapait. "Ito, matanda na. Pero single parin."
"So hindi mo na talaga siya binalikan------ohh sorry. By the way, nice to see you again, Van. Bat I need to go. Ayan na kasi sila oh~ " Paalam niya.
"By the way, Sera. Sorry ulit----sa nagawa ko noon. Nadamay ka pa."
Ngumiti siya. "Wala na 'yun, Van. Pero akala ko talaga, nagkabalikan kayo. Sege, una na ako " And she walked out.
Sera is my Dad's secretary. I asked her to help me. At first, she refuse to it. Pero nag-makaawa ako. I need her. Wala na akong ibang maisip kundi, ang gamitib siya, para makipaghiwalay sa Ex-Girlfriend ko. She was 5 months pregnant that time, at naisip ko na para mas madali kung makukumbinse ang Ang Ex ko na makipaghiwalay sa akin, dahil buntis siya. Na buntis ko. Sobrang nagsisi si Sera, nung gabing 'yun. Dahil sobra daw siyang nasasaktan para sa ex ko. Kaya i told her everything-----ang tungkol sa pinagdadaanan ko. And after that, hindi na kami muling nagkita. Kanina nalang.
Tinunga ko ang laman nang baso ko. Naalala ko naman yung bata kanina. Habang hawak hawak siya nang Mama niya. At nakita ko si Sera, kasama nang pamilya. All I can feel now is Jealous. Nagseselos ako sa kanila. They have their own family. May mga anak na sila.
'Kung hindi siguro kami nagkahiwalay. Siguro may anak na kami ngayon' I said to myself.
Tumayo ako at pumunta sa veranda para magpahangin. Pinatong ko ang mga kamay ko sa railings. Kahit sobrang dilim na sa labas, sobrang linaw parin sa akin ang mukha nung bata. His face, His smile, His Eyes. They are so familiar to me.
Agad akong napatingin sa gilid ko nang may biglang nagsalita.
"Its been three years. Nung huli kitang makitang ganyan----Kuya." Its Lexie. Agad akong napaiwas nang tingin. "Hindi mo parin ba siya nakakalimutan,Kuya ? Its been four years. Hindi na lumalabas ang sentumas nang sakit mo, pero hanggang ngayon, hindi ka parin nagkakaroon nang panibagong pag-ibig."
