Chapter 5

8.6K 355 12
                                    

အီးဟီးလူယုတ္မာႀကီး

အိမ္ေပၚကိုေျပးတက္သြားၿပီကုတင္ေပၚမွာေခါင္းကိုမ်က္နွာသာအပ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္...ဦးမင္းေရာင္ နွာဘူး သူ႔ရဲ႕First Kissေလးဒီတိုင္းပါသြားၿပီ။ရွက္တဲ့စိတ္ေတြေကာေၾကာင့္မ်က္ရည္နဲ႔နွပ္ေတြကတြဲေလာင္း

ေဒါက္ ေဒါက္

" အငယ္ေလးေရ အိမ္ေအာက္ဆင္းခဲ့ဦး "

" ဟုတ္ ဟုတ္ သားလာခဲ့ပါ့မယ္Mommy "

မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္ၿပီးျပတင္းေပါက္ကေနအျပင္ဘက္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ဟိုလူကရွိမေနေတာ့ဘူးသူနမ္းခ်င္တိုင္းနမ္းၿပီဘာမွမျဖစ္သလိုျပန္သြားၿပီ။

" Mommy "

" လာထိုင္ေလ အငယ္ေလး "

" ဟုတ္ သားကိုဘာေျပာမလို႔လဲ "

" Mommyတို႔ျပင္သစ္က သားအဖြားေခၚလို႔သြားရမယ္ "

ျပင္သစ္သြားရမယ့္ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္သက္ပိုင္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကအေရာင္ေတာက္လာတယ္။

" ဒါမယ့္သားကေက်ာင္းရွိေနေတာ့ "

" ခြင့္ယူလို႔ရတာပဲ "

" မရဘူး မင္းဒီနွစ္ေအာင္မွျဖစ္မယ္ "

ေဖေဖရဲ႕စကားေၾကာင့္သက္ပိုင္မ်က္နွာေလးငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားတယ္။ဒီနွစ္ကေအာင္မယ္ဆိုတာသူသိသည္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ဒီနွစ္အတြင္းအေလလိုက္တာမ်ိဳးမလုပ္ပဲစာကိုဖိလုပ္ေနတာေၾကာင့္ေလ။ေမေမနဲ႔မမကိုစစ္ကူေခၚတဲ့မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ၾကည့္ေတာ့နွစ္ေယာက္လံုးကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးမ်က္နွာလႊဲထားၾကသည္။တစ္ေယာက္မွအားကိုးလို႔ကိုမရတာ....

" သဘက္ခါေလာက္မွာသြားရမွာ မင္းကိုမင္းေရာင္အိမ္မွာထားခဲ့မယ္။ျပန္လာရင္ဆိုးတယ္လို႔တိုင္သံမၾကားခ်င္ဘူးေနာ္သက္ပိုင္သ်ွမ္း "

ေဖေဖ့ရဲ႕ဆူေငါက္သံေၾကာင့္သက္ပိုင္ဇတ္ေလးပုသြားတယ္။

~°~°~°~°~°~°

အိမ္အတြင္းမွာအေပၚတက္လိုက္ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔နွင့္ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္။ထမင္းလည္းမစားဟိုေလ်ွာက္သြားဒီေလ်ွာက္သြားနဲ႔ျပာယာခပ္ေနတဲ့မင္းေရာင္ထင္တစ္ေယာက္ကေလးငယ္စိတ္ဆိုးေနသည္ကိုေခ်ာ့ဖို႔အႀကံေပါင္းမ်ားစြာကိုထုတ္ရင္းပင္။

My Husband is U Min Yaung [ Completed ]Where stories live. Discover now