Chapter 7

9.1K 362 22
                                    

" Mommy ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ "

မနက္ေစာေစာနိုးၿပီးဦးမင္းေရာင္ကိုအတင္းအိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းကာအိမ္ျပန္လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ညကတည္းကဖုန္းဆက္၍ေျပာထားေပးသည္ဆိုသည့္ဦးမင္းေရာင္ေၾကာင့္အဆူမခံရသည္ကိုေက်းဇူးတင္ပါေသာ္လည္ထိုလူကနည္းနည္းေလးမွေက်းဇူးတင္လို႔မေကာင္းထို႔ေၾကာင့္သာလ်ွင္ အေကာင္းမေျပာပဲေနလိုက္သည္။

" Mommy တို႔အခုပဲေလဆိပ္ဆင္းကေတာ့မယ္ "

" ဗ်ာ သားလဲလိုက္မွာေလ "

" မင္းကဘာလိုက္လုပ္မွာလဲသက္ပိုင္ "

daddy ၏ေငါက္သံထြက္လာေတာ့သက္ပိုင္မ်က္နွာေလးမဲ့သြားသည္သက္ပိုင္တစ္ေယာက္တည္းမေနခ်င္ပါ။

" ဒါေပမယ့္ သားတစ္ေယာက္တည္း "

" မင္းကိုဘယ္သူကတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့မယ္ေျပာလို႔လဲ မင္းေရာင္ အိမ္မွာလိုက္ေနရမွာ "

" ဗ်ာ "

" ေျဖးေျဖးေအာ္ပါ ကေလးရာ "

အလန္႔တၾကားထေအာ္လိုက္တဲ့သူ႔ရဲ႕အသံေၾကာင့္ဦးမင္းေရာင္ကလန္႔သြားသလိုပံုမ်ိဳးလုပ္ကာသူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္ေပးသည္။မ်က္နွာမွာေမ်ာက္အုန္းသီးရသလိုျဖစ္ေနတဲ့ဦးမင္းေရာင္.. ဒီကိစၥကိုနဂိုကတည္းကသိထားပံုေပၚ၏မ်က္နွာဟာနည္းနည္းေလးမွက်က္သေရရွိခ်င္ဖြယ္ကိုမရွိတာ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေျပာျပန္ရင္လည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကပဲခင္မို႔မို႔ေအး ျဖစ္ေနပါဦးမည္။

" daddy ကလည္း သူမ်ားတကာ အားနာစရာႀကီး "

" ငယ္ေလးက လည္း ကိုမင္းေရာင္ကိုယ္တိုင္က သေဘာတူေနတာ "

အလိုက္ကန္းဆိုးမသိဝင္ေျပာလိုက္တဲ့မမၿကီးေၾကာင့္ပြဲကေတာ့ၿပီးသြားေလၿပီ။သက္ပိုင္ထိုေနရာမွာတင္ထိုင္ခ်လိုက္ကာေျခေထာက္စင္း၍ေျခနဲ႔ၾကမ္းျပင္ေဆာင့္ေတာ့ေလသည္။

" အီးဟီး လိုက္မွာ လိုက္မွာလို႔ "

" ငယ္ေလး မဆိုးစမ္းနဲ႔ Mommy တို႔လည္းအေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔သာသြားမွာ "

" ဟင့္အင္း လိုက္မွာ "

ေျခေထာက္ကိုၾကမ္းျပင္နွင့္ပြတ္ကာေအာ္ငို၍ဂ်စ္တိုက္ေနေလေသာသက္ပိုင္သည္5နွစ္သားကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္။

My Husband is U Min Yaung [ Completed ]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon