Chapter 2
Place
"Go number 18! Love you po!" I said and laugh at my own statement. I can't stop shouting their numbers. Fully supported sa mga Kuya ko.
"Go loloves!" I flocked my eye sight to the other side, nag checheer ng kabilang teams.
Maasim naman tignan, 'yong isa lang elegente, mukha pang hindi babae kung kumilos!
Naka shoot ang kabilang team kaya nanlulumo akong napa-upo. Tsk, umpisa lang 'yan mag saya kayo!
59/67 ang score. 59 ang team namin at natatambakan na kami. Natambakan na talaga! Can't contain my irritation. Noong 'yong number 15 ang titira sumigaw ako na akala ko'y ako lang ang makakarinig.
"Booo! Hindi 'yan mashoshoot!" I slighty shouted. Halos matigil ang mundo ko nang halos lahat sila naagaw ang pansin dahil sa sigaw ko. Hindi tuloy na shoot nong naka number 15 Ramirez. Opps! I didn't mean that.
Napatingin si Ramirez sa akin at ngumisi na nakakaloko na para bang natutuwa pa siyang hindi nakashoot, baliw?
He look so jolly yet irritating, and also famillar huh.
Sila ang bagong tao ngayon na usap usapan. Mga galing sa manila at dumayo dito sa probinsiya. May lahi raw at mukhang sa nakikita ko, wala naman.
Nag time-out at lumapit agad sila kay Papa, kasali sila Kuya. Si Papa kasi ang coach kaya't attentive silang nakinig. Strict kasi ang tatay ko.
Tapos na sila makinig kaya't naupo sila ng panandalian. Naiirita pa nga ako dahil tumabi sila sa akin na pawisin naman! Binigay ko mga towel nila at hinayaan punasan sarili nila. Huwag nilang sabihin na baby-hin ko sila isa-isa. Kadiri.
Hindi pa nga ako nakaka recover sa pagkainis sa scores nila nang nakita kong muli ang mga mapanuring tingin ni Ramirez, number 15. Kausap ang isa pang Ramirez na kamukhang kamukha niya, buhok lang ang iba. Talagang nakatingin siya sakin!
Nagulat pa ako sa biglang ngisi nito. I don't like the way he smirked at me! Nakapatong ang kaniyang dalawang siko sa kaniyang tuhod habang may hawak na mineral water sa kanang kamay. Umirap ako sa kawalan.
He's good looking. He's tall, and he's moreno. His eyes screams danger. Masculine and his jersey fit on his body well. I find him attractive. Pero wala naman akong nakikitang lahi! Nakakainis, oo.
Umecho ang buzzer na nagpapahiwatig na kailangan ng bumalik sa loob ng court. I look at him secretly. He touch his fluffy hair backwards.
He look like... someone I just recently saw.
"Go mga mhie!!" Sigaw ni Saige sa tabi ko.
I look at her and she's eyeing to the other gruop.
"Annoying," She whispered to me.
"Who?" ngumiwi ang labi niya at umikot ang mata sa tanong ko.
"Just some arrogant guy." she said. Umismid ako at hindi na siya pinansin pa, muli na lamang akong bumaling sa harap dahil nagsimula na ang laban.
For the last quarter I can see the improvement of their scores 70/76. They can actually defend it in time.
Nakita ko kung paano maging intense ang laban. Kung paano mag sigawan ang dalawang taga hanga ng bawat teams. Dahil sa ingay ay sunod sunod na pasok ang bola ng kalaban. Mas lalo tuloy lumalakas ang hiyaw nila at kami naman ang natahimik dahil hindi maagaw ang bola!
Sa inis ko siguro at hindi matanggap ang pag katalo ay sumisigaw nalang ako.
"Wala!" Out of nowhere sakto kay Ramirez ang bola at siya ang mag shoshoot ng three points nang maisigaw ko 'yon. Ngumisi ako dahil doon hindi ito napasok kasabay ng pag echo nang buzzer, pahiwatig na tapos na ang unang laro.
