KARTAL BEY

BÖLÜM 13: GÜNÂH

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"GÜNÂH"

"Ah ah... Ben nerede hata yaptım bilmem ki!" diye ahlanıp vahlanan Seyran Hanım, saatler önce karşı karşıya kaldığı manzaranın şokunu hâlâ üzerinden atamamıştı. Onun hayattaki en büyük dileği evlatlarını mutlu görmekken, kendi evladı ömrüne ecelini seçmişti de haberi yoktu. Bilseydi, iş buraya kadar gelmeden bir şeyler yapabilirdi ama gördüğü manzara geç kaldığının deliliydi.

En çokta Dila'sına üzülüyordu. Zavallı kızı kim bilir nasıl üzülüyordu! Belki de geçmiş onu tekrar bulacak diye korkuyordu. Hayır, Seyran Hanım buna asla izin veremezdi. Dila'nın daha fazla acı çekmesine gönlü de yoktu rızası da!

Yüreği aklına gelen ihtimallerle daralıyor ve bir çıkış kapısı bulmak için çabalıyordu. Ama yoktu! Tek çare, Kartal'ı bu yanlıştan döndürmekti!

"Ne günah işledim? Kimin ahını aldım?" diye sızlanmaya devam ettiğinde, Kartal daha fazla dayanamayarak oturduğu yerden doğruldu. "Ana, ahlanıp vahlanman yetmedi mi? Seni gören de evden cenaze çıktı sanır."

"Tövbe de! Çağırma şöyle uğursuz şeyleri!" diye kızan annesiyle, yerinden kalktı ve onun yanına gidip karşısına oturdu. "Sen de kendin, bu kadar yıpratma o zaman."

Kartal'ın sözleriyle, Seyran Hanım'ın gözleri doldu.

"Nasıl yıpratmam? Oğlum kalkıp en olmaz kıza gönül düşürmüş, ben nasıl karalar bağlamam?"

"Ana, yapma böyle..." Seyran Hanım, hızla kendini toparladı ve net bir şekilde söylendi. "Olmaz! Katiyen müsaadem yoktur bu evliliğe!"

Kartal'ın kaşları çatıldı ve yerinden sıkıntıyla doğruldu. Kolay olmayacağını biliyordu ancak annesi ona hiçbir çıkış yolu bırakmıyordu. Onun gönlünü kırmak istediği en son şey olsa da kırmadan bir şeyleri kabullendirmesi imkânsız gibiydi.

"Zeliş'i gelinin olarak kabul edeceksin, başka çaren yok!" Seyran Hanım, oğluna keskin bir şekilde baktı ve her kelimesini vurgulayarak diline döktü. "Bilirim genç adamsın, Zeliş de hakkını vermek lazım güzel kız. Senin ona gönül düşürmen normal ama dahası olmaz, Kartal. Baban bizden gittiğinden beri aldığın hiçbir karara karşı durmadım, hep bir bildiği vardır dedim ama bu... Katiyen olmaz!"

Kartal, derin bir nefes savurup annesine sıkıntıyla baktı. Neden işi bu kadar yokuşa sürmek zorundaydı ki?

"Ana, gördüğün şey hoş değildi, kabul. Bende anamın karşısında o hâlde bulunmak istemezdim. Ancak bu gerçekleri değiştirmez. Ben Zeliş'in karım olmasını istiyorum." Seyran Hanım, başını dikleştirdi. "Böyle bir şeye asla müsaade etmem. O kız, yarın sabah bu çiftlikten gidecek, o kadar! Zaten buraya getirmem hataydı, hangi akılla yaptıysam?"

Kartal, yüzünü sinirle ovdu ve ayaklandı.

"Senden müsaade istemiyorum, ana. Olacak olanı söylüyorum."

"Sen bana karşı mı geliyorsun?" Annesinin sorusuna, kararlılıkla cevap verdi. "Karşı gelmek istemem ama bana çıkar yol bırakmıyorsun. Zeliş'i gelinin olarak kabul et, mesele kapansın!"