KARTAL BEY

BÖLÜM 31: SIR

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"SIR"

"Ne diye geldi bu yine?" Aslan'ın söylenmelerine, gözlerini devirdi Şahin. "Adamın sana ne zararı var? Saymış, gelmiş işte..."

"Gelmesin!"

"Senin kaşına gözüne hayran olduğu için gelmedi, Aslan. Kartal'ın eski dostu olduğu için geldi. O yüzden gelip gelmemesine laf edecek hakka sahip değilsin." Aslan, Şahin'e kaşlarını çattı. "Oğlum sen bir değiştin ha! Evlendikten sonra bir pısırık oldun. Hayırdır, yenge hanım çok mu eli maşalı?"

Şahin, Aslan'a cevap vermeden önüne döndü. Aslan ise bu suskunluktan şüphelendi. Tanıdığı Şahin, bir şey olmasa asla onu yanıtsız bırakmazdı. Şakaya vururdu, laf çakardı ama susmazdı.

"Bir sıkıntı mı var?"

"Ne gibi?"

"Hüma'yla aranız mı bozuk?"

Şahin, yine cevap vermedi. Aslan ise onun bu suskunluğunun altında neyin yattığını, deli gibi merak etmeye başladı. O sırada üzerini değişmiş olan Kartal, Tuğrul'un yardımıyla banyodan çıktı. Bakışları iki dostunu bulduğunda, yüzlerindeki ifadeden baya hoşnutsuzdu.

"Hayırdır? Ne bu yüzlerinizin hâli?" Aslan, işi şakaya vurma telaşındaydı. "Şahin Bey, kaç gündür hastanede pineklediği için mutsuz. Karısını özlemiş!"

Kartal, yüzünü ekşitti.

"Özlediysen, ne durdun burada kaç gündür? İki tane herif, bir tane de deli vardı başımda zaten."

"Hazırsan çıkalım." Şahin'in lafı kısa tutup odadan çıkmasıyla, Kartal Aslan'a döndü. "Ne dedim şimdi ben?"

Aslan, Kartal'a bir şey demeden odadan çıkınca, bu kez Tuğrul'a döndü.

"Bunlar iyice sıyırdı ha! Kurşunu yiyen ben, tavır yapan onlar!"

Odadan ayrılan Kartal, Tuğrul'un yardımıyla çıkışa doğru ilerledi. O sırada gözünün çarptığı sarı uzun saçlarla, yerinde kalakaldı. Gördüğü hayal miydi yoksa gerçek mi, çözemedi. O kadar çok ilaç dayatmışlardı ki, adını sorsalar hatırlayacak durumda değildi. Ama kalbinin bu denli çarpması da hayalden ibaret bir durum olmadığına delildi!

"Ne oldu?" diye soran Tuğrul, Kartal'ın baktığı yere bakınca, Dilşah'ın konuştuğu Zeliş'i fark etti. "Zeliş'in ne işi var burada?"

Kartal da bunu merak ediyordu. Karısının burada işi neydi? Onu görmek istese bile izin verilmeyeceğini biliyordu. Kaşları öfkeyle çatılırken, hasta olma ihtimali kalbine ince bir sızı iliştirmişti. Ya da başına bir şey mi gelmişti?

Dilşah'ın bakışları onları bulduğunda, Zeliş artık onun varlığından haberdardı. Kartal, Zeliş'in gidip gitmeyeceğini merak ederek, yerinde durmaya devam etti. Geçen kararsız birkaç saniye sonunda, Zeliş yavaş bir şekilde ona doğru döndü ve çekinerek durdu. Mavi gözleri hüzünle bakarken, gözlerinin kan çanağı olması, Kartal'ın telaşını arttırmıştı. Ne olmuştu, Bülbül'üne?