The coach

Κεφάλαιο 12ο

Maria's pov

Επιτέλους ετοιμάσαμε τις βαλίτσες. Τι ήταν κι αυτό. Όμως νομίζω εξίζει τον κόπο, γιατί όλος ο κόσμος θα δει την απονομή του Πρωταθλήματος. Όμως στο δωμάτιο μάλλον μόνη μου θα είμαι, μετά από αυτά που έκανε ο Στίβεν. Δεν ρου αξίζει ούτε μετάλλιο.. Τώρα αν ο Πέτρος θεωρήσει σκόπιμο το να του το δώσει, αυτό είναι άλλο θέμα. Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τον Πέτρο για όλα όσα του έκανα.. Που να ήξερα τι θα γίνει.. Στην προπόνηση σήμερα δεν πήγα όμως θα πάω κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Ελπίζω να καταλάβουν και να με πιστέψουν..
Αφού πήγα με το αυτοκίνητό μου στο ξενοδοχείο ζήτησα το κλειδί από το δωμάτιό μου.

Υπάλληλος: Το κλειδί του δωματίου σας κυρία Κουκοδήμου, το πήρε ο κύριος Ευάγγελος, ο κύριος Νικόλαος και ο κύριος Χαράλαμπος.
Μ: Τα αδέρφια μου;; Από που και ως που;;
Υπ: Μου είπαν ότι θέλουν να σας μιλήσουν, για ένα σοβαρό θέμα που προέκυψε.
Αμάν!! Για τον Στίβεν!!
Μ: Καλώς! Να 'στε καλά!
Υπ: Να τους ενημερώσω;;
Μ: Όχι όχι θα τους κάνω έκπληξη..
Ανέβηκα με το ασανσέρ, γιατί που να έτρεχα στο 517 με τα πόδια...
Όταν έφτασα χτύπησα την πόρτα. Μου άνοιξε ο Τζαβέλλας. Τι γίνεται εδώ;;;
Τζ: Μαράκι!! Επιτέλους ήρθες!!
Με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι.
Μ: Ναι Γιώργο! Τι έγινε;; Γιατί είσαι εδώ;;
Τζ: Τώρα θα τα μάθεις όλα. Κι εμείς όμως θα μάθουμε..
Μπήκαμε μέσα. Είδα τα αδέρφια μου, τα ξαδέρφια μου, τον Πέτρο και τον Λάζαρο.
Μ: Πάρτυ κάνετε;; Τι στο καλό;;
Σηκώθηκαν τα αδέρφια μου και με αγκάλιασαν. Ωχ!! Τα έμαθαν...
Ν: Τόλμησε και σε άγγιξε;;; Από την ΑΕΚ έχει τελειώσει. Μίλησα και με τον Μελισσανίδη!!
Χ: Μας τα είπε περιληπτικά ο Λάζαρος. Αλλά είναι μόνο αυτά;;
Μ: Δεν είναι μόνο όσα σας είπε ο Λάζαρος.. Έχει κι άλλα... Πολλά....
Β: Λέγε!!!!

Αφού είπα τα πάντα, όλοι και κυρίως ο Πέτρος έμειναν με ανοιχτό το στόμα.
Π: Αχ και τα 'λεγα.. Κρίμα!!
Κώστας: Ο Τάσος ζει ακόμα;;
Γελάσαμε όλοι.. Εγώ κοκκίνησα. Ο Γιώργος το κατάλαβε.
Τζ: Γιατί κοκκίνησες εσύ;;
Κρις: Μαράκιι;;;
Μ: Εγώ δεν είπα τίποτα.. Εσείς βγαζετε συμπεράσματα..
Β: Καλά, καλά!!
Χ: Σεμνά..
Μ: Δεν τρέχει τίποτα με τον Τάσο.
Όμως ο Νίκος που προφανώς τα ξέρει όλα με κοίταξε με ένα βλέμμα απαντήσεων..
Ν: Για κοίταξε με λίγο αδερφούλα..
Με καταλαβαίνει από το βλέμμα, αυτός ο άνθρωπος. Δεν ξέρω πώς το κάνει..
Ν: Και στα δικά μας παιδιά..
Όλοι χαιροκρότησαν..
Μ: Είστε ηλίθια..
Χ: Μαράκι αφού δεν μπορείς να κρυφτείς...
Μ: Χαρούλη αφού ξέρουμε ότι είστε βλαμμένα..
Λάζαρος: Εγώ πάντως τους πάτησα όλους...
Ο Πέτρος τον χτύπησε στον σβέρκο..
Λ: 5 χρονάκια... Άντε γεια!!
Γιάννης: Ο Τάσος θα σε ξεφτιλησει όμως στα χρονάκια...
Μα πώς τους αρέσει να πειράζονται...
"Μια αγαπη έχω στην καρδιά... Μοναχα μία..."
Β: Την κιτρινόμαυρη θεά!
Είπε και γέλασε...
Ο Σίμος ήταν...
Μ: Έλα ψηλέ..
Σ: Μαρία που είστε;
Μ: Στο δωμάτιο. Γιατί;
Σ: Εεε λίγο κοίτα το ρολόι σου..
Είχε πάει 3...
Μ: Ιιιιιιιιι!!!
Σ: Άντε ελάτε!!
Μ: Είμαστε εκεί..
Β: Τι έγινε;;
Μ: Πηγε 3.. Έπρεπε να είμαστε πάνω να τρώμε...
Τζ: Η ώρα πέρασε σκόπιμα όμως...
Λ: Ε ναι! 5 χρονάκιαα...
Μ: Και άλλα 5 Λάζαρε;; 10!!
Τον μούτζωσα... Έσκασαν όλοι στα γέλια και πήγαμε γρήγορα - γρήγορα πάνω...