The coach

Κεφάλαιο 14ο

10:00

Τ: Μαρία μου σήκω!! Είναι αργά..
Μ: Μμ 5 λεπτά ακόμη..
Τ: Έλα Ωραία Κοιμωμένη..
Μ: Καλημέρα κι σε σενα αγάπη μου..
Είπα μέσα από ένα χασμουριτό.
Χαζογελασε και μου έδωσε ενα φιλί.
Τ: Έλα έφτιαξα πρωινό..
Πηγαμε στην κουζίνα.
Τ: Σου αρέσει;;
Μ: Ναι πολύ ωραίο.
Τ: Κοιμήθηκες καθόλου;;
Μ: Όχι..
Κάτι με έτρωγε μέσα μου..
Τ: Σκέφτεσαι αυτό που έγινε χθες με την Πολυξένη έτσι;;
Μ: Ναι!! Δε θέλω να είμαστε έτσι. Δε νιώθω καθόλου καλά.
Τ: Πάνε μίλα της τότε.
Μ: Αυτό σκεφτόμουν να κάνω. Θα έρθεις κι εσύ νσ μιλήσεις με τα παιδιά;;
Τ: Όχι!!
Μ: Ρε Τάσο μην κάνεις σαν μωρό..
Τ: Δεν κάνω σαν μωρό. Κάνω όπως θα έκανε ο καθένας στη θέση μου.
Μ: Σαν μωρό δηλαδή. Σκέψου το! Έχεις περιθόριο να το σκεφτείς μέχρι να ετοιμαστώ.
Τ: Καλά καλά.

Σηκώθηκα, πλύθηκα, ετοιμάστηκα και ήμουν έτοιμη να φύγω.
Φόρεσα αυτά:

Μ: Θα έρθεις;;
Τ: Όχι είπα. Να έρθουν αυτοί.
Μ: Αχ Τάσο!! Αχ!!
Είπα και έφυγα. Πήγα με το αυτοκίνητό μου και το πάρκαρα κάτω από το σπίτι της Πολυξένης.
Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε ο Αχιλλέας.

Αχ: Μαρία!! Τι κάνεις εδώ;;
Μ: Καλημέρα Αχιλλέα. Θέλω να μιλήσω με την Πολυξένη.
Αχ: Δε νομίζω να θέλει να σου μιλήσει..
Μ: Αχιλλέα σε παρακαλώ.. Έχω μετανιωσει για όλα όσα είπα. Και κατάλαβα ότι φταίω. Κανείς δε φταίει. Μόνο εγώ!! Σε παρακαλώ Αχιλλέα δε θέλω να είμαστε έτσι με την Πολυξένη!! Την αγαπώ όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν κοιμήθηκα όλα το βράδυ, επειδή σκεφτόμουν οτι έγινε!!
Τον είδα κάπως συγκινημένο..
Αχ: Περίμενε σε παρακαλώ..
Άφησε την πόρτα ανοιχτή και έφυγε. Δεν μπήκα μέσα..

Αχιλλέας's pov:
Αχ: Περίμενε σε παρακαλώ..
Άφησα την πόρτα ανοιχτή και πήγα να ενημερώσω την Πολυξένη. Τη λυπήθηκα λίγο τη Μαρία είναι η αλήθεια. Και όντως δεν φταίει μόνο αυτή. Μπήκα στο δωμάτιό μας.
Π: Αγάπη μου τι έγινε;; Ποιος ήταν;;
Αχ: Η Μαρία είναι θέλει να σου μιλήσει.
Π: Εγώ δε θέλω!
Αχ: Βρε αγάπη μου, για να έρθω να σου πω εγώ πάει να πεί κάτι. Σε παρακαλώ!!
Αναστέναξε...
Π: Καλά. Πες της να πάει στο σαλόνι να με περιμένει..
Αχ: Εντάξει αγάπη μου.
Είπα και τη φίλησα στο μέτωπο.Maria's pov:

Γιατί αργεί;; Λες να μη θέλει να με ξαναδεί;; Τι θα κάνω;; Δε θέλω να τη χάσω από τη ζώη μου...
Ξαφνικά ήρθε ο Αχιλλέας..
Αχ: Πέρασε..
Μ: Ευχαριστώ Αχιλλέα.
Με κατεύθυνε προς το σαλόνι.
Αχ: Περίμενε εδώ. Και σε παρακαλώ μην της αναφέρεις για την υπόθεση του πρώην συντρόφου σου..
Μ: Δεν είχα σκοπό.
Αχ: Ωραία. Εγώ σε χαιρετώ.
Μ: Γεια σου Αχιλλέα.
Περίμενα κανένα 5λεπτο και ήρθε η Πολυξένη..
Π: Καλημέρα.
Μ: Καλημέρα Πολυξένη.
Πήγα να σηκωθώ, αλλα μου έκανε ένα νεύμα για να καθίσω. Κάθισε σχεδόν δίπλα μου.
Π: Τι θέλεις;;
Μ: Θέλω μα σου ζητήσω συγγνώμη για όλα!! Είχες δίκιο. Εγώ φταίω! Με βοήθησες με το παραπάνω σε όλα μου τα ζητήματα και εγώ απλά κοιτούσα και έβλεπα τα γεγονότα να περνάνε σαν εικόνες από μπροστά μου. Δεν είμα φίλη εγώ. Δεν είμαι φίλη που μπορείς να στηριχτείς. Δεν είμαι άξια να βρίσκομαι δίπλα σου. Νιώθω πάρα πολύ ασχημα.. Άφησα τους πάντες και τα πάντα να σε πληγώσουν. Ένιωθα ότι με συγχωρούσες αυτόματα όταν μου έλεγες δεν πειράζει σε κάθε συγγνώμη μου. Λάθος καταλάβαινα. Και φυσικά έχεις όλα τα δίκια του κόσμου.. Αν δε θες να με συγχωρέσεις, θα το καταλάβω! Αυτό όμως που θέλω να ξέρεις είναι ότι σ' αγαπώ πάρα πολύ. Ήσουν ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησες σε όλα. Να ξέρεις ότι όλα τα βλέπω, ανεξάρτητα αν κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνω αυτό που συμβαίνει. Συγγνώμη για όλα!!
Την είδα να ήταν λίγο συγκινημένη.
Π: Εκτιμώ πολύ που ήρθες. Κι γω ένιωθα άσχημα μετά το χθεσινό. Κάτι με έτρωγε μέσα μου. Η αλήθεια είναι ότι η οικογένειά σου μου επιτήθετε. Δεν ξέρω. Αλλά σε συγχωρώ, επειδή είμαι σίγουρη ότι έχεις καταλάβει το λάθος σου. Και χαίρομαι που κατάλαβες ότι δεν μπορώ να σε συγχωρώ αυτόματα μετά από κάτι τόσο.. παράξενο.. Κι γω σ' αγαπώ πολύ. Η σχέση μας είναι διαφορετική.. Απλά αν το ξανακάνεις...-
Μ: Αν το ξανακάνω δε θα με ξαναδείς στα μάτια σου, γιατί δε θα εμφανιστώ από την ντροπή..
Μου χαμογέλασε. Την αγκάλιασα... Ουφ!!! Επιτέλους!!
Μ: Και πάλι συγγνώμη!!
Π: Το θέμα έχει κλείσει. Η μεταξύ μας σχέση ήταν όπως είναι και ακόμα καλύτερα..
Αγκαλιαστήκαμε για άλλη μια φορά.