The coach

Κεφάλαιο 23ο

Maria's pov:

Μετά την επισκεψή μου στο σπίτι της Πολυξένης και την "διαβεβαίωσή" της ότι μπορούμε να βγούμε μόνες μία μέρα πήρα τηλέφωνο τον Αχιλλέα, επειδή μου έκανε εντύπωση ότι έλειπε. Μακάρι να μην έγινε κάτι κακό!!

Αχ: Καλημέρα Μαρία.
Μ: Καλημέρα Αχιλλέα. Πώς είσαι;;
Αχ: Μια χαρά εσύ;;
Μ: Κι γω καλά. Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;;
Αχ: Φυσικά! Πες μου.
Μ: Πριν από λίγο ήμουν στο σπίτι της Πολυξένης και δεν ήσουν. Ήταν πολύ στενοχωρημένη και ταλαιπωρημένη. Έγινε κάτι;; Ρωτάω καθαρά από ενδιαφέρον, γιατί τη λυπήθηκα κάπως...
Αχ: Απλά χθες που γύρισα από το σπίτι σας μου έκανε ανάκριση και εμένα αυτά δε μου αρέσουν. Ήρθα λίγο στην αδερφή μου, για να ηρεμήσω από όλα όσα έγιναν. Μετά από λίγες μέρες θα επιστρέψω.
Μ: Σήμερα είναι η δίκη όμως.
Αχ: Αμάν!!! Το είχα ξεχάσει!!
Μ: Δε χρειάζεται να έρθεις, αλλά...-
Αχ: Δεν το συζητάω! Πρέπει να έρθω. Δε θα σας αφήσω με τους ξένους. Τι ώρα είναι;;
Μ: Σε 2 ώρες...
Αχ: Ωραία, μάλλον προλαβαίνω. Τα λέμε σε λίγο.
Μ: Ευχαριστώ Αχιλλέα. Τα λέμε!!

Είναι η αλήθεια κι γω προς στιγμήν είχα ξεχάσει ότι θα γίνει η δίκη σήμερα... Ήμουν στο σαλόνι μέχρι που ήρθε ο Τάσος.

Τ: Τον ενημέρωσες;;
Μ: Ναι! Απλά του έκανε ανάκριση χθες η Πολυξένη και αυτό ήταν όλο.
Τ: Μάλιστα... Στη δίκη θα έρθει;;
Μ: Έτσι μου είπε.
Τ: Ωραία... Και τι κάνουμε μέχρι να πάμε εκεί;;
Μ: Ετοιμαζόμαστε;;

Τον είδα κάπως απογοητευμένο...

Μ: Σοβαρά τώρα Τάσο!!
Τ: Τέλος πάντων!! Άντε πάμε...

Time skip

11:30

Στις 12 είναι η δίκη. Ετοιμαστήκαμε με τον Τάσο και σε λίγο θα ξεκινήσουμε, γιατί είναι σχετικά μακρυά το δικαστήριο. Ξαφνικά το κουδούνι χτύπησε...

Τ: Ποιος είναι τέτοια ώρα;;
Μ: Καλή ερώτηση!

Πήγα να το σηκώσω...

Μ: Παρακαλώ!
Αχ: Μαρία ο Αχιλλέας με τον Κώστα είμαστε.
Μ: Αχ εσείς είστε; Ελάτε!!

Τους άνοιξα και ανέβηκαν πάνω. Ο Κώστας ήταν μέσα στην τρελή χαρά. Τι στο καλό;;

Μ: Τι έπαθες εσύ παιδάκι μου;;
Κ: Απλά είμαι χαρούμενος που θα φύγει από τις ζωές μας!!
Αχ: Ναι αυτο είναι πολύ ευχάριστο, αλλά ας έχουμε και μία πισινή.
Τ: Τι εννοείς;;;
Αχ: Εννοώ, ας μην είμαστε σίγουροι...
Μ: Αχιλλέα μας κρύβεις κάτι;;;
Αχ: Δεν είμαι σίγουρος και γι αυτό δε θα πω τίποτα πρωστοπαρόν.
Κ: Δε μας τα λες καλά Αχιλλέα!
Αχ: Εγώ το είπα για παν ενδεχόμενο. Τέλος πάντων ας πάμε σιγά σιγά...