The coach

Κεφάλαιο 21ο

Maria's pov:

Οι 10 ανυπόφορες και βασανιστικές μέρες πέρασαν στη Γαλλία και στην Αγγλία. Για καλή μας τύχη όμως νικήσαμε και τις 2 εθνικές ομάδες. Οι "κανονικοί" όμιλοι περιέχουν περισσότερους από 2 αγώνες, αλλά και φυσικά εμείς ως Εθνική είμαστε ακανόνιστοι!! Ο Τάσος ούτε μία φορά δε με πήρε τηλέφωνο να δει αν ζω ή αν πέθανα. Ίσως τον τσάτισα, αλλά και εμένα με νευρίασε. Από την άλλη ούτε ο Κώστας με πήρε. Και αυτό που με ξάφνιασε είναι η αδιαφορία των αδερφών μου!! Απορώ!! 10 ολόκληρες μέρες έλειπα!! Τόσο απαρατήρητη περνάω;;!!

Άφησα τις σκέψεις πίσω, γιατι ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού με τους παίκτες μου!! Καλά δεν είναι ομάδα μου, αλλά τους θεωρώ όλους σαν παιδιά μου. Πρώτα πήγα να χαιρετήσω τον Μπακασέτα και τον Γιακουμάκη. Ήταν οι μόνοι μαζί και με τον Γιαννούλη που μου στάθηκαν αυτές τις δύσκολες μέρες, που δε δέχτηκα κανενός τηλεφώνημα...

Μπακ: Και μην στεναχωριέσαι εντάξει;;
Γιακ: Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα σου, σε ό,τι χρειαστείς!!
Μ: Ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά! Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτά που κάνατε για εμένα.
Μπακ: Και να θυμάσαι... εμείς θα πάμε στη Μύκονο για διακοπές οι δυο μας... Είσαι πάντα καλοδεχούμενη μαζί μας!!
Γιακ: Θα έχουμε ενημερώσει κιόλας!!
Μ: Ευχαριστώ και πάλι αλάνια μου!!

Κάναμε μία ομαδική αγκαλιά και χάθηκαν στο αερόδρομιο. Η ώρα του αποχαιρετσιμού δε μου αρέσει καθόλου. Πάντα κλαίω!!

Γιαν: Μαράκι σε χαιρετώ!! Για ό,τι χρειαστείς... στον κολλητό σου!!! Και το καπελάκι σου πάντα!!
Μ: Ευχαριστώ κολλητέ!!

Γελάσαμε και χάθηκε κι αυτός στο αεροδρόμιο... Πώς γυρνάω Ελλάδα μετά από όλο το σκηνικό;; Και γιατί ο Τάσος δε με πήρε μετά από την πρώτη νύχτα ούτε ένα τηλέφωνο;; Τι έγινε;; Κάτι πάει στο μυαλό μου, αλλά ελπίζω να βγω ψεύτρα... Μπήκα στο αεροδρόμιο και επιτέλους ήμουν στην σειρά για να δώσω το διαβατήριο, για να πάω Ελλάδα!!

Tasos's pov:

Γύρισα σπίτι μετά την επίσκεψη στο σπίτι των παιδιών. Ελπίζω να μη γίνομαι κουραστικός. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Κώστα να κοιμάται του καλού καιρού... Αχ αυτό το παιδί!!

Τ: Ξύπνα ρε αγόρι μου!! Όλη την ώρα κοιμάσαι!
Κ: Ρε είσαι ηλίθιος!! Έχεις βάλει σκοπό της ζωής σου να με ξυπνάς;;
Τ: Ρε πήγε 10 τελείωνεε!!
Κ: Ωραία! Σηκώθηκα!! Και τι τώρα;;
Τ: Ξέρω γω...
Κ: Αχ θα με τρελάνεις εσύ... Α για να σε ρωτήσω...
Τ: Τι;;;
Κ: Αυτές τις μέρες είπες ότι θα έπαιρνες τη Μαρία τηλέφωνο να δεις τι κάνει. Κι βασίστηκα πάνω σου. Την πήρες ή...