The coach

Κεφάλαιο 18ο

Maria's pov:

8:30

Έβαλα ξυπνητήρι, γιατί σήμερα θα πάμε Γαλλία με τις Εθνικές ομάδες... Ουπς!!! Ξύπνησα και τον Τάσο...
Τ: Αγάπη μου!!! Καλημέρα!!
Μ: Καλημέρα Τασούλη μου. Κοιμήσου είναι νωρίς ακόμα...
Τ: Όχι σιγά μην κοιμηθώ. Θέλω να σε αποχαιρετίσω. 10 ημέρες θα λείπεις!!
Μ: Άντε καλά...

Σηκωθήκαμε και ετοιμαστήκαμε. Πάλι καλά ετοίμασα τη βαλίτσα χθες. Πλήθυκα, ντύθηκα και έφαγα λίγο από το πρωινό που ετοίμασε στα γρήγορα ο Τάσος.
Τ: Και να θυμάσαι αγάπη μου, να τρως καλά και το καπελάκι σου πάντα...
Μ: Ναι βρε αγάπη μου. Μην ανησυχείς!!!
Τ: Θα ανησυχώ, γιατί δε θα είσαι δίπλα μου να βλέπω την κάθε κίνησή σου!!
Μ: Δε με εμπιστεύεσαι δηλαδή;;
Τ: Μετά από τη βλακεία που έκανες, όχι!!
Μ: Ντροπή σου!!
Είπα γελώντας...
Τ: Έλα εδώ!!
Χώθηκα στην αγκαλιά του σαν μωράκι...
Τ: Που θα πας;; Εεε;;
Μ: Γαλλία.
Τ: Πολύ αστείο...

Μου έδωσε ένα φιλί και σηκώθηκα να φύγω.
Μ: Γεια σου Τασούλη μου!!
Τ: Θα μου λείψεις...
Μ: Κι εμένα!!
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Αχ στο καλό!! Θα κλάψω τώρα!!! Κοίταξα το ρολόι μου ήταν 9:45... Θέλω σίγουρα ένα τέταρτο μέχρι το αεροδρόμιο, οπότε ας βιαστώ. Στις 10:00 έχουμε συνάντηση με όσους παίκτες είναι στην Ελλάδα... Για να δούμε τι θα δούμε...

10:00

Οι μέρες πέρασαν. Ο Τάσος ακόμη δε μου είπε τίποτα για το τι έγινε. Δε θα ασχοληθώ, άλλο. Αν γινόταν κάτι πιστεύω θα μου το έλεγε. Ας πάμε όμως στα ποδοσφαιρικά. Είμαι έξω απο το αεροδρόμιο και περιμένω τους παίκτες που έχουν κληθεί. Δεν έχω και πολλή όρεξη μα τους δω. Μόνο τον Τζαβέλλα θέλω να δω αυτή την στιγμή, αλλα τι να κάνουμε... Ποδόσφαιρο είναι αυτό... Γιατί ο Πογέτ δεν πήρε ούτε τον Τάσο ούτε τον Κώστα;; Παράξενα πράγματα.. Αμάν!!

Ξαφνικα είδα τον Ρότα, τον Τζαβέλλα, τον Μάνταλο, τον Μασούρα, τον Μπουχαλάκη, τον Κουρμπέλη, τον Αλεξανδρόπουλο και τον Διούδη. Τέλεια...
Όλοι: Καλημέρα Μαρία!!
Είναι και συγχρονισμένοι τρομάρα τους... Πού είναι ο Τασούλης μου;;; Που είναι ο Κωστάκης μου;;; Ποιος θα είναι roommate μου τώρα;;; Αν και ξέρω ποιος καινούργιος είναι διαθέσιμος... Δε θα αντέξω τον Αλεξανδρόπουλο!!
Μ: Καλημέρα παιδιά...
Τζ: Πώς είσαι;;
Μ: Καλά είμαι. Ο Νίκος είπε ότι ίσως μου αφήσει κάποιες ζαλάδες αυτό που έκανα. Προσέχω από εδώ και πέρα.
Αλ: Τι κάνεις δηλαδή;; Τι μέτρα παίρνεις;;
Μ: Προσπαθώ να μην αγχώνομαι... Και όπως βλέπεις Σωτήρη φοράω καπέλο, για να μη με πειράξει ο ήλιος.
Μπουχ: Θα ορκιζόμουν ότι το είχες για στυλ.
Μ: Στυλ κι άλλο τι! Τα μαλλιά μου τα πιάνω ψηλά. Όχι κάτω όπως τώρα.
Τζ: Είδες πως μία βλακεία έχει επιπτώσεις στην υγεία σου.
Μ: Δεν ήταν βλακεία...-
Μαν: Τελείωνε!!! Όχι θα πεθάνουμε κιόλας επειδή ένας σου έκανε τη ζωή δύσκολη!!
Μ: Τέλος πάντων... Δεν πάμε μέσα, γιατί δε μας βλέπω να φτάνουμε Γαλλία...
Ρ: Ακριβώς!!!