The coach

Κεφάλαιο 2ο

Maria's pov

Επιτέλους φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Δεν άντεχα άλλο μέσα στον ήλιο. Μπήκαμε μέσα και γρήγορα γρήγορα άρχισα να λέω τα ονόματα, για να πάμε να ξεκουραστούμε.
Μ: Ρότα - Μοχαμάντι 315, Τσίνο - Σιμόες 316
Μήτο - Τζαβέλλας 317 κι εμείς Στίβεν στο 318.
Πήραμε το κλειδί και φύγαμε με τις σκάλες, γιατί ούτε αύριο δε θα φτάναμε με το ασανσέρ.
Σ: Σαν το σπίτι μας!!
Μ: Σε άλλη περιοχή όμως.. Τι να κάνουμε. Ποδόσφαιρο είναι αυτό!
Αφού ετοιμάστηκα και έβαλα ελαφριά ρούχα, ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ο Στίβεν έκανε ένα ντουζ.

"Μιά αγάπη έχω στην καρδιά... Μονάχα μία"
Άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνό μου. Η Πολυξένη, η κολλητή μου, με έπαιρνε τηλέφωνο.
Μ: Έλα Πολυξένη μου.
Π: Μαρίαααααα!!!! Τελειώσατε προπόνηση;;
Μ: Επιτέλους ναι. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και τώρα ξεκουράζομαι.
Π: Ωραιά όπως είσαι έρχεσαι κάτω στο καφέ. Είμαστε εγώ, η Σοφία εε... και η Δήμητρα.
Μ: Εντάξει έρχομαι.. Ενημερώνω τον Στίβεν και είμαι κάτω...
Αφού έκλεισα το τηλέφωνο σηκώθηκα άλλαξα ρούχα και ενημέρωσα τον Στίβεν, ότι θα λείψω για λίγο.

Κατέβηκα στηξ καφετέρια του ξενοδοχείου και δεν είδα ούτε τη Σοφία ούτε τη Δήμητρα. Είδα δύο άντρες που έμοιζαν πάρα πολύ με τον Τσιμίκα και τον Δουβίκα, αλλά κάθονταν με πλάτη προς την είσοδο της καφετέριας. Μα εάν ερχόνρουσαν θα με ενημέρωναν. Δεν μπορεί! Και σκέψεις άρχισαν πάλι να με περικυκλώνουν. Μπήκα μέσα με δυναμικότητα..

Ξαφνικά βλέπω έναν από τους δύο άντρες να σηκώνεται. Και να έρχεται προς το μέρος μου.
Μ: Κωστάκη μου!!
Κ: Σου έλειψα εε;;
Είπε και με αγκάλιασε. Ήταν διαφορετικός. Ήταν αλλαγμένος σαν να ήθελε κάτι να πει, να κάνει. Σαν να ήρθε στην Ελλάδα για δουλειά, αλλά όχι για ομάδα..
Μ: Με ξέρεις μάλλον.. Πότε ήρθες;;
Κ: Σήμερα..
Με κατεύθυνε προς το τραπέζι όπου βλέπω τον άλλο άντρα να σηκώνεται.. Βλέπω τον Τάσο να σηκώνεται και να με αγκαλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο!!
Μ: Κι εσύ εδώ!! Τι γίνεται;; Γιατί μου κρατάτε τα ωραιά πράγματα κρυφά;; Εε Τάσο;;
Με άφησε απο την αγκαλιά του και με έπιασε από τους ώμους.
Τ: Τα ωραία πράγματα είναι καλό να κρατιούνται κρυφά για λίγο. Νομίζω ήταν καλύτερα που μας είδες χωρίς να ξέρεις ότι θα είμαστε εδώ!!
Μ: Έχεις δίκιο!!
Έστρυψα το βλέμα μου προς την Πολυξένη.
Μ: Τα κορίτσια πού είναι;;
Π: Θα έρθουν αύριο στο γήπεδο, μην ανησυχείς!!

Κάθισα δίπλα στον Τάσο και απέναντί μου ήταν ο Κώστας. Ήρθε ο σερβιτόρος, για να μας πάρει παραγγελία.
Σερ.: Τι θα θέλατε;;
Κ: Έναν καφέ ελληνικό.
Π: Ένα ice tea λεμόνι.
Τ: Μία σοκολάτα..
Μ: Δύο σοκολάτες!!
Σερ.: Έφτασαν..