Keith
"Keith ito pala ang tito Roldan mo. Simula ngayon ay makakasama na natin siya."
Ito ang unang mga pangungusap nang una kong makilala si Roldan. Tito, tatay, at ngayon ay minamahal ko.
Kumalas ako sa malumanay naming paghahalikan habang nakaupo sa kanyang kandungan paharap sa kanya. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nito na puno ng patubong balbas na halos lahat ay puti na. Hinagod ko ang pisngi nito hanggang lumapat ang aking kanang hinlalaki sa bibig nito. Dama ng daliri ko ang mainit na hangin na lumalabas dito. Tandang-tanda ko pa ang unang pagkakataon na matikman ko ang mga labing ito. Tumingin naman ako sa mga mata nitong puno ng bugho. Kahit na kita na ang mga linya sa mukha nito ay di ko pa rin maiwasang mamangha at mabighani sa taong ito na una at huli kong mamahalin.
Panandalian kong idinantay ang aking labi sa labi nito at muli kong tinignan ang mga mata nito.
"Mahal na mahal kita Roldan."
...
"Bilisan mo ngang maglakad! Abay ang bagal mo!" Singhal ng nanay ko habang naglalakad kami sa isang daanan papasok sa isang iskinita. Isang baryo. Halos dalawang oras din ang ibiniyahe namin bago makarating sa lugar na ito mula sa dati naming tinitirhan. Kita sa unahan ang malalapad na mga bukirin. Isa lang ang namumutawi sa aking isipan, ang dahilan kung bakit kami napadpad rito at kung bakit dala namin ang halos lahat ng gamit namin mula sa dati naming tirahan. Di naman karamihan dahil maihahanay din naman kami sa pamilyang walang-wala. Kung sakali mang maglilipat lang kami ng bahay ay ikasisiya ko dahil sa mga karanasan at mga taong nakapalibot sa dati naming tinitirhan. Matatawag na malala pa sa iskwater ang dati naming lugar - puno ng mga sugapa, mandurukot at anu-ano pa!
Kahit na sa edad na onse ay bukas na ang aking mata sa ganoong sitwasyon. Maging ang aking ina ay walang trabaho - o kung matatawag man na trabaho ang ginagawa nito. Halos linggo-linggo, buwan-buwan na paiba-iba ang mga lalaking nagagawi sa bahay. May ilang nanatili ngunit lahat ay hindi nagtatagal.
Oo, tama ang laman ng kokote ninyo, babaeng bayaran ang nanay ko.
Kaya di ko na rin maikukubling isinilang ako sa pagkakasala, at ito rin ang dahilan kung kaya't di ko nakilala o nasilayan ang aking ama. Gayunpaman, nagpapasalamat na rin ako na di niya nagawang kitilin ang buhay ko di tulad ng mga sana'y naging mga kapatid ko. O kaya nama'y iwanan saan-saan o kahit kanino. Marahil ay nagoyo ito ng aking ama sa pag-aakalang paninindigan nito kami.
Minsan noon, napapaisip na din ako na grasya kung sakaling may bagong dalang lalaki sa bahay si inay. Ito lang ang pagkakataon na makakain kami ng tama kahit sa panandaliang panahon lamang. Dahil din dito ay nakaabot ako sa ikalimang baitang sa elementarya bago ako napahinto.
Sinisikmura ko nalang ang lahat ng gabing maririnig ko ang mga halinhing ng aking ina sa tuwing may kaniig ito. Nais kong magalit sa inay, gusto ko siyang sumbatan, gusto ko siyang murahin dahil sa ginagawa nito; subalit mas nanaig sa akin ang awa sa kanya - dahil ina ko siya.
Gusto ko mang kumawala sa sitwasyon na ito ngunit wala akong maisip na paraan. Kung sakali mang lumayas ako ay wala naman akong mapupuntahan. Ayaw ko din namang matulad sa mga batang palaboy sa daan; kaya kahit ganito lang ang aming kalagayan ay maitururing ko pa rin na mas pinagpala ako kaysa sa ibang bata.
Kung maipapagpatuloy ko lang sana ang aking pag-aaral, pagsusumikapan kong makatapos at makapagtrabaho upang baguhin ang pamumuhay naming ito.
Sa muli ay napabaling ang isipan ko sa layon ng aming pagbaybay sa lugar na ito. Bago pa kami mapadpad sa dati naming tinitirhan, nanggaling kami sa ibang probinsya. Doon ay nakilala ng inay si Simeon. Noo'y walong taong gulang pa lamang ako. Walang pang malay sa mga bagay-bagay.
Dinala kami noon ng lalaki ni inay sa kanyang bahay. Sa umpisa ay mabait pa ito ngunit sa katagalan ay naging mabigat ang mga kamay nito sa aking ina. Minsan ay napapasadyaan ako nito ngunit kadalasan ay sa nanay talaga ito naibubunton. Sa konting pagkakamali lang ay bugbog ang inaabot ng aking ina. Alam nito ang gawi ng nanay kaya naging seloso ito na kahit wala namang katotohanan ay pinagbubuhatan nito ng kamay ang aking ina. Ngunit ang di ko malilimutan ay ang panggagahasa nito sa akin. Isang araw noon ay umalis ang aking ina upang maglabada sa kakilala nito at ako lang at ang tiyo ang nasa bahay. Inihabilin sa akin ng inay na maglinis. Una, manaka-naka akong nakakaramdam ng mga tingin. Ipinagsawalang-bahala ko nalang iyon ngunit iilang saglit pa ay pumalikod na ito sa akin. Bumulong ito sa akin na tulungan ko raw ito at itinuro ang matigas na pagkalalaki nito. Ipinasok nito ang kanyang kamay at ipinakita ang ulo ng matigas na kahabaan nito. Nanindig ang balahibo ko sa takot kaya't umiling ako sa di pagsang-ayon sa layon nito. Kita sa mga mata nito ang galit at bigla ako nitong sinakal. Pinagbantaan niya ako na may gagawing masama sa akin at sa aking ina kung sakaling di ako pumayag sa kanyang gusto. Inilabas nito ang kanyang pagkalalaki at marahas ni ipinasok sa aking bibig. Ito ang una kong karanasan na malasahan ang ari ng isang lalaki. Iilang sampal din ang iginawad nito dahil umano'y nasasaktan ito sa pagsayad ng ngipin ko. Mula sa mararahas na pag-ulos ay naramdaman ko nalang ang pagsirit ng likido mula sa ari nito sa loob ng aking bibig. Mabaho at maasim ito. Gusto ko mang idura ngunit pinigilan nito ang aking ulo na kumakawala sa ari nito kaya naman napilitan akong lunukin ang inilabas nito. Napaupo ito sa sofa at tangan pa ang matigas na pagkalalaki. Pinagbantaan nito akong muli ngunit wala sa sinasabi nito ang aking iniisip. Habang patuloy na umiiyak ay gusto kong masuka.
Kalaunan, napagtanto kong tamod pala ang tawag sa likidong sumirit sa bibig ko. Sa gayong pagkakataon ay naramdaman ko ang pagiging maruming tao.
Mabuti nalang at bago pa nasundan iyon ay napagdesisyunan ni inay na lumayo. Matagal na din palang nag-iipon ang aking ina para makalayas kay Simeon. At iyon ang dahilan kung bakit kami napadpad sa dati naming tinitirhan bago pa kami dumako sa lugar na binabaybay namin ngayon.
Tatlong taon na din ang nakararaan ng mangyari iyon sa akin. Hanggang ngayon ay walang nakakaalam nito. Ang mga pangyayaring umukit sa aking isipan na tila bang kahapon lang naganap. Kaya naman halong saya at takot ang namumutawi sa aking sistema sa papupuntahan ng aking ina. Marami ang pwedeng mangyari, ngunit ipinagdarasal ko nalang na sana'y sa pagkakataon na ito ay mapadpad kami sa mabuting tao na totoong kakalinga at tuturing sa amin bilang pamilya.
Sa ilang saglit pa ay naabot na namin ang aming pakay.
Ito ang pinakadulo ng eskinita at nakatayo ang isang bahay. Malayo-layo din ang pagitan nito mula sa iba pang kabahayan. Ang likod na parte ng bahay ay napapalibutan ng naglalaparang kabukiran. At sa bandang dako pa ay tanaw na ang kagubatan at sa banda pa roon ay ang nagtataasang kabundukan. Ang pinagmamasdan kong pumupulupot sa aking mga mata ay sapat na para pagaanin ang pagod na aking ramdam. Ibang-iba sa mga dati kong kinamulatang tanawin.
Ang ibaba at kalahating dingding ng bahay na aming titirahan ay gawa sa semento at ang kalahati pataas ay gawa sa kawayan at nasa katamtaman ang laki.
Kumatok ang aking ina at iniluwa nito ang isang matangkad na lalaki. Sa pigura nito ay maiintimida ka pagkakita mo palang. Wala pa ako sa kanyang dibdib sa taas nito. Malaki ang katawan, ngunit bilugan. Makakapal ang mga kilay nito at pagpag ng mayayabong na balbas ang mukha.
At ipinakilala ni inay si tito Roldan. Nagkakilala sila ng minsang magawi ito sa aming lugar. Tagamaneho ng trak at minsan ay nasa konstruksyon ang trabaho nito. Halos isang buwan na pala silang may relasyon ngunit ni minsan ay di ko ito nakitang nagawi sa aming bahay.
Wala itong sinabi bagkus kinuha lamang nito ang mga dalang gamit ni inay at pumasok sa loob ng bahay.
Naiwan naman ako sa labas bitbit ang mga gamit na tangan ko. Napakaraming mga agam-agam ang bumuhos sa aking isipan.
Halong kaba at takot ang nararamdaman ko. Ayaw ko nang maulit pa ang nangyari sa akin noon.
