Tito Tatay Mahal

Chapter 3

Roldan

Kahit di pa man nasundan ang pagtawag ng "itay" ni Keith sa akin ay malaki na ang ipinagbago ng pakikitungo namin sa isa't isa. Nakakapagkwentuhan na rin kami tungkol sa mga bagay-bagay lalo na sa mga kaganapan sa eskwelahan. Nagsisimula mang magbinata ay kinakikitaan pa rin ito ng mga ugaling bata na minsan ay palihim na ikinalulugod ko.

Nagkaroon din ako ng anak mula sa pagkabinata kaya naman di na ako nakapagtapos ng pag-aaral. Siguro kung buhay lang ang anak ko ay halos magkasing edad na sila ni Keith. Ngunit habang maliit na bata palang ay namatay ito dahil sa aking kapabayaan, na siya namang naging mitsa sa pag-iwan sa akin ng dati kong kinakasama. Mula noon ay di na ako nagtangkang mag-asawa ulit hanggang sa nakilala ko ang ina ni Keith. Kahit na alam ko ang gawain ni Rosa ay wala na akong nagawa dahil nahalina na ako sa kanya. Dahil dito, napagdesisyunan kong ibahay ang mag-ina. Oo, nalaman kong may anak ito dahil nang minsan kong inaya na pumanhik na lamang sa aking bahay ay inilahad nito ang kaugnayan kay Keith; ngunit desidido na ako sa aking layunin. Kung gugustuhin kong matapos ang gawain ni Rosa ay dapat alam kong madali ko siyang makita at maipadama sa kanya na di na niya kailangang maghanap pa ng ibang laman.

Masaya rin sa pakiramdam na may ituring na anak pagkatapos ng nangyari sa akin noon. Siya ang tipo ng bata na mapapabaling ka talaga.

Sa unang taon ng aming pagsasama ay ninais kong bumuo ng supling subalit napag-alaman kong tali na pala ito, kaya naman ang paghangad na magkaroon ng anak ay natoon na lamang kay Keith.

Maituturing na swerte si Rosa kay Keith dahil wala kang mapupunang kamalian sa bata: walang reklamo at masipag. Kahit na di ko man ito tunay na anak ay naging magaan ang pakiramdam ko rito.

Araw ng linggo at inaasahan namin ang pagbabalik ni Rosa. Noong una man ay tutol na ako sa kagustuhan nitong pumalit na pansamantalang katulong sa bayan. Ayaw ko din namang magpang-abot pa kami dahil di ko rin naman siya mapipigilan kapag ninais niya ang isang bagay. Di ko rin naman ipinagtanong kung kaninong bahay ito tutuloy. May halong kaba ngunit napatunayan na ni Rosa na karapatdapat siyang pagkatiwalaan sa nakaraang dalawang taon ng aming pagsasama.

Naligo naman ako dahil isang linggo ko ding hindi nakakapaglabas ng katas ko. Halos nangangalit na ang mga ugat sa aking pagkalalaki na nagbabadyang magdala ng rumaragasang tamod sa bahayan ni Rosa. Kahit sa imahinasyon palang na wawasakin ko na naman ang lagusan nito ay halos tumagas na ang likido sa sandata ko.

Si Keith naman ay abala sa paghahanda ng hapagkainan upang salubungin ang ina nito. Napatingin naman ako sa mukha ng bata na halos ipinagbiyak na bunga sa kanyang ina. Di ko naman napigilan ang kislot ng aking ari sa aking nakikita.

Dumaing ako sa aking isipan na sa kahayukan ng aking laman ay pati ang bata ay aking mental na pinagsamantalahan.

Napatitig akong muli sa bata ng marinig ko itong mahinang umuugong ng isang kanta na may ngiti sa labi. Napaisip nalang ako kung ilang babae ang piiyakin nito kung sakaling ganap na magbinata. Kung gaano kaganda ang nanay nito ay siya ring kahalintulad ng bata.

Pumatak na ang relo sa alas nuwebe ngunit wala pa ring Rosa na dumadating. Kahit sa mukha ng bata ay batid ang pag-aalala. Kaya naman pinagsabihan ko itong manatili sa loob ng bahay habang ako naman ay mag-aabang sa labasan.

Habang naghihintay ay inalok pa ako ng mga nag-iinuman na makisalo sa kanila. Ilang panghihikaya't pa ang kanilang ginawa ngunit lahat ng iyon ay aking tinanggihan. Ayaw kong una akong makita ni Rosa na nakikipag-inuman sa kanyang pagdating.

Halos mag-aalas dose na at di pa rin siya damarating. Nakatulog na ang mga nag-iinuman. Iba't ibang bagay-bagay ang sumasagi sa aking isipan. Kung baka may nangyaring masama sa aking kinakasama o kaya naman, di naman sana, ay iniwan nito kami. Kahit na amay telepono man ay di ko rin naman alam kung sino ang tatawagan. Napakabubo ko din naman na pumayag lang ng di man lang nag-uusisa sa lugar na kanyang pupuntahan at sa taong pwedeng lapitan kung sakali man. Kinalma ko nalang ang aking sarili dahil baka naman ay ipingsabukas nalang ni Rosa ang pag-uwi. Minabuti kong bumalik sa bahay at doon ay nadatnan ko si Keith na nakatulog sa bangkong kawayan sa paghihintay. Pinasan ko ang bata at inihiga sa kanyang tulugan at ako naman ay minabuting magpahinga din dahil bukas ay may ihahatid pa akong mga paninda at kalakal.