Keith
Wala akong kakilalang kamag-anak. Ang alam ko, taga-Mindanao ang pamilya nila inay at wala naman akong impormasyon tungkol sa totoo kong ama maliban sa pangalan nito; kaya naman wala akong alam na mapupuntahan kung sakaling umalis ako dito. Dahil dito, takip-bibig nalang ako sa ginagawa sa akin ng aking amain. Kung tutuusin, maliban sa paggamit niya sa akin ay wala na itong ginagawang iba.
Laki ako sa hirap kaya't kahit sa edad ko na ito ay mulat na ako sa ganitong mga sitwasyon. Kung tutuusin, mas malala pa ang lagay namin ng aking ina sa dati naming lugar at tirahan.
Aminado akong kapit sa patalim ang aking ina. Marami na rin akong nakitang iba't ibang lalaki na napupunta sa dati naming bahay. Gayunpaman; bulag, pipi't bingi ako rito. Kaya naman nung kinupkop kami ni Tito Roldan ay malaki ang pagpapasalamat ko dahil kahit na trabahador lamang ito sa konstraksyon o kaya nama'y tagapaghatid ng mga kalakal ay di niya kami pinabayaan ng aking ina. Di ko nga mawari kung bakit pa nagawang iwanan ng aking ina si Tito Roldan. Kahit man sa nagawa ng aking ina ay wala akong masasamang bagay na narinig kay tito Roldan.
Di man palasalita ang aking amain ay makikitang mabuti itong tao. Marahil ay naghahanap lang ang katawan nito ng pagpaparausan lalo na't iniwan ito ng aking ina. At ang paggalaw sa akin ng akin amain ay mas napadalas pa nung malaman nitong tuluyan nang umalis ang akin ina pagkatapos ng halos ilang buwang di pagbalik nito. Animo'y kumawala ito mula sa pagkakagapos.
Ngunit pagkatapos ng araw na iyon, kung saan nakaramdam ako ng unang halik, ay di na nasundan pa ang paggalaw sa akin ng aking amain. Palagiang malalim na ang gabi kung ito ay umuwi at maaga pang umaalis.
Dapat lang na maging masaya ako dahil sa pagtigil ng paggamit nito sa akin ngunit tila bang merong lumbay at lungkot itong dala na di ko maintindihan. Kahit man na di kami palagiang nag-uusap ay ang araw-araw na pag-uwi nito ang nagbibigay ng saya at seguridad sa akin.
Ganun lang ba?
Matapos ang ilang ulit naming pagniniig ay may nabago sa aking sistema. Ayaw ko mang sabihin, ayaw ko mang aminin, ngunit tila hinahanap na ng aking laman ang pagpuno sa akin ng tiyo. Sa kanya ko lamang ito nararamdaman. May ibang nagpahayag ng kanilang intensyon subalit pagkasuka lang ang aking nararamdaman. Sinubukan ko ding ibaling ang aking isip sa noo'y nagugustuhan kong mga babae ngunit bigo ako dahil sa bawat paggalaw ko sa aking sarili ay siya namang paglitaw ng imahe ng akimg amain. Ang mukha nitong hayok ngunit taliwas sa marahan at banayad nitong mga kilos na naniniguradong di ako masasaktan.
Napakuyom naman ako sa aking dibdib ng maisip na baka ay may natagpuan na itong makakasama. Isang babae na lubusang makakapagbigay sa kanya ng kaligayahan.
Napamura naman ako sa aking kamangmangan. Isa lang ang rason kung bakit ako nagpaggamit at dahil iyon sa pangangailangan ng matutuluyan, yun lang "dapat"!
Umabot sa dalawang buwan at patuloy pa din ang ganitong tagpo. Noong nakaraang linggo ay nanatili akong gising hanggang makauwi siya subalit ng makita nitong gising pa ako ay inilapag nito ang kanyang mga gamit at lumabas ulit ng bahay. Pagkatapos nun ay mas gabi o kaya nama'y madaling araw na itong umuuwi at tuwing sabado at linggo ay palagiang nasa kabarkada niya ito nagagawi.
Araw ng biyernes, alam kong walang trabaho si Tito Roldan bukas. Dahil sa kinita ko sa pagbobote ay naisipan kong magluto ng sinigang. Pinagkasya ko nalang ang kinita ko sa mga sahog at kakarampot na baboy. Kahit alam kong baka gabihin na iyong umuwi ay baka naman maisipan nitong kumain kung makita niya ang niluto ko.
Pagkatapos magluto ay kumain ako ng hapunan. Naglinis ng bahay at naligo pagkatapos. Alas otso na ng gabi at di pa din umuuwi si tito kaya naman naisipan kong sandaling lumabas ng bahay.
