Keith
"Alis na ako mahal ko."
Inilapat pa ni Roldan ang labi nito sa akin. Ang una'y banayad pa ang paghalik nito ngunit tila nagiging mapusok na ang mga kasunod.
Ito na nga ba ang ikinaliligalig ko, na sa pagkakataong mapagbigyan ang nais nito, siya namang paghahangad nito ng mas higit pa.
Nang kumalas ako ay akma na naman nitong tanggalin ang distansyang namagitan sa amin ngunit bago pa man ako ulit mahalikan ay tinakpan ko na ng dalawa kong kamay ang bibig nito.
"Pinagbigyan na kita kanina kaya huwag mong abusuhin.
Pumunta ka na sa trabaho mo.
Kailangan mo lang namang maghintay hanggang mamayang gabi dahil ipapaubaya ko ang buo ko sayo." Saad ko na puno ng bugho.
Kinagat ni Roldan ang kamay kong nakatakip sa bibig nito at inakap palapit sa kanya.
"Kung pwede lang na hugutin ang oras hanggang sa tumiklop ang liwanag ng langit sa bukana ng kanluran.
Di na ako makapaghintay pang pag-isahin ang katawan natin mahal ko.
Subalit, bibilangin ko ang bawat sandali at igugugol ko ang aking sarili sa aking gawain dahil alam ko rin na darating ang oras na ako'y hihimlay sa iyong gilid at pagsasaluhan ang init ng ating katawan hanggang sa susunod na liwayway." Sambit nito habang nakakulong sa kanyang bisig habang isinasayaw paroo't parito.
Ang kamay kung nakaakap sa kanyang dibdib ay iginiya ko sa kanyang magkabilang pisngi. Ngumiti ako ng nakakaloko dahil sa mga tinuran nito.
"Siguraduhin mo lang na magagawa mo ang pangako mong bubuntisin ako dahil kapag di tayo nakabuo ay siyang tapat na paghandaan mo dahil hindi ko tatantanan ang tubo mo hangga't sa masimot ko ang katas ng kalooblooban mo nang sa gayon ay makabuo tayo."
Napangiti't napatawa naman si Roldan; pagtapos ay napakagat ito sa kanyang labi.
"Di ba't sabi ko sayo ay wag kang mag-alala. Dahil sa iyong tinuran ay nagpupuyos na ang halimaw sa gitnang dako ng aking katawan.
At kung sa katas lang naman ay kahit wala nang kainan at tulugan dahil paghinga lang ang iyong magiging pahinga.
Ipuputok ko ng ipuputok ang aking dagta sa bahayan mo hanggang sa magka-dyunyor ako.
Kaya naman paghandaan mo mamaya dahil halimaw ang kinalaban mo."
Nilapirot ko ang ilong nito at kumalas sa aming yakapan.
Di pa rin nawawala ang ngisi sa bibig ni Roldan.
"Tumungo ka na sa trabaho at baka mahuli ka pa at mapagalitan ka ng amo mo.
Kulang isang oras nalang ay ako nama'y pupunta na sa paaralan." Kahit na alas dies pa ang dapat na trabaho nito ay maaga na itong nagagawi sa pabrika pagkat ang kasamahan nito'y nauwi sa probinsya. Pinatos naman ni Roldan ang iilang oras na dagdag upang kahit papaano ay may karagdagan sa kanyang sinasahod.
Humawak ako ulit sa pisngi nito.
"Mag-iingat ka dahil mahal na mahal kita."
Pagkasambit ay ginawaran ko siya ng halik. Ibinigay ang mga inihanda kong gamit nito para sa buong araw na pagtatrabaho kasama ang pananghalian nito na siya din naman ang gumawa.
Pinagmasdan ko ang unti-unting paglaho nito sa pagbaybay ng daan palabas sa kalsada.
Binalikan ko ang naiwan kong gawain, naghanda, at binaybay ang daan papuntang paaralan.
At sa daang aking tinatahak papunta sa eskwela ay di mawala ang ngiti sa aking labi. Napakaraming di kaaya-ayang pangyayari ang naganap sa akin buhay noon ngunit di ko mawari kung gaano ako kapalad para paghandugan ng katulad ni tito Roldan.
