wolf child

a bad day

Maia.pov
Het begon als een prachtige dag. Ik was aan het voetballen met mijn broertje Garfield en mijn team. Mijn moeder, Mijn broer en mijn zus zaten ons aan te moedigen. Maar mijn vader kon weer is niet komen daar is hij veelste druk voor zegt hij altijd, maar dat maakt niet uit. Het staat 3-3 ik loop met de bal naar voren, Garf loopt achter mij aan, samen trappen we tegen de bal, met een volle vaart gaat hij het goaltje in. GOAL !!!!! Iedereen juicht en ons team gaat de kleed kamer binnen. Even later kwam ik samen met Garfield naar buiten. Toen zei mijn moeder "kom dan gaan we naar huis" Lucas zei "dit gaan we vieren met heel veel bier " toen zij Kim "doe is normaal met taart bedoel je" toen zij Garfield "ja en papa feest toch ook mee" toen zei ik "ja maar dan moeten we hem eerst uit zijn lab slepen" toen zij Garfield "je bedoelt onze kelder" toen zij mijn moeder "dat maakt niks uit we gaan tenminste lekker feesten". We zaten met iedereen (inclusief mijn vader) aan tafel van lekkere cupcakes te genieten. Toen ging de bel ik ging er naar toe. Ik zag een man zijn naam is Trevis Graven hij is een medewerker van mijn vader. Ik vertrouwde hem niet Trevis zij "mag ik messchien naar je vaders lab? ik heb daar iets laten liggen" ik wou eerst nee zeggen maar toen kwam mijn vader en zei "kom maar binnen en pak wat je nodig hebt". Eventjes later kwam hij weer terug met blauwdrukken van een machine waar hij samen met mijn vader aan werkt. De volgende ochtend stond ik samen met Kim en mijn moeder broodjes te smeren voor mijn vader. Ik bracht de broodjes naar de kelder Maar toen begon alle ellende. Mijn vader leek gestrest hij vloog van hier naar daar en er kwam rook van zijn machine. Toen liep hij naar mij toe hij zei "Maia ga hier weg, pak alle spullen die je nodig hebt en vlucht samen met de rest en het privé vliegtuig en ga hier ver weg" ik vroeg "maar papa waarom? ik ga niet bij jou weg" mijn vader zei "toe nou maia, ik heb de nood knop al in gedrukt, als het goed is is de rest al bezig met inpakken" ik vroeg weer "maar waarom papa? ik snap het niet" ik kreeg toen tranen in mijn ogen. Toen zij mijn vader "mijn machine staat op het punt te ontploffen, het is niet veilig" toen vroeg ik "maar wat gebeurt er met jou?" mijn vader zij een beetje verdrietig "ik blijf hier om er voor te zorgen dat het hele dorp er niet aan gaat, dat is een risico als wetenschapper, je bent verantwoordelijk voor je eigen ongelukken" ik schreeuwde "NEE PAPA IK LAAT JE HIER NIET ACHTER !!!" mijn vader zij "het is niet erg, maar ik wil niet dat jij er ook aan gaat daar ben jij nog te jong voor, maar geen zorgen ik zal altijd bij jou blijven dat weet je toch" hij pakte mij op en zette mij op de trap en hij ging weer aan de slag. Mijn moeder pakte bij mijn arm en zei "kom mee snel" en ik ging in het vliegtuig zitten. We vlogen omhoog en ik zag hoe ons huis ontplofte en ik schreeuwde "PAPAAA !!!".