wolf child

nightmares

Sara.pov

We renden zo hard als we konden naar de berg. De schaduwen zaten ons op de hielen. Toen viel er een aan ik zei tegen maia "ren verder ik hou ze tegen" ze rende snel de berg op. ik wachte tot de schaduwen dichter bij kwamen. Mijn ogen begonnen blauw te gloeien ik deed mijn bek los en gromde hard tegen de schaduwen er kwam licht die de schaduwen lied verdwijnen. maar toen krapte een tijger mij het was niet zomaar een tijger maar een nachtmerrie. Mijn ogen werden groen ik begon dingen te zien die er niet waren ik begon mijn grootste nachtmerrie te zien ik werd bang heel erg bang. Ik kroop in elkaar als een bange chiwawa. Een schaduw pakte bij mijn staart en sleepte me weg naar lok die zich zelf nu de schaduw wolf noemt. Toen kwam lok en zei "nu ben je niet meer zo groot meer hè ZUS!!! Ik stond altijd in joun zielige schaduw ,Ohw kijk haar vacht het lijkt wel sneeuw, Ohw wat is ze toch sterk ,Ohw wat is ze lief ,Ohw wat heeft ze geweldige krachten blah, blah ,blah breng haar naar de temple keten haar vast en sluit haar op en zorg ervoor dat haar angst erger word ik zorg voor de rest" ze sloten mij op en ketende vast aan mijn eigen standbeeld die geen hoofd meer had vast. Ik dacht "is dit het eind van mij" ik was te bang om te ontsnappen. Lok die heeft een schaduw om de temple gemaakt zo dik dat er geen licht Door brak dus mijn krachten werken niet. Alles is verloren het enigste dat we kunnen doen hopen dat maia het haalt. Ze zal het halen maar ik ben bang dat ze het niet red alleen hier in de schaduw jungle. Toen kwam lok hij zei " je hebt geluk ik ga je nu niet doden ik laat je eerst een paar jaar hier kwellen en daarna dood ik je" zijn ogen leken wel vuur. Dat hij zoveel kwaad heeft je kunt niet meer herkennen dat hij mijn lieve kleine broertje was maar dat hij dat was was heel lang geleden dat gevoel is al lang weg.