Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☈ BİRİNCİ KISIM:RÜZGARIN İÇİNDE BİR FISILTI
Gökyüzünün karanlığını yok sayarak, tüm parlaklığıyla öylece duran dolunaydan gözlerini ayırmadı. Gelecek felaketin habercisi gibiydi, beyazın üzerine sıçrayan kırmızılığı... Az sonra izleyeceği mucizeyi sabırsızlıkla bekliyordu. Dünyanın gölgesi Ay'ın üzerine yavaş yavaş düşmeye başlamıştı.
Ve zaman akıyor, tutulma yaklaşıyordu.
Yeşil gözlerine vuran ay ışığı git gide yok olmaya başladığında kendine engel olamadan bir elini duvara dayadı genç kadın. Kalp atışlarının neden hızlandığını anlayamamıştı. Ay tutulmasının felaket habercisi olması çok eski kehanetlerden biriydi. Hayatı boyunca gördüğü ilk tutulma olmasından mıdır bilinmez inanası gelmiyordu. Bedeninin verdiği tuhaf tepkilere inat aklı, bunun insanlar tarafından uydurulmuş olduğunu söylüyordu. Kaşlarını istemsizce hafifçe çattığında, büyüdüğü toprakların en yaşlısı Nahar'ın küçükken ona söylediği sözleri hatırladı.
''Her ruh bedende değil, varlığının gölgesinde gizlenir.''
Duvardan elini çekerek pencereyi açtı ve serin havanın yüzüne çarpmasına izin verdi. Anıları hala susmak bilmiyordu.
''Bizim ruhlarımız gölgemizde gizler kendini, Dünya nerede gizler biliyor musun?''
Sımsıcak gülümseyen gözleriyle bakan kadın, küçük kızın saçlarını şefkatle okşayarak kafasını gökyüzünde ki Ay'a doğru kaldırdı.
''İşte orada. Yaşadığımız Dünya'nın sahip olduğu ruh orada her gece bizi izliyor.''
''Neden o kadar uzakta? Bizim ruhlarımız bize bu kadar yakınken o neden bu kadar uzakta?'' diye merakla soran kıza acı dolu bir gülümsemeyle döndü.
''Biz insanlar Dünya'nın kendisini günden güne çürütüyoruz güzel kızım, sanırım Tanrı onun ruhunu da çürütmememiz için bizden uzaklaştırdı.''
''Ruh çürüyünce ne oluyor ki?''
Dudaklarındaki gülümseme tamamen solmuş yerini büyük bir ciddiyete bırakmış kadın, ağır ağır kurmuştu sözlerini.
''Bedenin çürüdüğünde sonsuzluğa erişirsin, ruhun çürüdüğünde ise sona.''
Her varlığın bir ruhu vardı onun gözünde.
Korunacakları, sığınacakları küçük bir alan...
Gerçekleşiyor.
Ve ay, dünyanın gölgesine sığınmaya başlıyor.
Gözlerini bir saniye bile ayırmadan mucizeyi izlemeye devam ederken, arkasından gelen hışırtıyla dikkati dağıldı. Sinirle bakışlarını arkasına çevirirken, hizmetkarı baş aşağı durarak beklemeye başladı.
